Εν μέρει καλός...ή εν μέρει κακός?/part1

725 122 114
                                    

Η υπόλοιπη ημέρα, κύλησε ελαφρώς πιο ευχάριστα, με την Αντέϊρα να έχει χαλαρώσει κάπως, έπειτα από την εξομολόγηση του προβλήματός της. Υπήρχαν όμως στιγμές, που έπιανα τον εαυτό μου να την κρυφοκοιτάζει, δίχως ωστόσο να είμαι βέβαιος για τον λόγο. Τα βλέμματά μας αντάμωναν στιγμιαία για να αποτραβηχτούν εκ νέου, κάτι που για τα δικά μου δεδομένα ήταν πρωτάκουστο. Λάτρευα την ψυχρή οπτική επαφή. Τις στιγμές που την λοξοκοιτούσα, πάλευα να αποκωδικοποιήσω τα συναισθήματα που μου προκαλούσε, καταλήγοντας, πως τελικά μου άρεσε η συντροφιά της εντός και εκτός δουλειάς. Οι παρενέργειες της ανίας μάλλον, με είχαν οδηγήσει στην απελπισία και ιδού τα αποτελέσματα. Η Αντέϊρα φορούσε ένα κυανό πουλόβερ, του οποίου τα μανίκια είχε ελαφρώς ανασηκώσει. Τα μάτια μου, εντόπισαν σημάδια κοντά στον καρπό της. Σημάδια που στα σίγουρα δεν οφείλονταν στο αγενές τετράποδο του σπιτιού της.

Με τρόπο σηκώθηκα, δίχως να το σχολιάσω και κατευθύνθηκα στο γραφείο προσωπικών πληροφοριών, κοινώς στην δεσποινίδα Μουρ. Χτυπώντας μία φορά, εισήλθα και κάθισα απέναντί της, γέρνοντας μπροστά, γεφυρώνοντας άηχα την επικοινωνία μας.

«Κύριε Χελ. Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» με ρώτησε αφαιρώντας κοφτά τα γυαλιά της. Ομολογουμένως είχα εντυπωσιαστεί.

«Θα είμαι σύντομος και θεωρείστε την ερώτησή μου, αληθινό προσωπικό ενδιαφέρον. Τι συμβαίνει με την Αντέϊρα;»

Την είδα για λίγο να πεταρίζει άκομψα τα βλέφαρά της, σημάδι πως είχε ξαφνιαστεί.

«Δεν σας καταλαβαίνω. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη συνεργασία σας;»

«Κανένα απολύτως. Ωστόσο, η βοηθός μου είναι συχνά φοβισμένη, ενώ υποφέρει από υποβόσκουσα διάσπαση προσοχής. Δεν θα σας ρωτούσα, αν δεν παρατηρούσα μελανιές στα χέρια της»

Η Κάιλα τοποθέτησε την άκρη του σκελετού των γυαλιών της στα χείλη της.

«Κοιτάξτε...ό,τι ειπωθεί, θα ήθελα να μείνει μεταξύ μας»

«Τάφος ερμητικά κλειστός» υποσχέθηκα.

«Η Αντέϊρα είχε μία σχέση. Τον έλεγαν Λεόν. Ποτέ δεν τον συμπάθησα. Ήταν χειριστικός. Εκείνη, όντας πάντοτε ευγενική και καλόκαρδη, φοβόταν τη συμπεριφορά του. Σταδιακά, έχανε τον εαυτό της. Ήταν μέρες σκοτεινές για εκείνη και εγώ στάθηκα δίπλα της. Ένα διάστημα έμενε σε εμένα, φοβόταν να επιστρέψει στο σπίτι της. Έπειτα, εκείνος συνελήφθη για μικροκλοπές και η Αντέϊρα ανάσανε. Ωστόσο, για να μου αναφέρετε τα χτυπήματα...»

Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)Where stories live. Discover now