Soul

29

Multimedia: G-r-e-g!

۞ Wendy 

Salı akşamıydı. Lana'da kalacaktım. Odamda çantamı hazırlarken kapı tıklandı ve babam içeriye girdi. 

"Wendy, Lana'da başkaları da olacak mı?"

Mesela... Erkek? diye tamamladım içimden. Babam bana hiçbir sınırlama koymasa bile, beni çok tatlı bir şekilde kıskandığını biliyordum. Ve bu çok hoşuma gidiyordu. Sırıttım.

"Imm... Bilmiyorum."

 

"Wendy."

"Sadece Mic olabilir! O kadar."

"Eh, o çocuğu sevmiştim. Peki şey... Buraya seni Cuma gecesi getiren o çocuk... Greg! O da gelecek mi?"

"Muhtemelen, hayır."

"Onu davet etmemeniz çok kabaca."

Çantamın fermuarını kapatarak yatağımın kenarına bıraktım. 

"Numarası bile yok ki."

"Sana gönderdiği kartın arkasında vardı ama,"

"Baba!" 

Gülerek bana sarıldı. 

"Onu da davet etmelisiniz."

Kaşlarımı çattım. Onu diğer babalardan ayıran şey buydu. Diğerleri çocuklarının hayatı için en iyisini düşünüyordu ama babam; benim iyi olmam için bir şeyler düşünüyordu. 

"Ah! Onu arayıp Lanalar'a kalmaya davet edersem, bu nasıl gözükür?"

"Sana beyaz gül gönderdi?"

"Imm... Bu bir şey ifade etmeli çünkü?"

Gözlerini devirdi. 

"Beyaz gül masumiyeti, sadakati ve saflığı ifade eder,"

"Bu... Çok hoş bir şey. Pekala! Numara nerede?"

Arka cebinden kağıdı çıkartarak bana verdi. Ona şaşkın bir şekilde baktım.

"Ciddi misin? Özel, masum ve saf notumu arka cebinde mi saklıyordun?"