Ya şimdi ne olacaktı? Biz diye bir şey yoktu artık.Başımdan geçen olaylardan en güzeliydi heralde.Kim istemezdi ki sevdiği adamdan çocukları olsun!? Benim öyküm buraya kadarmıydı? Hayır...Hayır burada bitmemeliydi.Benim hikayem daha yeni başlıyordu...
Bütün yaşananları unutup bir restorantta çalışmaya başlamıştım.Kredi çekip ev almıştım.Tabii kredimide ödüyordum....
Aşağıdan gelen müzik sesiyle uyandım.Hayır...Hale ile yaşıyordum; Hale ile restorantta çalışırken tanışmıştım.Onunda vaziyeti benim kadar kötüydü.Dilim bile o sözcüklere eremiyordu ki size anlatayım ya siz anlayın!... Yataktan kalkacağım sırada kapının ucunda bekleyen bir sabah klasiği Hale vardı.Evet yanlış duymadınız her sabah beni gıcık etmek için müziği sonuna kadar açar ve uyanıp uyanmadım mı diye kontrol eder.
"İrem hadi kahvaltı hazır."
'İrem hadi kahvaltı hazır' Hale'nin kurduğu cümle kulağımda yankılanıp duruyordu.Annemi andırmıştı bu ses bana! İrem kendine gel ve güçlü ol.
"Üzerimi giyip geliyorum tatlım."
Üzerime beyaz tişörtümü altımada buz mavisi pantolonumu giydikten sonra aşağıya indim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Merdivenden aşağıya doğru inerken müzik seslerinin yerini bağırışmalar almıştı.Sanırım Hale'nin saplantılı sevgilisi onu hiç bırakmayı düşünmüyordu!...
"Hey kesin şu kavgayı!"
"Sen iste hemen baldız,"
"Gökhan çıkıp gidermisin bu evden bir daha yolunu hatırlamamak üzere?!" Hale ciddiyetini koruyarak dolaptan bardak çıkardı ve çıkardığı bardağı yere attı, yerdeki küçük cam kırıklarından bir tane alıp boynuna doğru götürdü.
"Sakın sakın yaklaşmayın gebertirim kendimi!"
"Hale tatlım kendine gel hadi güzelim" Hale Gökhan'ın yalvarışlarını aldırmadan elinde olan cam parçasıyla bileğine iki küçük çizik attı.
~●~●~●~●~●~●~●~●~
Hale'yi hastaneye götürdükten sonra doktorlar Hale'nin bileğini sarmışlardı.Hale ise bu durumdan memnundu.
"Hale sen iyimisin?"
"İyiyim İrem çok iyiyim."
"Noldu anlatsana hemen?!"
"Aslında anlatılacak pek birşey yok...Şey..."
"Şey ne söylesene yahu."
"Gökhan bana evlenme teklifi etti."
"Oha!"
"Bende kabul ettim bir daha o konuların sözü bile olmayacakmış öyle dedi."
Hastaneden çıktığımızda Gökhan çalıştığımız restoranta bıraktı.Arabadan indim ve Hale'nin hâlâ arabada olduğunu gördüm.
"İdare et İrem sadece bugünlük"
Oflasamda puflasamda işin eni sonu kabul etmek olacaktı.
"Peki.Görüşürüz bileğine dikkat et tatlım."
Restoranta girdiğimde hemen patron fark etmiş olacaktıki bana doğru geliyordu.
"Hale nerde İrem kızım?"
"Şey sevgilisiyle arasında küçük tartışma oldu ve...Şey Hale bileğini kesti.Bu yüzdende bana gelemeyeceğini belirtti."
"Peki ben ararım geçmiş olsun için.Başlayabilirsin işe kızım."
Patronum Hakkı bey herkese çocuğuymuş gibi davranıyordu.Bende bu davranışına saygılı duruyordum.Mutfağa geçtim ve önlüğümü taktım.
"Servis 04 numaralı masaya ait İrem kolay gelsin."
Mutfaktan çıkıp 04 numaralı masaya doğru yöneldim.Masaya servisleri koyduktan sonra 'Afiyet olsun' demek düştü.Mutfağa doğru ilerlediğimde 04 numaralı adamın simâsı tanıdık gelmeye başlıyordu...Mete...Mete'ydi o!
