TÜM GÜNAHLARIN BOYNUMA - YASAK SERİSİ I - FİNAL

19.BÖLÜM - AŞK BACAYI SARINCA

Bu bölümü yazarken ben çok eğlendim, umarım sizde eğlenirsiniz =) gecikme için özür dilerim.

“Ne dedin sen?” Nazelin gözlerini kısarak baktı adama.
“Evlen benimle dedim.” Nazelin kahkaha attı. Timur kaşlarını çatarak sordu. “Çok mu komik Naz? Bir soru sordum.”
Nazelin’in kahkahası dudaklarında soldu. “Timur... Sen daha yeni bu esaretten kurtuldun. Evlenmek istediğine emin misin?”

“Sen esaret değilsin Nazelin. Sen dünyanın en güzel diyarında özgürce dolaşmak gibisin.” Kadına yaklaşıp, onu kollarına aldı “Ve bu diyarın bir tek bana özel olmasını istiyorum. Bir tek bana ait.” Dudaklarına uzun bir öpücük konurdu. “Bunu da herkesin ama herkesin bilmesini istiyorum. Sadece benim olduğunu...” adam onu öpmeye başlayınca, Nazelin de adamın beline yerleştirdi ellerini. Uzun bir öpücüğün ardından kadın uzaklaştı ve sevgilisinin mavi gözlerine baktı.

“Bir teklif et de, bakarız.”
Timur kızdan uzaklaşıp, yüzüne baktı. “Ediyorum işte Nazelin. Cevap?”
Nazelin duyduğu şeye inanamadı ve sinirle “Hayır.” Dedi.
Timur da “Ne?” diye bağırdı aynı anda.
“Hayır, dedim Timur. Şuna bak ya... Ediyormuş. Sabah gökyüzüne adımı yazan adamın evlenme teklifine bak. Azıcık yaratıcı ol. Pizza üzerine de ‘Benimle evlenir misin?’ yazdırmayı aklından bile geçirme!” Diye çemkirip, içeri geçti.

Timur ise arkasından şaşkınca baktı. Kadınları anladığı gün, özel plaket isteyecekti.

***

Petek kapıyı kırmak üzereydi. “Timuçin! İçeride olduğunu biliyorum! Aç şu kapı-“ Kapı açıldığı an susmuştu. Karşısında dağılmış ve uykulu adamı görünce içi sızladı. “Timuçin bu ne hal?” içeri girip, çantasını ve montunu kenara attı.

“Ne varmış halimde?” sesi umursamaz ve duygusuzdu.
“Ne demek ne var? Hadi bir duş al önce, bende sana kahvaltı hazırlayayım.”
Timuçin elindeki biradan koca bir yudum aldı. “Buraya evcilik oynamaya mı geldin? Annem misin eşim mi? Ona göre davranayım da.”

Petek bir an durdu. “Timuçin! Neyin var? Sadece merak ettim. Onun için geldim.”
Timuçin kızı baştan aşağı alayla süzdü, sonra yine güldü. “Bir gece güzel zaman geçirdik diye, sen beni sahipleneceğini mi sandın? Ben kimsenin değilim, tamam mı? Kimsenin bir şeyi değilim!” diye bağırdı kıza.

Petek’in elindeki bardak yere düştü. Bir an ne yapacağını bilemeden sağa sola baktı. Sonra hızla kapıya yöneldi. “Ben... özür dilerim, haklısın. Buraya gelmek tam bir ahmaklıktı.” Deyip, çantasını alarak dışarı çıktı. Kapıyı kapatır kapatmaz, sırtını yaslayıp, yere çöktü. Ağlamak... Uzun zamandır Petek’in yapmadığı bir şeydi. Ağladı... İçi acıdan kavrulana kadar ağladı. Hakikaten ne sanmıştı? Adamın ona aşık olduğunu mu? Saçmalık...

***

Nazelin günün özetini hazırlıyordu. Timur’un kapısı açıldı. “Tatlım, benim bir şirketle görüşmem var. Çıkacağım da şimdi. Şirketten asistanı arayıp, öğlen yemeğinde görüşmeyi yapmak istediklerini iletti.”
Nazelin adama bakıp, gözlerini devirdi ve gülümsedi. “Hayatım... Bana hesap vermek zorunda değilsin. Ben senin tüm görüşmelerini biliyorum zaten. Hem ha şirkette ha yemekte ne fark edecek.”

Timur “Peki,” dedi ve geri kalan ayrıntıyı kıza söylemedi. “Hesap verilmesinden-“ kaşlarını kaldırdı “Ve hesap vermekten hoşlanmıyorsun galiba?”
Nazelin birinci kuralı hatırladı -Asla kıskandığını belli etme, cool ol. Sonuçta adam karısından bu gereksiz kıskançlıkları yüzünden boşandı. Ayrıca görüşeceği adam Hulusi Fileli. Yaşlı başlı adam.