That Bully Loves Me (Book 2)

SIXTEEN: CONFESSION!!!

Napansin kong matagal pala akong natulala kaya agad na binawi ang tingin ko sa kawalan.

"Ms. Ray, paki hatid naman to sa office ni Sir Racer. Thank you." Utos ni Ma'am Che.

She's my superior. Secretary ang posisyon ko. Sabi ni Lolo mabuti daw na sa mababa muna ko ilagay para hindi unfair sa matagal na niyang empleyado.

"Okay, Ma'am." Inabot ko iyong folder at naglakad na patungo sa office ni kuya.

Kumatok muna ako bago pumasok.

Normally kuya look so happy kahit stress sa trabaho pero ngayon? Nope. He's so ugly recently mula nung iwan niya kami ni Dom sa daan last week.

Mas naging tahimik ito at halos wala kagana gana.

"Here. Pinapaabot ni Ma'am Che." Inilapag ko naman ang folder sa mesa niya at saka naupo sa upuang nasa harapan ng desk niya.

Hindi manlang ako tinapunan ng tingin o pansin sa halip ay patuloy lang ito sa pagdutdot sa computer na kaharap.

"Kuya, do you think may nangyari kay Lolo? I mean, yung kagabi." Pag uumpisa ko ulit dahil nabibingi ako sa katahimikan.

Nang mas mabored ako napagpasiyahan kong lumabas na.

Nakasalubong ko si Dom na nakabusangot habang may dalang kape.

Mukhang napunta siya kay Sir Jeff-the mautos na gay in the office- na pinaka iilagan ng mga staff.

"Hi coffee boy."

"Shut up."

Aasarin ko pa sana ang loko kaso tumakbo siya dala ang kape.

Bumalik ako sa office at naupo sa pwesto ko kanina.

Pinapa-ayos kasi sa akin lahat ng files na nasa cabinet.

Napatingin ako kay Ma'am Che, pansin kong hindi siya mapakali at madali sa pagtingin sa kaniyang phone.

"Is there something wrong?" I asked then she gave me her saddest look.

Hindi nalalayo ang edad namin kaya ramdam ko na may mali sa kaniya.

"...maybe you can tell me, after work?"

Tanging pagtango ang sagot niya sa'kin.

---

Nagpunta kami sa isang resto bar. She hugged me while sobbing. And all I did was to tap her back until she calms down.

"What will you do if you're only bestfriend doesn't want you anymore?"

"Kung ayaw niya na sakin? I will ask her a reason bago ako gumawa ng hakbang." Simpleng sagot ko.

"What if her reason isn't acceptable? Like she don't want you to cry or feel guilty nor pity her because she's... dying."

"Lame reason. Then hindi ko siya papakinggan. Bestfriend is always a bestfriend no matter what."

"...Che, if I were you, I'll continue sticking with her. Lalo na ngayon."

"So do I." A cold voice suddenly caught our attention.

Then I saw Nico, standing with his serious look.

D*mn this man!

Agad na tiningnan ako ni Ma'am Che. "Thank you for the advice but I think I should go. Take care." At dali dali siyang umalis ng di manlang ako pinagsalita.

Pinanuod ko siyang maupo sa harap ko.

"What?"

Kung nakamamatay lang ang titig ay malamang patay na kaming dalawa -.-