TÜM GÜNAHLARIN BOYNUMA - YASAK SERİSİ I - FİNAL

15.BÖLÜM - SENİ ÖPMEK ÖZGÜRLÜĞÜMDEN GEÇİYOR

bakalım bakalım kazayı kim yapmış =) gerçi çoğu kişi tahmin etti.

Timur gözleri kapalı olan kıza bakıyordu. Saçlarını yavaşça okşadı. "Sana bunu yapana dünyayı dar edeceğim meleğim." Diye fısıldadı.
Saçındaki yumuşak dokunuşlar, kulağındaki o vazgeçemediği ses onu yatıştırsa da karnındaki ve kolundaki ağrı yüzünden yüzünü buruşturdu Nazelin.
"Timur..." diye sayıkladı.

Adını kızın ağzından duyan adam kızın elini tuttu. "Buradayım bebeğim. Buradayım, yanındayım."
Gözlerini açıp, adamın mavi derinliklerine baktı. "Neredeydin?"
"Özledin mi beni?" diyerek sırıttı.
Nazelin'in de gülmeye çalıştı. Adam dayanamayıp kıza sarıldı. "Sana bir şey olacak diye canım öyle çok acıdı ki, dünyayı yakardım Nazelin. Sana bir şey olsaydı taş üstünde taş bırakmazdım."

Nazelin de ona sarıldı. "Biliyorum. Delisin çünkü." İkisi de güldü bu sefer.
Timur önüne gelen saçlarını düzeltti. "İstediğin bir şey var mı?"
"Çok açım. Ama canım yemek istemiyor."
Timur sırıttı. "Sana karışımımdan yapayım mı?"
Nazelin yüzünü buruşturdu. "Hayır." Aynı anda başını sağa sola salladı.
"Ne istiyor peki minik yaralı asistanım?"
"Çikolata." Derken gözleri parladı.
"Sağlıksız." Nazelin yüzünü astı ve çocuk gibi dudaklarını büzdü. Timur o büzülen dudakları öpmek istediyse de sadece parmakları ile dudaklarını sıktı. "Senin o dudaklarını yerim ben. Tamam getiriyorum." Deyip, kızın yanından kalktı.

***

Timuçin kaşlarını çattı. "Sana diyorum Petek kimdi?"
Petek elleri ile oynadı.
"Timuçin bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum."
"Tanıdığım biri mi?"
Başını aşağı yukarı salladı.
"Çok mu yakın?"
Petek başını öne eğdi ve ağzından fısıltı gibi "An-annendi." Kelimesi döküldü.
Timuçin daha şaşıramadan, kapıdaki gürültüye döndüler. Timur'un elindeki bardak düştü. Hızla kapıyı kapatıp, Petek'in yanına geldi.
"Nazelin'e çarpan annem mi?" diye fısıldadı Timur. Petek korkarak bakıyordu her iki adama da. Sonuçta suçladığı kişi anneleriydi. Ama içeride yatan da onun ilk ve tek dostuydu.

Timur birden gürledi. "Sana bir soru sordum? Emin misin, annem miydi?"
Petek ağlamaya başladı ve sadece başını aşağı yukarı salladı. Timuçin kızı kendine çekti.
"Kıza bağırma. Korkutuyorsun." Diye çıkıştı abisine.

Timur yumruklarını sıktı. "Ben geliyorum." Deyip, koridorda hızlı hızlı yürüdü.
Timuçin bıkkın bir nefes aldı ve Petek'e baktı. "Sen Nazelin'le kal. Ben kapıya iki güvenlik görevlisi göndereceğim."
Petek yine sadece başını salladı.

Timur'un peşinden koşmaya başladı. "Timur, bekle beni."
"Sen kızlarla kal." Diye gürledi.
"Saçmalama." Kolundan tuttu abisini. "Önce konuşalım, belki de gerçekten kazaydı."
"Değildi." Saçlarını çekiştirdi. "Duymadın mı? Bilerek çarpmış. Benim annem sevdiğim kıza bilerek çarpmış. Sebebini bana söyleyecek. Çünkü sevdiğim kıza zarar veren kimseye inisiyatifim yok Timuçin ve umarım gerçek bir açıklaması vardır." Diyerek adamın yanından uzaklaştı.
"Hayda! Alıştın bugün ev basmaya." diye bağırıp, adamın peşinden gitti.