Στο πνεύμα των Χριστουγέννων /part 2

769 134 103
                                    

ΚΟΛΑΣΗ

Μέσα στη σκοτεινιά και στην αποπνικτική ατμόσφαιρα του θειαφιού, ο Ασμοδαίος προχωρούσε περήφανα, κραδαίνοντας ένα πύρινο μαστίγιο. Ήθελε να συγκαλέσει συμβούλιο των ανώτερων δυνάμεων των Ταρτάρων, καθώς πίστευε πως το σεργιάνι του Εωσφόρου στη γη, κάθε άλλο, παρά θα βοηθούσε την υπόθεση. Κάλεσε λοιπόν, το δεξί χέρι του αρχηγού της Κολάσεως, τον Αλάστορα, προκειμένου να του δώσει περισσότερες πληροφορίες. Ο Αλάστωρ από την άλλη, σιχαινόταν υπερβολικά αυτόν τον ανώτερο δαίμονα και είχε ζητήσει πολλές φορές από τον κύριό του, να τον αλυσοδέσει, καθώς ξεσήκωνε συχνά πυκνά την Κόλαση, αλλά και τις ψυχές των αμαρτωλών. Κατευθυνόμενος στο σκοτεινό δωμάτιο του Ασμοδαίου, έβριζε από μέσα του την τύχη του, που ο κύριός του έκανε διακοπές στη Νέα Υόρκη, ενώ εκείνος βασανιζόταν και μοχθούσε, με το να βλέπει τα ξινά μούτρα του συγκεκριμένου πλάσματος με το βαρύτερο δαιμονικό μητρώο, μετά τον Εωσφόρο.

«Πέρασε μέσα Αλάστορα» άκουσε τη γλοιώδη και στριγκή του φωνή.

Ο Αλάστωρ μπαίνοντας, προσποιήθηκε δήθεν ανικανότητα κίνησης εξαιτίας βλάβης μεσοσπονδύλιου δίσκου, αγκομαχώντας και βογκώντας ρεαλιστικά, προκειμένου να αποφύγει να προσκυνήσει τον Πρίγκιπα της Κόλασης.

«Με φωνάξατε;» πρόφερε έπειτα από λίγο.

«Για να βρίσκεσαι εδώ, λογικά σε κάλεσα. Ούτε εμένα με ευχαριστεί που σε αντικρίζω, εσένα και το καχεκτικό σου σώμα, αλλά εδώ που φτάσαμε δεν έχω καμία άλλη επιλογή. Ήσουν η τελευταία λύση απελπισίας. Βλέπεις, εδώ και καιρό, έχω αρχίσει και ανησυχώ και με ζώνουν τα φίδια»

΄΄Αν σε δέναμε όμως, όπως είχα συμβουλέψει τον αρχηγό, τώρα δεν θα ανησυχούσαμε εμείς τουλάχιστον΄΄ μουρμούρισε ο Αλάστωρ από μέσα του.

«Τι θέλετε να πείτε με αυτό;» πρόφερε τελικά.

«Θέλω να πω, πολυαγαπημένη μου νυφίτσα, ότι έχω αρχίσει και πιστεύω πως το σχέδιο του μεγάλου μου αδερφού, τρομάρα του και αυτουνού, δεν θα πάει όπως το έχετε εσείς σχεδιάσει»

«Εμείς; Νόμιζα πως συμφώνησες και εσύ σε αυτό» συνέχισε ο Αλάστωρ.

«Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Η Κόλαση τον εμπιστεύεται τυφλά. Μέχρι και οι αμαρτωλοί έχουν αρχίσει να τον βλέπουν με καλό μάτι τώρα τελευταία» μούγκρισε.

«Η ψήφος τους δεν πιάνεται όμως» μουρμούρισε ο δαιμονίσκος και ο Ασμοδαίος έκανε μία γκριμάτσα απελπισίας.

Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang