"İrem,ben sana bir şey soracağım.Ama dürüst olarak cevap ver."
"Tamam söyle."
"Sen bana yavaş yavaş aşık olmayamı başladın acaba?"
"Mete ben acıktım büfeye ineceğim."
"Konuyu çevirme sorduğum soruyu cevapla."
"Hem biz evliyiz tabiki birbirimizi seviyoruz."
"Eminmisin? İrem kendine gel biz normal evli çiftler gibi değiliz.Zorla evlendirildik."
"Seviyorsan sev.Benim cevabımı biliyorsun."
"Bilmiyorum."
"Biliyorsun."
"Bilmi-" beni kendine çekip öpmeye başladı.Ne o İrem aşık olmayamı başladın bu adama, hayır!
"Ş-şey ben en iyisi..." utancımdan geberecektimki o anda odadan çıkmak geldi aklıma.Kapıyı kapattım ve miden bulanmaya başladı.Başımda dönüyordu....
METE'NİN AĞZINDAN...
Kapının arkasından sesler gelmeye başladığında kapıyı açtım ve yerde yatan İrem'i gördüm.
"İrem! İrem kendine gel."
"Siz neyi oluyorsunuz?"
"K-kocasıyım."
"Acilen hastaneye götürmemiz gerekiyor bayılmış."
Doktor odadan çıkınca "Eşinizin durumu iyi tabii bebeğinizinde.Geçmiş olsun" dedi.Şok geçiriyordum.
Ne yani babamı oluyordum! O an ki heyecanımla İrem'in yattığı odaya girdim ve bağırarak "B-baba oluyorum!" dedim....
İREM'İN AĞZINDAN...
"B-Baba oluyorum!"
"N-ne b-ben hamilemiyim?"
Hemşire söze girdi,"Evet İrem hanım, 2 haftalık hamilesiniz."
Serum bittikten sonra hastaneden çıktık ve otele gittik.
Telefonum titreyen ekranında ablam yazıyordu.
"Ablacım hamilesin!" konuşmamız bittikten sonra Mete ile gözlerimiz buluştu ve ikimizde aynı anda gülümsedik
"Herşey ne ara gelişti hiçbir fikrim yok."
"Şaka gibi,zorla evlendiriliyoruz ve baba oluyorum."
"İki sene...İki seneden sonra ne yapacağız?"
"İtalya'ya geri dönelim."
"Ne?Hadi ama 2 ay daha var sabret Mete."
"Sabredemem,bunaldım bu küçük otel odasında."
"Peki."
"Acıktınmı?"
"Hemde nasıl bana kalsa şuan seni bile yerim."
Kahkaha attı ve bana gülerek "İlk ben seni yerim" dedi.
"Sen beni yiyemezsin unutma hamileyim!"
9 Ay sonra..
"İrem! Hadi kalk bugünü unutmadın umarım."
"Unutmadım,Mete ben çok korkuyorum.Ya doğumda bir terslik çıkarsa?"
"Olumlu düşünürmüsün İrem?"
"Sen bilirsin."
"Hadi kahvaltımızı yapıp çıkalım."
Hastane....
Yatışım yapıldıktan 2 saat sonra doğuma alınacaktım.Heyecanlıydım, ama bir yandanda korkuyordum.Ya bur terslik çıkarsa? Aptal İrem! Öyle bir saçmalık olmayacak.
Doğuma alınıyordum...Ameliyathanenin kokusu bile insanı berbat ediyordu...Ve beklenen doğum gerçekleşti...
METE' NİN AĞZINDAN...
İçeriden bebek sesleri duymaya başladığımda her tarafın kasılmıştı.Sesi bile rahatlatıyordu insanı....
İREM'İN AĞZINDAN....
Normal odaya alındığımda hemşire geldi ve onu benim kucağıma verdi o sıradada Mete girdi.
Odaya yeniden hemşire girdi.Kızınız ve oğlunuz diyerek odadan çıktı
"N-ne ikiz bebek mi?"
"Sanırım Mete."
İkisininde kokusunu içimize çektikten sonra eve gittik.İsimleri neydi peki? Daha isim bile koymamıştık.
"Mete bence oğlumuzun ismini Efe koyalım."
"Kızımızın isminide Ece koyalım ozaman."
"Efe ve Ece bebek..."
YOU ARE READING
İntihar
General FictionYa şimdi ne olacaktı? Biz diye bir şey yoktu artık.Başımdan geçen olaylardan en güzeliydi heralde.Kim istemezdi ki sevdiği adamdan çocukları olsun!? Benim öyküm buraya kadarmıydı? Hayır...Hayır burada bitmemeliydi.Benim hikayem daha yeni başlıyordu...
