Λύτρωση ή Τιμωρία; /part 2

581 112 58
                                    

Πίσω στο Μπρούκλιν, ο Μιχαήλ βρισκόταν σε δυσμενέστατη θέση. Το διαμέρισμά του για πρώτη φορά τον έπνιγε. Το ένιωθε σαν μία άτιμη θηλιά που ολοένα και τυλιγόταν γύρω από τον λαιμό του. Κοίταξε τις εικόνες που απεικόνιζαν τα αδέρφια του και προσευχήθηκε σιωπηλά να έπαιρναν όλα το σωστό δρόμο. Μολαταύτα, ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα, τον επανάφερε στην πραγματικότητα. Άνοιξε ευθύς και στο κατώφλι είδε να στέκεται μία Αντέϊρα διαλυμένη. Τα μάτια της ήταν πρησμένα από το κλάμα, ενώ σχεδόν έπεσε στην αγκαλιά του παραπατώντας, για να μη σωριαστεί στο πάτωμα. Φυσικά εκείνος διατηρούσε ακόμη τη μορφή της ηλικιωμένης γειτόνισσας.

«Είχα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον και ειλικρινά δεν υπάρχει πιο κατάλληλο άτομο από εσένα» μουρμούρισε μέσα από αναφιλητά και βήχα.

«Έκανες πολύ καλά που ήρθες. Τη στεναχώρια δεν πρέπει να την κρατάμε μέσα μας γιατί μας τρώει τη ψυχή. Κάθισε Αντέϊρα και πες μου αν χρειάζεσαι κάτι ζεστό και μυρωδάτο για να σου φτιάξει την διάθεση» της είπε και η κοπέλα κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

« Μου αρκεί η συντροφιά σου» απάντησε γλυκά και εκείνος χαμογέλασε.

«Σε ακούω λοιπόν. Τι είναι εκείνο που βασανίζει την όμορφη ψυχή σου;»

«Πιστεύεις στην ύπαρξη Αγγέλων και Δαιμόνων;» τον ρώτησε και ο Μιχαήλ ξαφνιάστηκε.

«Νομίζω πως η διακόσμηση του σπιτιού μου, σου έχει ήδη δώσει την απάντηση»

«Έχεις δει ποτέ σου; Θέλω να πω, σου έχει τύχει ένα θαύμα ή μία κατάρα;» τελείωσε και η λέξη ΄΄κατάρα΄΄ τον έβαλε σε σκέψεις.

«Η ΄΄κατάρα΄΄ είναι σοβαρή κουβέντα. Γιατί μιλάς έτσι για τον εαυτό σου;» τη ρώτησε.

«Γιατί εμένα μου εμφανίστηκε κάποιος, μονάχα που δεν τον αποκαλείς Άγγελο» συνέχισε εκείνη.

«Δηλαδή;» την πίεσε.

«Δηλαδή μου εμφανίστηκε το αντίθετο. Ο Εωσφόρος!» του είπε προφέροντας το όνομα ΄΄Εωσφόρος΄΄ ψιθυριστά, κάνοντάς τον να του ξεφύγει ένα μικρό γελάκι.

«Και ποιος σου είπε, πως ο Εωσφόρος δεν υπήρξε κάποτε Αρχάγγελος και μάλιστα ο πιο όμορφος;»

«Ώ, είχα τέτοια τιμή! Ξέρω πως μου κάνεις πλάκα, αλλά τα χειρότερα δεν στα έχω πει ακόμη» συνέχισε η Αντέϊρα και ο Μιχαήλ στρογγυλοκάθισε πιο αναπαυτικά. «Εγώ... Εγώ ένιωσα συναισθήματα, όμως όχι για τον Εωσφόρο φυσικά, αλλά για τον τύπο που υποδυόταν όσο δούλευε στη Γη» τελείωσε.

Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)Where stories live. Discover now