The Prince Who Pricked His Finger On The Spindle of a Spinning Wheel (Prince#2)

Chapter 24

Chapter 24

When all their eyes turned on me, I can't help but to bowed my head. I want to run away from their eyes. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"I-I uh--" I tried to talk but no words were coming from my mouth. Ahmed was about to hold my hand when I heard Triton's voice.

"Ma," he called his mother.

Nang nag-angat ako ng tingin ay ilang saglit na tumitig si Tita Taliya kay Triton hanggang sa bigla na lamang itong pumalakpak para kuhanin ang atensyon ng lahat.

Nawala ang kanilang mga mata sa akin at lahat kami ay nakatitig na kay tita. She smiled at me, mabilis siyang lumapit sa akin at marahan niyang hinawakan ang aking mga balikat.

"Bakit hindi muna kayo bumili ng foods ni Ahmed, Euphie? Idamay mo na rin sila Kuya Travis at Tyrell. Please? Hindi ko na kasi mauutusan ang mga kuya mo dahil siguradong napagod sila sa biyahe."

"It's okay Tita," si Ahmed na ang sumagot sa kanya.

"Thanks Ahmed," tipid na sagot ni Tita bago ito lumingon kay Trent na hindi pa rin umaalis sa kanyang posisyon.

"Trent, come here. Who told you na dito ka dumiretso?" hindi na nakasagot si Trent dahil tumawag na sa kanya si Troy Ferell.

"Let's go Euphie," bulong sa akin ni Ahmed.

Kumuha ng cash si Tita sa kanyang wallet at ibinigay niya ito sa amin ni Ahmed. Pansin ko na bahagyang tumango si Ahmed kay Tita Taliya bago niya ako tuluyang hinila papalabas ng kwarto ni Triton.

Tipid akong sumulyap kay Triton pero siya na mismo ang nag-iwas ng tingin sa akin.

I'm sorry Triton.

Nasa labas na kami ni Ahmed, hindi niya binibitawan ang kamay ko habang naglalakad kami sa pinakamalapit na fast food chain.

"Tita Taliya intentionally brushed us," tumango ako sa sinabi ni Ahmed.

Maybe she'll explain everything to her sons, na kami na ni Ahmed. Dati ko pa napapansin na lagi nilang inaasar si Triton sa akin.

I really don't mind before, dahil buong akala ko ay nagbibiro lamang sila at gusto lamang nilang inaasar si Triton. I really didn't know that there's something behind their silly teases.

Nanatili akong tahimik at naghihintay sa lamesa habang si Ahmed ang bumibili ng pagkain. Ilang beses siyang sumusulyap sa akin at ngumingiti ako sa kanya.

Nang makatapos siya sa pag-order ay naupo na rin siya dahil may hihintayin pa kami na dadalhin na lang daw sa lamesa.

"You okay? Ayaw mo ba na malaman nila?" mabilis akong umiling sa tanong niya.

"Bakit naman? No, it's okay with me."

"But you looked so down."

"It's because Triton got an accident because of me, Ahmed. That's all the reason. Wala nang iba and I can't but to feel so down." Hindi na ulit nagtanong sa akin si Ahmed hanggang dumating na ang orders namin. I helped him carrying some of our orders, nagtatawanan sila nang makabalik kami sa kwarto ni Triton.

This is awkward because everyone went on silence. Pero agad din itong naputol nang tumikhim si Triton.

"Thanks Euphie, Ahmed," siya ang unang nagsalita sa kanilang lahat.

Si Tita na ang kumuha ng mga binili namin.

"Hindi ba at may mga gagawin pa kayo sa festival? I am fine here, you both can go. Naaabala na kayo." Sabi ni Triton.