O czym myślisz gdy pióro wieczne
Trzymasz w swej drżącej od zimna dłoni
Jak to jest być bogiem nowego świata
Kiedy możesz kochać i nienawidzić
Zmieniać rzeczywistość dokonywać cudów
Czy okrutny dla liter własnych będziesz
Będą tańczyć by inni się śmiali cichutko
On napisał list piękny jak łabędzi śpiew
Nie po to by go pamiętano to bez sensu
Nie miał kto ani zresztą dlaczego
Pisał skośne litery się nie żegnając
Przecież miał tutaj zostać na zawsze
Pomyśleć że tracił czas by podziękować
Tak właściwie to za nic ale chciał tak pisać
Wmówić sobie rzeczy których nie dostał
Użył wiecznego pióra by dalej kłamać
Ten raz ostatni przed pójściem spać
O czym myślisz gdy pióro wieczne
trzymasz w swej drżącej słabiutkiej dłoni
YOU ARE READING
Byłby niczym...
PoetryByłby? To chyba dużo mówi. Prawie tyle co nic. Niezmiernie zabawne ile w tym myśli i faktów się przewinęło. Byłby czyli nie jest, uniknął tego. Pytanie pozostaje dlaczego?
