Label

704 27 1
                                    

Iginala ko ang mga mata ko sa mga nakahilerang street foods para makita lahat at makapag-desisyon kung ano ang kukunin ko. Humila ako ng tig limang isang at betamax at ipina-ihaw ito sa tindera.

I looked up to see DJ and I found him staring at me intently, or let me say, grimacing.

"You might want to try this too. Masarap." I told him with a huge smile on my face. Kumuha ako ng dalawa pa at ini-abot ulit ito sa tindera.

"No. Don't mind me, I'm fine." Hindi ko siya pinakinggan at kumuha naman ng apat na betamax tapos ay iniabot sa tindera. Rinig ko ang pagsinghap ni DJ pero wala na akong narinig na kahit na ano pang reklamo sa kanya.

Mayamaya lang ay naluto na ang limang  isaw, agad akong humingi ng suka sa mangkok at inabot ang dalawang stick kay DJ. Again, he grimaced at me before shaking his head off. I sighed heavily and raised him one brow.

Binitawan ko ang mga isaw sa mesa at ini-labas ang wallet.

"Magkano po?" I asked politely.

"Fifty, limang piso isa." Agad kong ini-abot ang one hundred pesos at ngumiti.

"Keep the change po," tapos ay tumingin ako kay DJ na matamang nakatingin sa akin "tara na." walang emosyong saad ko.

I just don't get it. He's such a kill joy. Doesn't he know that life is just short the reason why we need to enjoy and try everything we haven't experience yet? Hindi ko alam pero naiinis ako.

"H-Hey," alanganing tugon ni DJ nang magsimula na akong maglakad. Marahan niyang hinigit ang braso ko at huminga ng malalim "f-fine. I'll eat those things now." Hindi ako kumibo. I just stared at him blanky.

I watched him as he get one of the isaw. Napangiti ako nang kumagat siya ng konti dito. Right after that, he stared at me with one brow furrowed while chewing it.

"It's not bad." He even shrugged his shoulders. I smiled widely and get one too.

"I told you." Bakas sa tono ng boses ko ang pagmamalaki. Ibinabad ko sa suka ang akin tapos ay kinain. Ginaya naman niya ako tapos ay marahan siyang humalakhak.

"Silly girl. You're driving me crazy." He uttered.

Ilang sandali lang ay naluto na rin ang betamax kaya agad ko itong kinuha at inabot sa kanya ang dalawa. Tinanggap niya ito at kinain.

We actually took awhile at that stall, eating, laughing and chatting. After some times, and right after I have my cravings satisfied, I asked him to send me home since it was already past five. Agad naman siyang sumangayon.

"Shit. I just can't believe that I ate some of those... things." Marahan siyang humalakhak habang nagmamaneho at ang mata ay nakatingin sa kahabaan ng kalsada.

"What can you say?" I asked with a huge smile plastered on my face.

"It's fine. But argh, please don't try to walk out again like that. You're scaring the shit out of me," Marahan akong humalakhak at umiling. I know exactly that he can see me using his peripheral vision.

"Well, I'll try my very best not to do so. But get used to it; you should know by now that if I didn't want or like something I always walk out." I replied.

"Yea, and it's scary." Marahan siyang humalakhak at umiling.

"Are we still going to stargazed?" I asked as he parked his car in front of our gate. He smiled at me and nodded slowly.

"Do you still want to or do you just want to rest?" I shook my head and smiled.

"I want to." He nodded slowly as he exited his car, agad naman niya akong pinagbuksan. Hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming pumasok ng bahay pagka-labas ko ng sasakyan niya.

Stop The Endless ChaseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon