Έμεινα να τον κοιτάζω σχεδόν έκπληκτος και το τονίζω το ΄΄σχεδόν΄΄, καθώς με το πέρασμα των αιώνων είχα μάθει να μην εκπλήσσομαι από τίποτε. Ο Γαβριήλ, ο πιο νομοταγής Αρχάγγελος που είχα γνωρίσει ποτέ, είχε κάνει άθελά του το πιο ολέθριο λάθος. Είχε δημιουργήσει ένα υβρίδιο Δαίμονα και Αρχαγγέλου. Το κουβάρι είχε αρχίσει λίγο-λίγο να ξετυλίγεται, με εμένα να κατανοώ το γιατί αυτό το παραμορφωμένο πλάσμα, είχε πρόσβαση στη Γη. Ως σήμερα, μονάχα οι Αρχάγγελοι και η αφεντιά μου η κολασμένη, μπορούσαν να μετακινούνται με ευκολία και δίχως περιορισμούς μεταξύ των διαστάσεων. Ωστόσο, αυτή η πολυδιάστατη ύπαρξη είχε τελικά δημιουργηθεί για να αλλάξει τα δεδομένα.
«Φαίνεται αδερφέ, πως στην μαγική σου συνταγή, τελικά σου έκοψε ελαφρώς η σάλτσα και το αποτέλεσμα αυτού, ήταν ο Ασμοδαίος» του είπα ειρωνικά.
«Έχεις το ταλέντο να γελοιοποιείς και την πιο σοβαρή κατάσταση» μου απάντησε οργισμένα. «Ο Ασμοδαίος πρέπει να αφανιστεί και μάλιστα άμεσα, αλλιώς θα χρησιμοποιήσει την ιδιαιτερότητά του για να κυριαρχήσει στη Γη. Οι άνθρωποι, θα δουν τον ήλιο να χάνεται και να μετατρέπεται σε μία μαύρη σφαίρα, σαν την τρύπα της αβύσσου που θα τους καταπιεί και ο ανθρώπινος κόσμος, θα μοιάσει στην Κόλαση πιο πολύ από ποτέ»
΄΄Μα ήδη μοιάζει΄΄σκέφτηκα. ΄΄Τα αμαρτήματα στα οποία υποπίπτουν όλοι καθημερινά, κοντεύουν να υπερτερήσουν και από τον αριθμό των κολασμένων ψυχών που βασανίζω΄΄
«Ο Ασμοδαίος έχει την δύναμη του Αρχαγγέλου και τη δολιότητα της σκοτεινής φύσης του Δαίμονα» σχεδόν μονολόγησα «Αυτό είναι που τον καθιστά απρόβλεπτο και συνάμα απόκοσμο και ειδεχθή»
΄΄Κάτι σαν εσένα δηλαδή΄΄ ήχησε μετά από πολύ καιρό η γάργαρη φωνούλα.
«Κάνεις λάθος» ήταν τα τελευταία λόγια του Γαβριήλ, προτού τον δω να αποχωρεί σκεπτικός «Το θέμα των θνητών, το τακτοποίησα» ψέλλισε «Η μνήμη τους δεν θα περιλαμβάνει τις αποτρόπαιες σκηνές μάχης. Εξάλλου, ήταν καθαρά δική μου ευθύνη»
Η φιγούρα του αργά χάθηκε, την κατάπιε το άπειρο. Έστρεψα το κεφάλι μου προς όλες τις μεριές, απλώς και μόνο για να διαπιστώσω, πως εδώ ο ήλιος έλαμπε πάντα και όλη η πλάση γύρω, σου απέπνεε μία ηρεμία. Σε αντίθεση με την Κόλαση, που ένιωθες πως ο αέρας γύρω σου είχε μάζα, τόσο αποπνικτικός ήταν, στον Παράδεισο κουβαλούσε μία υπέροχη μυρωδιά ανθέων και φρέσκων βοτάνων. Ό,τι επιθυμούσε η ψυχή σου, μπορούσε να γίνει πραγματικότητα σε αυτό το ευλογημένο μέρος. Γύρω μου οι Άγγελοι από κάθε Τάγμα, κινούνταν ανάλαφρα, παρατηρώντας με μία κάποια δυσπιστία τη φρικαλέα μου φιγούρα να προκαλεί δυσαρμονία και να παρουσιάζει αντίθεση, σε σχέση με την ομορφιά του χώρου. Προχώρησα διστακτικά στο σημείο, όπου πριν από αιώνες, βρισκόταν ο αγγελικός μου θρόνος. Η αίθουσα του δικού μου δωματίου, ήταν πιο ψηλά από των άλλων Αγγέλων και πλέον ανήκε αποκλειστικά στον Μιχαήλ. Στη θύμηση του αδερφού μου, ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου. Με το χέρι μου, ακούμπησα τις τεράστιες, από λευκό μάρμαρο πόρτες και εκείνες άνοιξαν δίχως ιδιαίτερο κόπο. Τα πάντα γύρω μου ήταν όπως ακριβώς τα θυμόμουν λίγο πριν την Πτώση μου.
VOUS LISEZ
Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)
FantastiqueΠαγιδευμένο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, το Άστρο της Αυγής, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια δοκιμασία. Θα κατορθώσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του αγγελικού κόσμου ή τελικά θα ενδώσει στα συναισθήματά του, ακολουθώντας έναν πρωτόγνω...
