The White Curse (Gazellian Series #2)

Prologue

Prologue

Humming the saddest song, breathing the suffocating air, seeing infinite darkness and feeling the endless pain.

My pouring tears asking for ending and peace.

I looked up, seeing the sky opens its eyes. Moonlight, forest breeze and feathers from birds flying with freedom.

I closed my eyes feeling the gentleness of the wind.

Yakap ng hangin na siyang tanging buhay na aking nararamdaman sa loob ng napakaraming taon.

I let out my voice with a mellow music coming from an antique music box. At tumitig ako sa puting ballerina na umiikot dito kasabay ng pag-awit ko.

Je t'aime, je t'aime toujours
I am forever yours

Lumipas na naman ang isang taon. Isang taon na punong-puno ng luha at pag-iisa.

Sweet dreams, sweet dreams mon cher
You're always in my prayers

Iniwas ko ang aking mga mata sa sumasayaw na ballerina at muli akong tumitig sa labas ng mataas na tore kasabay ng pag-awit ko.

Isang kasalanan ba ang hilingin ang aking kalayaan?

Mas dinama ko ang aking awitin at hinayaan ko itong mas lumakas pa.

Softly, sweetly
Wrapped up in heaven's arms
Sailing, soaring over the moon
Gathering star dust

Hindi ko na napigilan ang aking kalungkutan, tumulo na ang aking mga luha. Ang aking pagdadalamhati na ikasasaya ng nakararami.

Tuloy-tuloy ang pagbagsak ng mga puting perlas na nagmumula sa aking mga mata. Mga batong bubulag sa kaisipan ng kahit sinong nilalang, mga batong pagsisidlan ng kaguluhan at kasakiman.

Be still, be safe, be sure

Je t'aime, je t'aime toujours

Pinagpatuloy ko ang aking pag-awit sa harap ng nag-iisang bintana ng napakataas na tore. Natatakpan ito ng makakapal na puting usok at nagtataasang mga puno.

Wishing, praying
All of your dreams come true
Please remember
Wherever you are my heart is with you

Inilahad ko ang aking kamay sa ere para abutin ang ilang patak ng balahibo mula sa mga ibong malayang lumilipad.

Napaka-swerte nila dahil nakakarating sila sa lugar na kanilang ninanais. May mga nakikita at nakakasalamuha, ano kaya ang mga tanawing makikita ko sa labas ng kagubatang ito? Kagaya pa rin ng dati o marami nang ipinagbago?

Sweet dreams, sweet dreams mon cher
Always in my prayer

Nilipad na ng hangin ang aking mahabang puting buhok kasabay ng aking himig na inaalay sa tahimik na kagubatan.

Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap ang kaanyuang ibinigay sa akin ng kapalaran. Ang aking puting buhok na siyang sumisimbolo ng sumpang nakadapo sa akin, ang aking mga matang kailanman ay hindi nagniningas gaya ng mga bampirang siyang kalahi ko at ang aking kutis na higit pa sa maputla.

Ako ang babaeng isinumpa, ang babaeng puti. Ang halimaw kung kanilang titigan, ang babaeng kailanman ay hindi tutulungan.

Matagal na akong tinalikuran ng aking sariling lahi at hindi na umaasang kanilang muling tatanawin.

Minsan ay may mga nagtatangkang magtungo sa tore, hindi dahil para tulungan ako kundi para kumuha ng mga perlas.

Wala akong gustong saktan at ayoko nang katakutan ng nakararami pero sila ang gumagawa ng dahilan para sapitin nila ang katapusan.