Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 54

"Lieverd!" Ik schrik wakker en kijk verbaasd voor me uit. Tyler heeft ook duidelijk niet door wat er gebeurd. "Mam?!" Roep ik verbaasd. "Wat heb ik jou toch gemist!" Mijn moeder staat blij voor ons te roepen, en rent op me af. Ze trekt me in de stevige knuffel en zodra ze terug trekt bekijkt ze me goed. "O Amy, wat ben ik toch blij voor jullie!" Ik glimlach en zetten stap naar achter. Ik ga naast Tyler staan en kijk hem glimlachend aan. "Mam, pap, dit is Tyler." Zeg ik blij.

"Tyler, war fijn je eindelijk te ontmoeten." "Insgelijks." Zegt hij vriendelijk terwijl ze elkaar de hand schudden. "Ik moet eerlijk zeg we zijn beide wel een beetje zenuwachtig om jouw familie te ontmoeten." Zegt mijn moeder nerveus. "Ik bedoel, we hopen niet dat ze ons anders hadden verwacht." Voegt mijn vader er aan toe. Ik merk dat Tyler het moeilijk heeft als ze het over zijn familie hebben. Ik denk alleen niet da het nu het moment is om ze te vertellen over zijn familie. "Willen jullie wat drinken?" Vraag ik snel om het onderwerp te veranderen. Ze knikken en lopen samen met Brent naar beneden.

Ik keer me snel naar Tyler en kijk hem aan. "Tyler het spijt me zo, ik wist niet dat ze zouden komen." "En ik wist zeker niet dat ze het over je familie zouden hebben." "Ik wou er wel wat van zeggen, maar het leek me geen goed moment." Ratel ik maar door. "Het is al goed Amy, ze lijken me super aardig." "En we kunnen het er straks met ze over hebben."
Ik knik langzaam. "Weet je het zeker?" Hij knikt en drukt zijn lippen kort op de mijne.

We lopen samen naar beneden en ik zie mijn ouders nieuwsgierig met een glas drinken het huis bekijken. "Mam, pap..." Ze keren zich net als Brent naar mij. "Tyler en ik,... we hebben ons gezinnetje al een beetje uitgebreid." Zeg ik blij. Mijn ouders kijken me duidelijk in de war aan en ik moet lachen. "Lola!" Roep ik. Ik zie hoe Lola blijde kamer in rent en ik til haar op zodra ze bij me staat. Ik zie Tyler glimlachen en hij komt naast ons staan. Mijn vader en moede springen op en kijken lief naar Lola.

"Wanneer komen jouw ouders Tyler?" Vraagt mijn vader benieuwd. Ik kijk snel naar Tyler en zet Lola weer op de grond. Gelukkig is de baby mijn redding. Ik voel hoe ze schopt en kijk snel naar mijn ouders. "Ze schopt." Zeg ik snel. Mijn moeder laat en enthousiast gilletje en ze leggen beide hun hand op mijn buik.

We gaan uiteindelijk op de bank zitten en ik leun tegen Tyler aan. "Dus..." zegt mijn vader. "Even serieus, jullie waren hier gewoon nog met school bezig wanneer dit Uhm... ontstaan is." Zegt mijn vader een beetje ongemakkelijk maar toch serieus. "Pap!" Ik merk dat ik rood wordt en kijk naar Brent. Wilt mijn vader nou serieus weten wanneer we... nou ja... je weet wel. "Wat?" "Ik ben gewoon nieuwsgierig." "Het is niet dat ik jullie twee niet vertrouw, maar Amy je blijft mijn dochter en je moeder en ik zijn nog altijd verantwoordelijk voor jou daden." "En als ik alles goed heb meegekregen is Tyler een jaar ouder." "Dus dat betekent dat jij minderjarig was Amy, en Tyler jij was boven de achttien." Ik merk dat ik nog roder wordt. "Pap!" "Genoeg!" Mijn ouders moeten beiden lachen en Brent ook. Ik kijk naar Tyler die ook een beetje rood is aangelopen.

"We dollen maar lieverd." Zegt mijn moeder uiteindelijk. "Maar Uhm, we willen eigenlijk toch echt wel weten hoe het zit." Zegt mijn vader erachter. "Hoe wat zit?" Vraag ik verward. "Wanneer gaan we Tylers familie ontmoeten?"
Nu heb ik geen excuus meer om het onderwerp te veranderen. Ik kijk naar Tyler die verdrietig naar de grond staart. Ik weet hoeveel pijn het hem doet. Zeker om er over te praten. Maar ze komen er toch wel achter en ze hebben het recht om het te weten. Ze kunnen er beter van ons achter komen dan van iemand anders. Dit is het moment, we moeten het opbiechten. Ik pak Tylers hand, dit is het moment.

Hey,
Dit is even een kort hoofdstuk, er komt nog een hoofdstukje aan. Hopelijk vinden jullie het alsnog een leuk hoofdstuk.

-xx me🍒