Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 30

Ik wordt wakker met een misselijk gevoel. Ik spring uit bed en ren snel naar de wc. Ik voel een hand op mijn rug en zak achterover. "Gaat het?" Ik knik. "Wil je het Brent echt niet vertellen?" Ik kijk hem aan. "Ik weet niet hoe." "En ik heb geen idee hoe hij gaat reageren." "Er is maar één manier om daar achter te komen. Ik zucht en loop samen met Tyler naar beneden.

"Wil je het Scott vertellen?" Vraag ik. "Ja, maar alleen als jij er klaar voor bent.
Ik knik. Wacht jij hier. "Ik moet even iemand bellen." Hij knikt en ik loop terug naar onze kamer. Ik heb Nathans hulp nodig.

You)
Nathan ik heb je hulp nodig...

Nathan💜)
Ja, wat is er?

You)
Ik heb een groot probleem en ik weet niet
Precies hoe ik het moet zeggen.

Nathan💜)
....

You)
Tyler en ik. Hebben het bijgelegd.

You)
En ik ben er achter gekomen dat we
Samen een baby krijgen.

Nathan💜)
O....

Nathan💜)
Hoe is dat gebeurd?

You)
Als twee mensen van iemand houden
en je alleen bent....

Nathan💜)
Ja ja die informatie hou je maar voor jezelf.

Nathan💜)
Waar heb je mijn hulp dan bij nodig?

You)
Ik moet dit aan Brent gaan vertellen,
Maar hij maakt ons alle drie af als
Hij dit hoort.

You)
Ik vertel het hem gewoon en ren
dan snel weg.

Nathan 💜)
Dat lijkt me niet slim, maar hé je wilt het
Hem vertellen dat is een begin! ;)

You)
Ha ha. Dit is serieus.

You)
Ik ga het hem gewoon vertellen.

Nathan💜)
Succes!

Ik leg mijn telefoon weg en besluit om Brent op te zoeken. "Ik ga het Brent vertellen."
"Oké." Hij pakt mijn hand en we lopen naar zijn kamer. Als we bij zijn kamer zijn sta ik nerveus voor de deur. "Je weet het zeker toch?" Ik knik en duw de deur open. Ik zie Brent samen met Britt op zijn bed liggen en Luca zit samen met Samira Liv en Scott wat te kletsen.

"Uhm, we hebben iets te zeggen." Iedereen kijkt ons aan en Liv en Samira weten direct waar het overgaat en komen naast ons staan. Mijn blik verlaat die van Brent niet een ik staar hem nerveus aan.

"Amy wat is er aan de hand?" We hebben nu ook de aandacht van Scott Luca en Britt.
"We....we..." Tyler geeft een zacht toe moedigend kneepje in mijn hand. "We krijgen een kind." Ik kijk Brent noch steeds aan en mijn hart gaat te keer.

Hij blijft me verbaasd aan Kijken. "Je krijgt een kind?!" "Amy je bent achttien!" "En jij!" "Hij kijkt nu naar Tyler." "Is het van jou?!" "Ja." Ik zie dat Brent heel erg boos is. "Here it comes." Ik kijk naar Tyler die al weet wat er gaat gebeuren. "Brent geeft hem een stomp in zijn gezicht en begint tegen hem te roepen. "Jij hebt dit veroorzaakt."

"He Brent." "Even voor de duidelijkheid." "Als je een kind maakt zijn er twee mensen nodig dus Tyler is niet de enige schuldige." Valt Scott hem in de rede. Brent kijkt hem nu boos aan en gaat terug op bed zitten. Ik kijk naar Tyler die nu een bloedneus heeft.

"Hier." Ik geef hem een papiertje voor zijn bloedneus en kijk terug naar Brent.
"Ik vind het eigenlijk wel leuk." "Britt?!" "Ja wat?" "Brent denk erover na."
"Je wordt een oom." "Straks loopt er hier zo een kleintje rond." "Je kan hier op het internaat geen eens een kind houden!"

Ik had daar nog niet eens aan gedacht. Moet ik straks mijn kind afgeven. Ik loop terug naar onze eigen kamer en laat me op het bed zakken. De tranen beginnen over mijn wangen te lopen en ik laat mijn emoties gewoon hun gang gaan.

"Hé." Ik wordt in een knuffel getrokken en laat mijn hoofd tegen de borstkas van Tyler rusten. "Het komt wel goed." "Ik wil ons kind niet weg doen Tyler." "Ik ook niet en dat hoeft ook helemaal niet." "Ik verzin wel iets." "Ik wist dat hij het niet leuk ging vinden." "Maar ik dacht dat hij zich er wel bij zou neerleggen en me zou steunen."
"Hij is mijn broer!" "Hij draait wel bij." "Alles komt goed." "Maak je maar niet te veel zorgen."

"Dank je." "Voor wat?" Ik kijk hem recht aan. "Dat je er voor me bent." "Altijd."
Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en ik ga weer op bed liggen. "Rust maar wat."
Ik merk dat ik nog steeds heel moe ben en val weer terug in slaap.