Faji

Kapitulli 17

"Alandra"- thirren te dy njezeri

Zemra e te dyve filloi te rrihte shume forte, ajo ishte pika e dobet e tyre dhe nese asaj I ndodhte gje te dy ishin te humbur.
Krisi e mori ate ne krahet e tij, ndersa Albi vrapoi te merrte nje gote uje ne kuzhine. Nuk vonoi shume, brenda pak sekondash ai u gjend serish aty, filloi ti hidhte disa pika uji ne fytyre dhe kur pa qe nuk po permendej I hodhi tere goten me uje.

Ajo hapi syte e tromaksur dhe e shoqeruar me ngritjen lart te trupit te saj. Kur ajo u permend Krisi e perqafoi forte, ndersa ajo ndodhej e ulur ne preherin e tij. Ngadale filloi te ngrihej duke mbajtur ate ne krahe. E leshoi pasi pa qe ajo kerkonte aq shume te lirohej nga ai. Ai u spostua duke I lene hapsire asaj te levizte. Ajo mori vetem canten e saj e lene diku ne kolltuk dhe u nis te ecte ne drejtim te deres. Albi e ndaloi duke I kapur krahun, por ajo e shmangu duke I dhene force dores e u lirua nga ai.

Krisi ishte duke e pare tere skenen. I vinte inat qe Albi nuk po e linte te ikte sado qe ajo mundohej ti shmangej. Ne nji moment Albi e terheq forte ate dhe e perqafon. Ajo nuk e kundershtoi, e perqafoi dhe filloi te qante ne supin e tij. Krisi u ndje xheloz, por ne te njejten kohe fajtor per gjithe fjalet e thena pak me pare nga ai vete.

"Shhhh Alandra, mos qaj. Une jam ketu me ty"- I foli Albi me embelsi dhe I mbeshtillte fytyren me duart e tij

"Albii, nuk mundem me. Ai nuk ka besim te une. Tregoja te verteten, te mos mendoj se jam e perdale"- qante ndersa fliste. Ne ato momente fytyra e saj dukej porsi femije

"E cfare ka pastaj, nese ai nuk ka besim, le te mos kete. Me ke mua ketu. Une te dua Alandra dhe nuk do lejoj qe asgje e keqe te ndodh"

Ai e mori serish ne perqafim dhe ajo si per dreq ia kthente. Krisi nuk po e permbante dot me veten, ashtu I nxehur si ishte kapi Alandren prej krahu dhe e ndau nga ai. E terhoqi ne drejtim te daljes se deres, por zeri I Albit e beri te ndalonte e te kthehej pas.

"Ejjj ti trap, mos e merr ashtu. Eshte e dashura jote ta haj dreqi, pse sillesh si kafshe me te, kur nuk e di aspak te verteten?"

"Nuk te kerkoi njeri mendim ty dhe sa per dieni e di vete se cfare bej me te. Di shume mire te kujdesem per te dhe ta kenaq me menyrat e mia. Keshtu qe qepe e mos bej gaf te na ndjekesh nga mbrapa se sinqerisht kete here do te vras me te vertete"- foli I inatosur

"Mos I bej keq asaj. Mos harro qe vuan nga zemra, nese e do aq shume perkujdesu per te dhe jepi ngrohtesine e dashurine tende, jo te sillesh si kafshe me egersine me te mundshme nese do qe ajo te jetoje e te mos pesoj infrakt"
I foli me ze lutes Krisit dhe Alandra e shihte me ato syte e saj te perlotur. Sa donte ta perqafonte ate ne ato momente, sa donte ti thoshte qe donte te qendronte me te e te mos largohej, trembej nga gjendja e Krisit ne ato momente. Kishte pare sa katil dhe shpirtkeq behej ai kur ishte ne nerva, kishte pare kur kishte vrare te tjeret pa iu dhimbsur aspak, uronte te mos e pesonte edhe ajo.

Por ai asnjihere nuk reagonte keq me te. Ai gjithmone kujdesej per te, sado I keq te ishte me te tjeret me te nuk mund tia bente zemra. Vetem kjo gje e ngushellonte ndersa ai e shihte me inat me ato syte e tij kaf, qe dukeshin edhe me te erret ne syte e saj.

"Do flasim Albi, nuk mbaron me kaq"- I foli ndersa e kapi ate prej krahu dhe e terhiqte ne drejtim te makines se tij

****

"Hyr brenda, cme rri si statuj aty?"- e pyeti ndersa u ul ne divan dhe ktheu koken te shihte ate

Ajo nuk leviste aspak. Qendronte te pragu I deres dhe e shihte ate sesi perpiqej te mbante nervozizmin, por kuptohej nga shtrengimi I nofullave.
Ai e vuri re ate friken e saj. U ngrit dhe iu afrua. Frymemarrja e saj filloi te shpeshtohej dhe zemra gati sa spo I dilte nga kraharori nga rrahjet e shpeshta.