Elyse Sierra's life isn't exactly stuck in a rut but for years now, she's been living like a hermit with no dreams to chase and plans for her future. Ito ang kinalabasan ng kanyang plano para hanapin ang kanyang sarili. Kaya't ngayon, ang hangad lan...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Halos naluluto na ang aking ramen nang marinig ko ang pagdating ng motor ni Erex.
It's now late in the afternoon and I just woke up several minutes ago. Kahit na hindi pa sapat ang aking tulog ay nagising ako ng kusa. Blame my fairly accurate biological clock. At dahil nagugutom na rin ako, iginising ko na lang imbes na bumalik ulit sa pag-idlip.
Isinara ko ang kalan at binuhat ang maliit na kaldero sa kitchen island. Kakain muna ako bago pumunta sa kabila. Naiwan kasi nila dito ang dala nilang snacks kanina. I also somehow want to know if Misha's doing well. I wouldn't consider it being worried per se. Empathy, maybe?
Susubo na sana ako nang biglang tumunog ang doorbell ko. Damn it. Hihimatayin na ako kapag 'di pa ako kumain!
Mula sa naka-wallmount na monitor ng CCTV dito sa kusina ay nakita ko na si Erex ang nasa labas. Different attire from earlier, but still all black. Nakalugay na rin ang buhok niya at mukhang basa. For a second, I envied how seemingly smooth his hair is. I mean, mine's okay but it can get extremely dry or oily sometimes. Kagaya ngayon, hindi pa pala ako naliligo kaya't medyo greasy na siya.
"You really are up," nakangising sabi niya nang buksan ko ang pinto. I immediately noticed how nice he smells. I like whatever perfume he's using.
"Uhm, yeah." Nagdedebate ang isip ko sa kung papapasukin ko ba siya. At least 'yong kanina ay marami sila.
It also feels a little awkward after that scene with Steven earlier.
"Kumain ka na ba? Showered?" aniya. Kumunot tuloy ang noo ko. Nangangamoy ba ako? Hindi kaya!
"What is it?" sabi ko na lang. My ramen's gonna sog!
"Nahulog yata ni Misha ang phone niya dito kanina. Can we check?"
We? No way.
"Saglit lang—"
Itinulak niya ang pintuan sa likuran ko kaya't tuluyan itong nagbukas. It was too late to stop him because he was able to reach my living room in few strides.
This guy!
"Here. Found it." Ipinakita niya sa akin ang phone na pinulot niya sa ilalim ng sofa.
"Great." Pilit akong ngumiti. Aalis naman na siguro siya, hindi ba?
"Hmmm." Ginala niya ng tingin ang bahay. For a while, napatagal ang titig niya sa kitchen.
"May kailangan ka pa ba?" naiinip kong tanong. Nanginginig na talaga ako dahil sa gutom.
"Do you drink beer?" he asked, his eyes still searching around.
"Yeah?"
"Alright. Babalik lang muna ako sa ospital. After I get back, let's have a drink. Sa'yo na rin ang mga naiwan na pagkain kanina." Nagsimula na siyang tumungo sa pintuan kaya't sumunod ako.
