- Чшшш яагаад уйлаад байгаа юм бэ?
Эра одоо ч намайг тэврэн уйлсаар байлаа.
- Хоёулаа ядахнаа охидын ариун цэврийн өрөөнөөс гаръя тэгэх үү?
Тэр уйлахаа болиогүй ч түүнийг 00-оос гаргаж чадав. Түүнийг дагуулан явсаар гадаах хүн байхгүй сургуулийн арын талбайд авчраад юу болсныг асуувал арай гайгүй тавйширсан бололтой нулимсаа шувтарснаа ярьж эхэллээ.
- Б-би ... т-тэр ө-өрөө э-эхэлсэн. Б-би б-буруугүй. Т-тэёоныг д-дээрэлх-хээд б-байхаар нь б-би .....
Тэр дахиад л уйлаад эхлэв.
Ишш миний бяцхан охин. Иймхэн юмнаас болж уйлаад.
Түүнийг энгэртээ наан тэврээд нуруун дээр нь зөөлөн товшлоо.
- Тэгээд яагаад уйлаад байгаа юм айн?
- Б-би т-тэр охиныг санаатай гэмтээгээгүй. Ч-чи намайг үзэн ядаж байна уу?
- Ийм юманд л санаа зовоод уйлаад байсан юм уу?
Эра миний энгэрт улам шигдээд амандаа аяархан "тиймээ" гэж бувтналаа.
- Одоо тайвширсан уу?
- Мхан
- Гэхдээ би чамаас жаахан айчихлаа. Сая чамайг тогтоож барих ямар хэцүү байсан гэж санана. Яасан ч хүчтэй юм.
Тэрээр хошуугаа унжуулсаар миний гар луу зөөлхөн алгадав.
- Хоёулаа орцгооё доо. Чи хичээл рүүгээ яв. Би харин сургалтын алба руу эртхэн очдог юм уу дөө.
- Тийшээ явж яах гээд байгаа юм?
- Би хүүхэд зодсон шүү дээ. Тэр хүүхэд аль хэдийнээ гомдол гаргачихаа биз.
Эра намайг орхин түрүүлээд сургууль руу орлоо.
***
Тэр өдөр Эра-г сургалтын албанаас дуудаагүй юм. Сурагчдын дунд хэсэгхэн яриа гараад өнгөрсөн билээ. Харин Эра-аас бараг эрэгтэй эмэгтэй гэлтгүй ихэнх сурагчид айдаг болсон юм.
- Чи тэр өдөр хамгийн сүүлд тэр охиныг дагуулж явсан шдээ.
Жунин миний хэлэх үгийг ч тоолгүй ам нь задрах нь уу гэлтээ инээж утсаараа хэн нэгэнтэй мсж бичилцэнэ.
- Хөөе!
Тэр одоо л нэг юм над руу анхаарлаа хандууллаа.
