Ece'nin ağzından...
"Dur bi Efe! Duyamıyorum konuştuklarını."
"Tamam Ece bağırma."
İrem'in ağzından...
"Sen...sen nasıl onlardan ayırırsın bizi! Şerefsiz adam..."
"Çok ayıp İrem'cim sana hiç yakışmıyor bu sözler."
Kapı aralandı ve çocuklar dışarıya, yanımıza geldi...
"Baba...şey İrem ablanın bize soracağı sorular vardi sorsun."
"Sizin soyadınız ne çocuklar?"
"Harman...Ece ve Efe Harman..."
"Peki...annenizi hiç gördünüzmü?"
Ateş kafasını hayır anlamında sallayarak bana baktı.
"Biliyorum çok üzücü bir durum ama sizin bu duruma alışmanız gerekiyor..."
"Başka sorun varmı İrem ablası?"
"Hayır..yok"
Mete'ye kafamla gidelim işareti yaptım o da bu durumu anlamış olmalı ki Ecrin'in elinden tuttu ve yürümeye başladı...
"Görüşürüz çocuklar!"
"Görüşürüz İrem abla"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar
General FictionYa şimdi ne olacaktı? Biz diye bir şey yoktu artık.Başımdan geçen olaylardan en güzeliydi heralde.Kim istemezdi ki sevdiği adamdan çocukları olsun!? Benim öyküm buraya kadarmıydı? Hayır...Hayır burada bitmemeliydi.Benim hikayem daha yeni başlıyordu...
