My Property

685 30 2
                                    

Days have turned fast and things between me and DJ just went smoothly. Kami na at agad namang kumalat ang balita sa unibersidad, siyempre, isang DJ ba naman ang maging boyfriend mo?

Hindi naman kagaya ng nababasa ko sa mga teen fiction na lalaitin na ako ng mga may gusto sa kanya o hindi kaya ay ibu-bully, I mean, that's just so lame and bull.

This is reality, at first there are certain persons who got shocked by the news but they just don't mind at all.

Pagkatapos din ng gabing iyon ay lagi na akong sinasamahan ni DJ. He never wanted me to go anywhere if I am not with him. And that set-up is fine with me since I also wanted to be with him always.

Hindi ko alam pero napakabilis na lumipas ng bawat araw. Kung kailan parang mas gusto kong bumagal dahil sa pag-alis namin papuntang Paris ay mas lalo itong bumibilis kapag kasama ko si DJ.

I always make every second count when I'm with him. Pakiramdam ko ay sobrang bilis ng panahon kapag kasama ko siya at napakabagal naman kapag hindi. At sa sobrang bilis, hindi ko namalayan na sa susunod na buwan na ang katapusan ng klase.

By next month, DJ will finally graduate and at the same time, I'll leave the country to study in Paris. It's been six months since we became official and nothing has changed, he's still sweet as ever.

"Love, is there any problem?" DJ asked. I even felt his hand softly touched mine. I narrowed my gaze at him and pouted my lips.

"Ang bilis ng panahon," marahan siyang humalakhak at tumango.

"Right." Sinimangutan ko naman siya.

"Right ka diyan! Sa susunod na buwan aalis na kami," reklamo ko. Marahan ulit siyang humalakhak at umiling.

"Ikaw na rin ang may sabi, mabilis lang ang panahon. Look, I'll let you go by now for your dreams, but that doesn't even mean that we'll break up. Hell no. You're not even allowed to entertain any guys who want to court you, and I trust Calvin enough to keep an eye on you." Sagot ni DJ.

"Whatever, love birds." Calvin replied boredly.

Kasama naming aalis nila Mama si Calvin kagaya ng napag-usapan. Nauna na ro'n ang mga magulang niya na sina Tita Mona at Tito Jack. Calvin's just second year college like me, while Brent, Ivan and DJ are on their fourth year college already.

"And, once you got back here, we will get married. Understand?" marahan akong humalakhak at tumango, "Good," dagdag niya, "now, don't think about it yet because we will going to make our remaining month worth it, kasi matatagalan na naman bago ito mangyari." Tumango ako at ngumiti.

"May gig ba tayo mamayang gabi sa  Double Deuce?" tanong ni Brent sa mga kasama.

Amber  has been singing on that bar for quite some times now. Madalas ay tuwing sabado o hindi kaya ay linggo. Pero tuwing madami ang magde-demand na kumanta at tumugtog sila kahit pa weekdays ay pinapatulan na nila.

"Meron daw sabi ni Rain," kung hindi ako nagkakamali, si Rain ay ang binabae na Manager ng  Double Deuce na kumuha sa kanila.

"Come with us, please?"  Lara said, talking to me. I'm not really that kind of person who wants to come with those kinds of places.

Sa tagal napanahong nakasama ko ang Amber ay bilang lamang sa kanang daliri ang pagsama ko sa kanila at agad din akong umaalis. Hindi ako sumagot at alam na nila ang nais kong iparating.

"Love, please..." DJ begged with his puppy eyes. Nagtawanan ang mga ka-banda niya at binato pa siya ni Ivan ng tissue.

"You're gross!" Calvin said in between his laughter.

Stop The Endless ChaseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon