Arabadan indiğimde koşa koşa uçuruma gittim.Artık Ateş yoktu.En iyi kararın Roma'ya gitmek olduğunu anladım.Orada sadece Ateş'ten önceki sevgilim vardı,ayrılmıştık ancak öyle bir ayrılık değildi.Ben Roma'ya gelince ilişkimiz yeniden devam edecekti.Telefonumun hücresel verisini açarak uçak bileti bakıyordum.Bulmuştum ve hemen gereken işlemleri yaparak oturduğum yerden kalktım ve arabama bindim.Eve girince bavuluma ihtiyacım olan kadar kıyafetleri ayakkabıları vb. eşyalarımı doldurarak sabahı bekledim.Zil çalmıştı.Onun gelip "Gitme" demesini umuyordum.O'ydu,
"Bu bavullar ne mana İrem?"
"Gidiyorum.Roma'ya."
"N-neden?"
"Senden kurtulmaya,yeni bir hayat kurmaya gidiyorum.Kardeşime iyi bak, ya da bakma o da sana kalmış."
"Gitme."
"Sen çok mu kolay sanıyorsun herşeyi ya! Önce kır sonra onarmaya çalış! Yok öyle bir hayat."
"Biliyorum.Ama gerçekten uzamıştı.Ş-şey istersen arkadaş kalabiliriz."
"İstemiyorum!"
"Peki, ozaman ben yukarıdan eşyalarımı toplayayım."
Şaka gibiydi.Gitmek istemiyordum ama gitmem için bir tane değil,milyonlarca sebep vardı.
"İrem,gitme"
"Gideceğim."
"Gitmeyeceksin." diyerek beni öpmeye çalıştı ama ben tokat atarak evden çıktım.Herşeyimi aldığımdan emin olup taksiye binip havaalanına gitmiştim.Uçağa bindim ve yerime oturdum.Herşey şimdi yeniden başlıyordu.O artık hayatımda yoktu...
YOU ARE READING
İntihar
General FictionYa şimdi ne olacaktı? Biz diye bir şey yoktu artık.Başımdan geçen olaylardan en güzeliydi heralde.Kim istemezdi ki sevdiği adamdan çocukları olsun!? Benim öyküm buraya kadarmıydı? Hayır...Hayır burada bitmemeliydi.Benim hikayem daha yeni başlıyordu...
