İntihar

İNTİHAR|16.BÖLÜM

Yatağa uzandım ve önce "lovely" şarkısını açtım sonrada instagrama Mete'nin hesabına girdim fotoğraflara bakarak şarkıyı açtım(multide var)
"Sence senle ben olabilirmiyiz Mete Dinçer? Senin karın olabilecekmiyim? Mutlu olabilecek miyiz?"

"İsnt lovely...Hello,welcome home..."

Arkamı döndüm ve şarkıya eşlik eden kişiyi gördüm,Mete...
Güldüm.Ve bana doğru gelerek "Umarım mutlu oluruz ve sana iyi gelirim" dedi ve odadan çıktı.Yorgana sarıldım ve ağlamaya başladım.

Beni yine yalnızlığımla baş başa bırakmıştı.Emindim.Bu adam beni hiç bırakmayacaktı.Ancak sadece 2 senemiz vardı.Koskoca iki sene...Annem ve babamı düşünmeye başlamıştım,erkek kardeşimi...Bu adamı

"Need a peace to hide but ı can't find one near...isnt lovely all alone heart made of glass my mind of stone..."
Şelale gibi akan gözyaşlarım yastığımı ıslatmıştı.
Uyuyamıyordum...
Odam,Mete'nin odasının karşısında olduğu için her sesin oraya gideceğini bildiğim için yavaşça kapıyı açtım.Sanırım akşam olmuştu.Uyumayıp çalışmayı tercih edenlerdendi Mete Dinçer.Odasına girip yastığını odamın dolabına koydum oldukça genişti ve belli olmayacaktı.Ya ama fark ederse? Bende kendimi yastığımı onun yatağına koydum ve hiçbir şey olmamış gibi yeniden yatağıma yattım....

METE'NİN AĞZINDAN...

Gözlerim yorulmuştu,uyumamın gerektiğini anlayıp odama doğru çıktım.Tam odamın kapısını açacaktım ki İrem'in odasından sesler geliyordu...Ağlıyordu,onun kapısına çöktüm beni duymayacağını biliyordum ama söylemem gerekiyordu...

"Sakın bana aşık olma güzellik,ben senin hayatını karartıcağım.İki sene,sadece iki senemiz var.Sakın kendine yapma bunu..."

İREM'İN AĞZINDAN...

Kapının arkasından sesler geliyordu merak ederek kulağımı kapıya dayadım.
Mete ağlıyarak
"Sakın bana aşık olma güzellik,ben senin hayatını karartıcağım.İki sene,sadece iki senemiz var.Sakın kendine yapma bunu..." dedi,ben ağlamamı daha da şiddetlendirdim ve masadaki eşyaların üstünde olan örtüyü çektim ve yere doğru attım.
"İki sene! Sadece iki sene ver bana.Seni sevmem için iki s-sene v-ver!"

METE'NİN AĞZINDAN...

İrem'in ağlama sesi daha da kuvvetlendi ve bağırmaya başladı....

"İki sene! Sadece iki sene ver bana.Seni sevmem için iki s-sene v-ver!"

Sesler daha da kuvvetli geliyordu ve eşyaları yere fırlatmaya başlamıştı.Bende ağlamaya başlamıştım.Tam kapıyıyı açacakken kapıyı o açtı ve merdivenlere doğru koşar adımlarla ilerledi.Üstü giyinikti.Bende aceleyle onu takip ederek merdivenlere koştum.
"İrem hey nereye?"
"Gidiyorum.Ait olduğum yere! Nolur peşimden gelme nolur yalvarırım."
"Hayır tabiki geleceğim ben seni-"
"Sen benim kocam falan olmayacaksın! Hepinizin canı cehenneme!"

"İrem.Yapma öleceksin!"

"Ne o sen mi öldüreceksin?"

"Hayır,ablan.Ablan öldürecek! Unutma nasıl birisi olduğunu!Şimdi nereye gidersen git!"

Onu çok üzmüştüm.Kapıyı hızlıca vurarak çıkıp gitmişti.Peki nereye gidecekti tek başına? Üstüme bir tişört geçirerek arabaya atladım.Ve İrem'i aramaya başladım...

İREM'İN AĞZINDAN....

Kulağımda en son cümlesi yankılanıyordu."Şimdi nereye gidersen git!"...

METE'NİN AĞZINDAN...

Neredesin İrem! Neredesin? Nolur gitmemiş ol.Onlar seni öldürecek bunu bil....
Yoldan bir kız geçiyordu.Bu İrem'di.Arabayı durdurdum ve indim.
Bana doğru koşuyordu.Sarıldı.

"B-ben özür dilerim."

"Şşt sakin ol güzelim.Bende senden özür dilerim."

"B-ben özür dilerim Mete."

"Asıl ben özür dilerim güzelim seni gecenin yarısında yalnız bıraktığım için...Gel hadi eve gidelim yağmur yağıyor,hasta olacaksın."

Eve girdik ve İremde odasına girdi ardından ben girdim.
"Çıkarmısın üstümü değişeceğim."
"Peki.Ama benim sana olan özür borcumu unutma,ben unutur giderim..."

Kendi odama girdim ve yastığa sarıldım.Burnumda hala kokusu vardı...Yastığa daha da yaklaştım ve onun yastığı olduğunu anladım.Benim yastığımda ondaydı...