İntihar

İNTİHAR|24.BÖLÜM

Telefonumun mesaj sesiyle uyandım.Igh herzamanki gibi banka mesajları.Doktora gittik ve alçımı çıkarttık.

"Hale sen iyimisin hiç benimle konuşmadın bugün?"

"Şey...İrem kusura bakma malum günümdeyim."

"Peki."

"Ha bu arada Gökhan akşam 8 gibi bizi evden alacak.İstersen kuaföre gidelim."

"Kuaföre gerek yok evde maşa yaparım olur biter."

》》》》》》》》》》

Eve geldiğimizde saat çoktan 7 olmuştu bende hemen elbisemi giyip hazırlandım.

Ayakkabı olarakda buz mavisi topuklumu seçtim

Aşağıda bekleyen Gökhan ve Hale beni görünce ağızları açık bir şekilde baka kaldılar.Ve yanlarında tanımadığım birisi.

"İrem bu gece senin kavalyen Samet."

"Demek sensin meşhur Samet.Ben İrem" diyerek elimi uzattım ve elimi nazikçe öptü.

"Memnun oldum İrem."

"Hadi ama tanışma faslınız bittiyse gidelim."

Evin önünde park edilmiş iki araba vardı sanırım birisi Samet'in biriside Gökhan'ındı.

Samet "Buyurun" diyerek ön kapıyı açtı ve oturmama yardım etti.Görünüşe göre çok tatlı ve kibar birisiydi.Parti yerine geldiğimiz zaten arabadan indik ve Samet'in koluna girdim.Hale ile Gökhan ortadan kaybolduktan sonra Samet'le oturmaya karar verdik.

"Ben çok sıkıldım."

"Sıkılman normal hem kendi partinde hemde benim seni sıkmam."

"Yo yo yo hayır yanlış anladın.Müzik sesleri sadece kafamı yordu.Ve canım acayip sıkıldı."

Düşündü ve konuşmaya başladı Samet.

"Şey istersen İstanbul turu yapalım olurmu?"

"Ama ayıp olu-"

Kolumdan tuttu ve arabaya bindik.Radyo açıldığında Billie Eillish'in lovely şarkısı çıktı.Bu..bu şarkı.Mete ile kavga etmeden önce bu şarkıyla uyumaya çalışmıştım.Gözyaşlarımı durduramayıp Samette bunu fark etmiş olacakki arabayı bir kenara çekmesini istedim.Arabadan indim ve Samette arkamdan geldi.

"Bir sorunmu var?"

"Y-y-yok."

"Neden ağlıyorsun?"

"Onlar...Onları düşünüyorum.Onlar yok Samet.Onlar hiçbir zaman gelmeyecekler.Y..yoklar..."

"Kim onlar?"

"E-eşim ve çocuklarım.Eşim demek bile garip geliyor.Ben...Şey zorla evlendirilmiştim."

Samet'in şuan yaptığı tek şey küfür etmekti.

Ayağa kalkıp arabanın üstünde takılı olan anahtarı çevirdim ve arabayı sürmeye başladım.Eve doğru sürüyordum.Evden valizime bir kaç parça eşya koyup telefonumu ve pasaportumu aldım.Samet'in arabasınıda resmen çalmıştım.Hale arıyordu.Ardından Gökhan ve Samet...Samet'i kim kaydetmişti.Hale...

"Hale...Ben ben onların yanına gidiyorum...Dayana-dayanamıyorum onların yokluğuna." Telefonu kapatıp Gökhan'ı aradım.

"İ-irem kardeşim iyimisin?"

"Değilim.Sametten çok çok özür diliyorum beni affetsin.Arabasını 10 dakikaya havalanından alabilir."

"Samet uç kardo uç havalanına İrem gidiyor!"

Yüzümde hafif bir tebessüm oluşmuştu.Havalanına girdiğimde valizimi aldım ve uçak bilet sırasına girdim.

"İ-italya.En yakın zamana lütfen."

"Tabii efendim."

Kafamı arkaya çevirdiğimde buraya doğru koşan Samet,Gökhan ve Hale'yi gördüm.

Samet yanıma geldiğinde kolumu tuttu ve konuşmaya başladı.

"İrem nolur bak gitme..."

"Kesin sesinizi gidiyorum işte kurtuluyorsunuz benden!!"

Samet kolumu bırakmıyordu ve dahada kolumu acıtıyordu.

"İtalya 21:30 uçağımız kalkmak üzere"

Ayağımdaki topuklularla koşmak nasıl olacaktı bilmiyorum ancak koşmaya karar kıldım.Valizimi ve telefonumu elime aldım ve onlar başka bir şeyle oyalanırken koşmaya başladım.

"İrem!"

Arkamı döndüğümde benim arkamdan gelen Samet'i gördüm.Umursamadan koşmaya başladım.Uçağa bindim ve yerime oturdum.

Yarım saat sonra...

Uçaktan indim ve Mete'yi aradım.

"Ne var?"

"İçtinmi yine sen?"

"Sanane sen benim karım mısın? Pardon kaçıp giden karım."

"Bilmiyorsun bazı olanları.Ben neler yaşadım biliyormusun?"

"Bilmiyorum bilmekte istemiyorum."

"Evdemisin?"

"Evdeyim ne o ?"

"Kapıyı aç."

Yarım saattir bekliyordum kapının önünde.

"Açsana be odun herif!"

"Aç aç artık aç şunu."

Artık ağlamaya başlamıştım.Kapının önüne yığılmıştım yorgunluktan...Sadece tek duyduğum ve hatırladığım şey...

"Özlendin be güzelim..."

》》》》》》》》》》

Gözlerimi açtığımda sanırım evdeydim.Evimizde...

"Güzelim iyimisin?"

Konuşmama izin vermeden o konuşmaya başladı.

"Özür dilerim."

Onun konuşmasına izin vermeden ona sarıldım.

"M-mete...Onlar yok Mete...Bebeklerimiz yok."

"Şşt güzelim geçti o günler.Sakin ol"

"Mete ben ç-çok kötüyüm." Metenin kollarından ayrılıp lavaboya doğru koştum.Ve hemen kusmaya başladım.

Kapıyı kilitlemiştim.

"İrem iyimisin? Güzelim hadi çık şuradan hastaneye gidelim."

Lavabodan çıktım.Odama doğru ilerledim.Herşey bıraktığım gibi duruyordu.Yatağa uzandığımda onun kokusunu hissettim.Bu Mete'nin yastığı olmalıydı.Mete içeriye girdi ve yanıma yattı.

"Bir daha benden habersiz ve izinsiz olarak bir yere gitmeyeceksin.Bir daha beni bırakıp gitme."

Peki ya onlar? Yeni bir sayfa açıp yeniden üzerini karalamıştım.Darmadağındım...Arkamı toplayacak hiçkimsem yoktu...

Sizleri çok seviyorum sizin sayenizde 200 olduk inşAllah birgünde 500-1000 sınırını aşarız.Sizleri çok seviyorum akşam özel bölüm gelebilir