TÜM GÜNAHLARIN BOYNUMA - YASAK SERİSİ I - FİNAL

2. BÖLÜM - İŞ AŞKINA 💔

BAŞLAYALIM MI? ❤❤❤

Nazelin masaya işinin başına geçtiğinde oldukça heyecanlıydı. Artık o bir yönetici asistanıydı. Bilgisayarını açtı, önündeki not defterine baktı. Adamın tüm randevuları burada yazıyordu. Kapı çaldığında birden elindeki kalem düştü. “Girin” diye seslendi.
İçeri giren sekreterle birden rahat nefes verdi.
“Hoşgeldiniz Petek hanım.”
“Bana Petek demen yeterli. Kimse olmadığı zamanlarda tabi.” Deyip, şirin bir şekilde sırıttı. “Bu arada Timur bey arayıp, başladığını söyledi. Ne kadar sevindim bilemezsin. Üstümden acayip bir yük kalktı. Sana haftalık programını getirdim. Aman bir şey atlama. İkimizi de mahveder. Bu da haftalık yemek listesi, karışımın tarifi ve kahvesinin ölçüsü.”
Nazelin gülümsedi. “Tamam atlamam. Dikkatli biriyimdir. Karışımı yapayım ben.”

“Ah çok sevindim Nazelin, aramıza hoşgeldin. Öğle arası birlikte yemeğe iner, sonra kahve içeriz. Hem sohbet etmiş oluruz.”
“Tamam, ama sende bana Naz de lütfen.”
“Anlaştık.” Deyip, yanına oturdu ve kısaca her şeyi anlattı. “İşte böyle, Timur bey bir kaç büyük firmada sıkıntı yaşadığı için görüşmeleri kendi yapar, lütfen onlara dikkat et.”
“Tamam merak etme dikkat ederim. Çok teşekkürler, bu söylediklerin çok işime yarayacak.”
“Rica ederim. Bende işimin başına döneyim. Sende şu karışımı hazırla.” Elindeki telefonlar koştur koştur çıktı odadan.

Nazelin arkasındaki küçük mutfağa geçti ve karışıma baktı.
“Bu ne be? İnsanoğlu sabah sütlü kahve varken neden böyle garip bir şey içer ki? Iğğ. Zenginlik de başa belaymış. Mide yok ayol.”
Karışımın içindeki malzemeleri robota koyup, çalıştırdı. Kısa sürede sıvılaştı ve bardağa boşalttı. Kapı tarafına baktı ve bardağı alıp ağzına götürdü, bir yudum içti. Midesi ağzına gelmişti.
“Iğğ iğrenç bu ya? Nasıl içiyor bunu? Yazık valla adama.”

Adamın odasına gitti ve kapıyı çaldı. ‘Gir’ sesini duyar duymaz içeri daldı.
“Karışımınız Timur bey.”
Sadece bakıp, gözü ile ‘gel’ işareti yaptı. Masasına doğru adımlarını attı. Bardağı bıraktığı an, çıkması gerekirken bekledi.
“Bir şey mi vardı?”
Nazelin yüzünü ekşitti. “Bunu neden içiyorsunuz?”
“Çünkü sağlıklı ve gün boyu zinde tutuyor. Ayrıca içinde melisa olduğu için sakinleştiriyor.”
“Anladım. İzninizle.” Deyip gülümsedi ve odadan çıktı. Adam arkasından sadece sırıttı, karışımı bir yudumda içti. -Bu kızın elinde farklı bir lezzet mi vardı? Bu iğrenç şey bile lezzetli gelmişti. Ayarı ile mi oynamıştı acaba?

Nazelin masasına oturduğunda notlarını, toplantıları kendi yöntemine göre düzenledi. Renkli yapışkan kağıtlara günlük programı yazdı. Bilgisayarın etrafına yapıştırdı.
Saat ona doğru tekrar mutfağa girdi. Bu sefer kahveyi hazırladı. Yine tadına baktı. “Çok sert.” Dedi burnunu buruşturup. Bu adamın midesi ile ilgili problemi ne acaba, diye düşündü ve kahveyi adama götürdü.

Tekrar kapıyı çaldı, yine sert bir ‘gir’ sesinden sonra, içeri süzüldü. -her gün mü böyle asabiydi, bugüne mi hastı bu tavrı?
“Kahveniz Timur bey.”
Adam ona hiç bakmadan masasının üstünü işaret etti.
“Eline sağlık, çıkabilirsin.”
“Afiyet olsun.” Deyip, hemen dışarı çıktı. Bir adam çalışırken karizmatik olur muydu ya?

İşlerini toparlamaya çalışırken gözü saate takıldı ve saatin on iki olduğunu fark etti. Zaman ne çabuk geçmişti. O an kapı tıklandı.
“Hadi yemek zamanı.”
Nazelin Petek’e sırıttı, “Çok dakikmişsin. Tamam Timur beye haber vereyim, geliyorum.”
“Bekliyorum.”
Odanın kapısının önüne geldi ve yavaşça tıklattı. İçeriden ‘Gir’ diye bağıran adamın yorgun sesi dikkatini çekti. İçeri girdi.