Marrying The Prince(COMPLETED)

Chapter 7

"A-anong ginagawa ko dito?" kasalukuyan akong nasa labas ng Palasyo. Napatingin ako sa aking suot, bakit nag iba? Nasan na ang mga tao? Umuwi na ba sila? Eh si Mama nasaan na siya?

Lumapit ang Prinsipe sa akin. "There you are, my love" Hanuuudaw?

"L-l-love?" Anong pinagsasabi niya? Nakadrugs ba siya? "Yes, my love. My one and only love, Abcidii" ngumiti siya.

"Abcidii...."

"Abcidii..." tawag niya ulit.

"Abcidii!" boses ni Mama yon ah? Minulat ko ang aking mga mata at umupo. Panaginip lang pala.

"Ano pong nangyari?" tanong ko kay Mama. "Nahimatay ka kanina noong kasalukuyang nagpopropose ang prinsipe at dinala ka niya dito" N-nahimatay ako?

"Will you marry me?" A-no ito? Nilibot ko ang paningin ko, lahat ng tao dito sa Ballroom ay hinihintay ang aking sagot. Bigla akong nanlambot at shoot wala na akong maalala!

"Kamusta na ang pakiramdam mo anak?" tanong ni Mama, tumango naman ako "Siguro ay sobra lang akong nabigla sa mga nangyayari" hinaplos naman ni Mama ang aking buhok.

*knock knock

"Mrs. Harridan? How's Abcidii? Is she alright? Doctor Houston is here to check her" sabi ng Prinsipe, na ngayon ay nasa labas pa ng kwarto. Anong gagawin ko? Dipa ako ready na makita siya! "Oo ayos na siya"

Binuksan naman ni Mama ang pinto kinindatan niya pa ako bago siya umalis. Sht pumasok na nang kwarto ang Prinsipe at agad naman akong tumayo. "Are you sure you're okay? Namumula ka" hinawakan ko naman ang aking pisnge omg nagbblush ba ako? "I'll call Doctor Hou-" "No! Im fine, really. Naka blush on lang ako kaya mapula ang aking mukha" tumango lang siya pero hindi siya mukhang kumbinsido.

"So... About my Proposal?" geez

"Your highne-" "Lewis, Please call me Lewis" tinignan ko lang siya at nagtama ang aming paningin.

"Alastair Lewis Markinswell, So can I call you Alas instead?" ngumiti naman siya "As you wish, Princess" P-princess? Tinignan ko siya. Awkward

"So about the proposal, Hindi pa natin gaanong kilala ang isa't isa. Hindi naman ata tama ito diba? Pagusapan muna natin ito. Masyadong mabilis ang mga nangyayari" Talagang nabigla ako kanina dahil ang alam ko lang ay dadalo ako sa gala at walang proposal na magaganap.

Lumukot naman ang mukha ni Alas "We dont have a choice, there isn't a choice. We need to get married or I will lose my title as a Crown Prince. Wala nang ibang paraan kundi ito" tumalikod naman siya "Im so sorry about this, I have to marry you in order to remain the title. King William's will is legal by Apethorpe's Law so I have to do it. Well, ang future ko ay nakasalalay sa iyo so no pressure." kinokonsensya niya ba ako? Kitang kita ko ang lungkot sa mga mata niya. Hays

"Hindi ko ineexpect ito" hinaplos ko naman siya sa braso para kahit paano ay gumaan ang pakiramdam niya. Siguro nga mahalaga ito sakanya.

"Though, im thankful that it was you" may sinabi siya ngunit hindi ko na narinig.

"Abcidii?"

"Abcidii? My only love?"

"Abcidii!" Ay sht! Anong pinagiisip ko *Erase erase! Tumawa lang si Alas, moody to kanina ang lungkot ngayon naman tawa ng tawa.

"Your Highness, Lunch is ready, Gustong ng mahal na hari na sumabay na kayo ni Abcidii" sigaw ni Mrs. Gina sa labas.

"Welcome to another day of being royalty were privacy is rare as sunflower in the dessert" natawa naman ako doon sa sinabi niya. "Look, this means a lot to me. I dont want to pressure you but give me a chance to convince you and I'd really love to know more about you" Hindi ako makapag salita hindi ko na alam kung anong sasabihin ko.

"I want you to bring to my favorite place in the palace, my escape, shall we run away together?" Hindi ko alam pero tumango nalang ako. Gusto ko din siyang mas makilala.

"WOW! ANG GANDA DITO!" sigaw ko.

D

inala ako ni Alas sa pinakapaborito niyang lugar dito sa Palasyo at nandito kami ngayon kanyang Tree House sa bandang likod ng palasyo.

"Ginawa itong tree house na ito noong 6 years old palang ako. This is my palace, my training ground as a King. Since I was a kid my parents always reminding me of how will i become a ruler of Apethorpe one day. Everything I do was for Apethorpe and for my family." Tumingala naman siya. Napakapresko dito. Inilibot ko ang paningin ko. Simple lang ang tree house na ito hindi siya ganoong kalaki at hindi din ganoong kaliit. Sa unang palapag makikita ang mga wooden sofa, kitchen counter at ang maliit na dining table. Sa ikalawang palapag naman makikita ang isang kwarto na may dalawang kama.

"I've spoken too much" pambabasag niya sa katahimikan. "Uy hindi ah! Ayos lang iyon sa akin wag kang mag alala" nginitian ko naman siya "You're really nice to talk to" umupo ako sa kitchen counter. "Im a teacher!" tumawa naman siya "So are you treating me like one of your students?" tanong niya saka siya tumawa. Naglakad siya papunta sa maliit na bintana at dumungaw sa labas. "You shouldn't be involved in this, none of us should be. Hindi dapat natin pakasalin ang taong hindi natin kilala. You should marry someone you really love, Abcidii" ramdam ko ang lungkot sa kanyang boses. "He'd be a lucky guy"

Tumayo ako at lumapit sakanya "I dont want to force you into it, but can you think about it? Besides, its not bad to engaged with me" pagmamayabang nya napakunot naman ang aking kilay saka niya ako kinindatan. Help me

Lumapit siya sa akin at hinalikan niya ako sa pisngi. Napapikit naman ako habang dinadama ang kanyang labi sa aking pisnge.

**

Dont forget to vote, if you like this chapter :)