O Aσμοδαίος χάθηκε, σαν εκείνο το κακό και ζοφερό πνεύμα που ήταν, παίρνοντας μαζί του και την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Τα φώτα τρεμόπαιξαν μερικές φορές και η Κάιλα εξακολουθούσε να παραμένει κρυμμένη πίσω μου, με το κορμί της να συνταράσσεται εξαιτίας του φόβου. Μείναμε οι δυο μας, λοιπόν,. να αλληλοκοιταζόμαστε αμήχανα. Εγώ με την κανονική μου μορφή και εκείνη, ένα νεκροζώντανο σώμα που είχε σχεδόν υποστεί κρίση πανικού μετρίου βαθμού. Είχε μόλις καλωσορίσει και επίσημα τον χορό των τεράτων. Η ώρα περνούσε βασανιστικά, ώσπου την είδα να τινάζεται με αποφασιστικότητα.
«Ξέρεις κάτι;» πρόφερε ύστερα από λίγα λεπτά «Σε παραδέχομαι» δήλωσε και ειλικρινά τα μάτια μου, αν είχαν αυτή τη δυνατότητα, θα πετάγονταν έξω από την έκπληξη. «Είσαι αρχηγός, όχι σκουλήκι που σέρνεται όπως ο υποτιθέμενος αδερφός σου. Έχω αρχίσει να μην καταλαβαίνω γιατί έφυγες από τον Παράδεισο»
΄΄Αουτς, αυτό πόνεσε. Ορίστε που έφθασες ανεπρόκοπε. Να σε θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι του Παραδείσου. Φτου σου!΄΄
«Δεσποινίς, δεν θα χάσω επιπλέον χρόνο για να σου εξηγήσω τους λόγους της αποχώρησής μου από την ουράνια πολιτεία. Θέλω να μου πεις πού είναι αυτό το τηλεφωνικό κέντρο του σκότους, από όπου με καλείτε για να σας απαντήσω» της μούγκρισα.
«Και πού θέλεις να γνωρίζω εγώ; Είμαι θεοσεβούμενη γυναίκα!» μου φώναξε.
«Το πρόβλημα με εσάς τους ανθρώπους τελικά, είναι πως είστε μονάχα θεοσεβούμενοι και καθόλου θεοφοβούμενοι και γι 'αυτό φθάσατε εδώ, στην αγκαλιά μου. Αλλάζω και φεύγουμε. Μέχρι τότε, μάθε που βρίσκεται!» την πρόσταξα και προτού αποσυρθώ συμπλήρωσα «Και ούτε καν να σου περάσει από το μυαλό να με ακολουθήσεις. Έχεις πολύ δουλειά και κυρίως σφουγγάρισμα. Δεν πιστεύω να τα περιμένετε όλα από εμένα πια;» αναφώνησα και την είδα να σκύβει πάνω από το κινητό της, αναζητώντας φαντάζομαι αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο, τηλεφωνικό μου θάλαμο, από όπου οι άνθρωποι πάλευαν να με καλέσουν, κατά πώς φαινόταν δίχως αποτέλεσμα. Ίσως εκεί κάτω το τηλεφωνικό μας δίκτυο, να παρουσίαζε διακοπές και προβλήματα, ποιος ήξερε;
Έχοντας χωθεί για δέκα ολόκληρα λεπτά στη ντουλάπα, έψαχνα μανιωδώς να βρω κάτι ευπρεπές και άνετο. ΄΄Εδώ είμαστε. Χρώματα να θες΄΄ συλλογίστηκα κοιτάζοντας με θαυμασμό την πλούσια και ευφάνταστη γκαρνταρόμπα του θνητού, ενώ έχοντας φορέσει το πρώτο υποψήφιο συνολάκι, βγήκα έξω, προκειμένου να ρωτήσω την ανεπρόκοπη που με καρτερούσε για την γνώμη της. Στο κάτω-κάτω γυναίκα ήταν, κάτι παραπάνω θα ήξερε.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)
ΜεταφυσικέςΠαγιδευμένο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, το Άστρο της Αυγής, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια δοκιμασία. Θα κατορθώσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του αγγελικού κόσμου ή τελικά θα ενδώσει στα συναισθήματά του, ακολουθώντας έναν πρωτόγνω...
