Σε ό,τι και αν είχα μετατραπεί, τρόπους γνώριζα και συνόδευα μία πραγματικά υπέροχη γυναίκα, πρώτα εσωτερικά και έπειτα εξωτερικά. Σταμάτησα ένα ταξί και τη βοήθησα να επιβιβαστεί. Συχνά, κοιτούσα τα μάτια μου μέσα από τον καθρέπτη του οδηγού. Ήταν όμορφα. Ίσως το μοναδικό όμορφο κληρονόμημα του αλλοτινού μου παρουσιαστικού. Τα μάτια όμως καθρεπτίζουν πολλά πράγματα και τα δικά μου πάντοτε αναζητούσαν την εικόνα της Αντέϊρα. Την είδα να με κοιτάζει και εκείνη. Ένιωσα την παρόρμηση να σταθώ μισό βήμα πιο κοντά της. Υπήρχε κάτι που φοβόμουν. Το ανεπτυγμένο μου ένστικτο με προειδοποιούσε διαρκώς.
Η αίθουσα της εργασίας μας ήταν τώρα κατάμεστη από κόσμο, ενώ τα χριστουγεννιάτικα εδέσματα βρίσκονταν διασκορπισμένα σε όλο το χώρο, σαν τον κρυμμένο θησαυρό που έπρεπε να ανακαλύψεις, καθώς είχαν την τιμητική τους. Το αλκοόλ έρεε άφθονο και εγώ είχα τα μάτια μου καρφωμένα σε εκείνη.
«Κύριε Χελ, φρέσκος φρέσκος!» άκουσα τη γνωστή, στριγκή φωνή της δεσποινίδας Μουρ. ΄΄Γιατί τις άλλες μέρες πως είμαι δηλαδή;΄΄
«Κρίνομαι ως μαραμένος τις λοιπές μέρες δεσποινίς Μουρ;»
΄΄Μην απαντήσεις αφιλότιμη!΄΄
«Όχι φυσικά, αλλά σήμερα διαθέτετε αυτήν την επιπλέον λάμψη» το έσωσε την τελευταία στιγμή.
Φυσικά, ακολούθησε ο διευθυντής μας, ο κύριος Μίλερ ΄΄και μελλοντικός μου σύντροφος στην Κόλαση με τον χαρακτήρα που είχε΄΄.
«Την έχετε βάλει στον ίσιο δρόμο κύριε Χελ» μου είπε δείχνοντάς μου την Αντέϊρα. ΄΄Δικαίως τον αποκάλεσα πριν μελλοντικό συνοδοιπόρο μου, καθώς θεωρεί ίσιο, τον δρόμο της Κολάσεως΄΄
Φυσικά, αρκέστηκα σε ένα αχνό χαμόγελο, δίχως επιπλέον σχολιασμούς, όταν το βλέμμα μου έπεσε σε μία φιγούρα, η οποία παραλίγο θα με οδηγούσε να αποκαλύψω μία σειρά από μυτερά δόντια. Οι ματιές μας διασταυρώθηκαν με θράσος και εκείνος με μικρές δρασκελιές, ήρθε προς το μέρος μου. Προτάσσοντας το χέρι του για έναν τυπικό χαιρετισμό που δεν του ανταποδόθηκε ποτέ, ο Λεόν στράφηκε αμήχανα προς το μέρος της Αντέϊρα.
«Είσαι πολύ όμορφη απόψε» της είπε σε τόνο προκλητικό και ένιωσα τα μάτια μου να κοκκινίζουν.
«Ευχαριστώ. Όμως τι γυρεύεις εσύ εδώ;» ρώτησε εκείνη κοφτά, δείχνοντάς του πως τα όρια είχαν τεθεί για να μη ξεπερνιούνται.
«Τους είπα πως σε συνοδεύω»
«Εγώ είμαι ο αποψινός της συνοδός» γρύλισα και τη στιγμή που στάθηκα μπροστά του, το επιβλητικό μου ύψος σκέπασε το μειονεκτικό του μέγεθος. Το μέτωπό του, έφτανε λίγο πιο κάτω από το σφιγμένο μου σαγόνι. Πραγματοποίησα μισό βήμα μπροστά και του έκανα νόημα να με ακολουθήσει.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Το Άστρο που έδυσε 1 (Tys2019 winner)
ParanormalΠαγιδευμένο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, το Άστρο της Αυγής, θα βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια δοκιμασία. Θα κατορθώσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του αγγελικού κόσμου ή τελικά θα ενδώσει στα συναισθήματά του, ακολουθώντας έναν πρωτόγνω...
