Forever

Sixth

Бид хоёр хөтлөлцөж гүйсээр хотын цэцэрлэгт хүрээлэнд ирээд зогслоо. Жунин, Сэүн хоёр аль хэдийнээ бид хоёроос салан явцгаасан юм.

Нар жаргах дөхөж, тэнгэрийн хаяа ув улаан болж гадаа цаанаа л дулаахан сайхан байв.

Эра хөтлөлцсөн хэвээр эргэн тойрноо ажиглан явах бол би түүнээс харцаа салгаж үл чадна.

- Чи яагаад надад зөвшөөрчихсөн юм?

Тэрээр эргэн тойрноо харахаа болиод над руу дулаахнаар ширтэн хараад:

- Чи юу гэж бодож байна?

- Ммм ..... мэдэхгүй ээ. Санаанд буух юм алга.

- Чанёол~аа гэр бүлийнхээ тухай яриач

Бид хоёрын алхаа удааширсаар. Тэр миний асуултанд хариулалгүй зүгээр л бултах нь тэр.

- Эцэг эх хоёр маань жирийн л нэг ажилчид. Дээрээ нэг эгчтэй. Эгч маань гэхдээ Сөүлд байгаа. Оюутан.

- Аан ..

- Харин чи?

- Би юу? .... ммм ... миний амьдрал ч бас онц сонирхолтой бишээ. Аав маань энд салбар компаниа байгуулах гэж ирсэн. Ээж бол зүгээр л гэрийн эзэгтэй. Би айлын ганц.

- Киахх. Бодоод байсан хоёулаа ерөөсөө би биенийхээ тухай мэдэхгүй юм байна. Яагаад үерчихсэн юм болоо?

- Чи гуйсан болохоор л үерхсэн шдээ.

Эра тоомжиргүйхэн хэлчихээд урагш алхан явах бол харин би түүний араас гомдол тээн харав.

Чи надад бага ч гэсэн сайн биш юм уу?

Эра над руу эргэж хараад:

- За за юунч амархан гомддог юм билээ дээ. Наад хошуу чинь газар унжлаа.

- Гэхдээ чи үнэнээр нь хэл л дээ.

- Тэгж байгаад хэлье! За юу. Хоёулаа өөр зүйл ярьцгаая. Ммм ... ямар улиралд дуртай вэ?

- Би өвлийн улиралд дуртай

Эра бид хоёр буцан гар гараасаа хөтлөлцөөд цааш алхаж эхэллээ.

- Яагаад?

- Өвөл цанаар гулгадаг шдээ. Би цанаар гулгах дуртай. Харин чи?

- Ммм ... намар.

- Яагаад?

- Намрын цаг агаар их гоё шдээ. Халуун ч биш хүйтэн ч биш. Ер нь л сайхан санагддаг юм.

- Ммм ... Харин одоо миний асуулт асуух ээлж. Дуртай өнгө чинь юу вэ?

- Хар