Selam, ben İrem Yılmaz.Annem ve babamın yaşadığı trafik kazasından sonra ablamla beraber yaşamaya devam ettikden sonraki yaşananlara var mısınız?
Tatilini bitmesine , okulun başlamasına çok az bir süre zarfı vardı.Tabii ki bende bu süre zarfı içinde çocukluk arkadaşım Ateş'i özlüyordum.Annem ve babamın ölümünden sonra ona bağlanmıştım kopamıyorduk.O bağların yanı sıra o da bana karşı birşeyler hissediyordu,biliyordum.Okulun açılmasına 1 gün vardı ve akşam erken yatıp erken uyanma klişesine kanıp yatmıştım.Sabah olmuştu , okul kıyafetlerimi giyip, ablamın hazırladığı kahvaltıdan biraz atıştırarak masadan kalkmıştım.Artık okula gelmiştim.Sanki birisi benim ismimi anıyordu.Ateş!
"Selam İrem! nasılsın hadi kantine gidelim sana söyleyeceğim acil önemli şeyler var."
"Peki."
"Ateş hadi ne diyeceksen de birazdan zil çalacak"
"Tamam.Ama kızma.Her saniyesine tutulduğum seni seviyorum"
"Ş-şey ,gerçekten mi?"
"Evet.İrem benimle çıkarmısın?"
"B-bende seni seviyorum.Ve seninle çıkarım.Ay çok saçmaladım."
"Ya ama kızardığında çok tatlı oluyo-"
Ve o anda zil çalar.
"Görüşürüz yeniden tenefüste ya da çıkışta!"
Şaka gibiydi çocukluk arkadaşımla s-sevgili olmuştum.Şimdiden ona dahada bağlanmıştım....
Okul çıkışı...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
İntihar
Художественная прозаYa şimdi ne olacaktı? Biz diye bir şey yoktu artık.Başımdan geçen olaylardan en güzeliydi heralde.Kim istemezdi ki sevdiği adamdan çocukları olsun!? Benim öyküm buraya kadarmıydı? Hayır...Hayır burada bitmemeliydi.Benim hikayem daha yeni başlıyordu...
