TWENTY

643 18 50
                                    

"Lets start the game." untag sa amin ni Python.

Hinayaan ko muna silang makapasok gaya ng nasa plano.

"We're on our post. Ray, come in."

Naglakad na din ako papasok ng Casa Hestre. Sinalubong ako ng malalakas na tugtog at mga taong animoy uhaw na uhaw sa alak na nagsasayaw na para bang wala ng bukas.

Halos mga kabataan ang nandito. Hindi ko alam kung saan nagbanda ang mga kasama ko.

Then I saw him staring at me with his devilish smile. Nasa taas siya kasama nung isang tauhan niya.

Di na ko nagdalawang isip pa at umakyat sa kinaroroonan niya.

Agad kong iniwasan ang paghalik na pagbati nito. Nakakakilabot isipin.

"So what do you want? Wait, alam mo na ba?" makahulugang saad niya na tila ba meron siyang ginawa para magpunta ako sa kaniya.

"Ohh you still didn't know."  untag muli ni Nico bago pumasok sa loob ng kaniyang office.

"What do you mean, Nico? Anong hindi ko pa alam? Ano na naman bang ginawa mo?" Hindi niya magawang sumagot bagkos ay tinitigan niya lang ako matapos marinig ang mga tanong ko.

Hindi ko na talaga kilala ang taong kaharap ko ngayon.

Sa mga titig niya ako kinakabahan.

Para bang sinasabi nitong nanalo na siya at wala na akong laban.

"Sa'kin ka na ulit. Remember, you're mine and mine alone." then he snap his finger.

Naging alerto ako kasabay ng pagbukas ng isa pang pinto mula sa kanang bahagi ng silid.

"Relax, why don't you look inside. Baka lang naman gusto mong makita sa huling pagkakataon."

I found myself walking slowly and shaking at the same time.

What is inside of that door.

'Railey, don't. Leave that room. Kami ng bahala. Please. Go out of that room. Hurry up.'

I don't know anymore.

Susunod na sana ako sa utos ni Trice pero mayroon akong nakitang pamilyar na mukha.

Para akong nauupos sa natagpuan ko. Hindi ako makakilos.

Pakiramdam ko may kung anong tumutusok sa puso ko na dahilan para makaramdam ako ng matinding poot.

"V-Vylan." Halos pabulong na sabi ko.

Unti unti kong naintindihan ang gustong sabihin ni Nico.

'Do whatever miss.' Sound so cold with authority.

Naikuyom ko na ang mga palad ko saka ko binigyan si Nico na nailagan naman niya.

Walang ibang tao bukod saming tatlo ni Vylan dahil di na sumunod kanina yung mga bodyguards niya.

Seems like he's really expecting this to happen.

"Surprise Railey. Finally, no more rat for us."

Nakakabingi ang ginagawa niyang pag tawa.

Isang demonyo.

Tumakbo agad ako palapit kay Vylan. Una kong kinapa ang pulso nito, mahina. Punong puno siya ng pasa at makikita kung paano siya pinahirapan. Halos bugbog ang mukha niya.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Mar 06, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

That Bully Loves Me (Book 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon