The Prince Who Pricked His Finger On The Spindle of a Spinning Wheel (Prince#2)

Chapter 52

Chapter 52

In the world full of agents, there is only one thing that we should master from the very beginning. To lie, to manipulate lies in every realistic twist.

"I got their interest."

I typed the short message before sending it to someone very important.

"Doktora, may pasyente na po kayong naghihintay sa labas." My nurse informed me with her apologetic look.

My eyebrows crossed. Napaka-aga nang una kong pasyente, it's not even eight yet!

"Tell him that I'm busy-" natigil ako sa pagtayo nang may sumilip na pamilyar na mukha sa may pintuan.

Triton! My regular patient!

"Manliligaw nyo po, Doc." Ngising sabi ni Wena.

"Maaga pa," Triton glanced on his wristwatch. "Let's have some coffee, doc." Ngumisi ito sa akin bago niya inilabas mula sa likuran ng pintuan ang mga bulaklak na dala niya.

Mabilis nagpaalam si Wena at naiwan kami ni Triton mag-isa. Lumapit ito sa lamesa ko at inilapag niya ang kanyang dalang bulaklak.

"Good morning, love love ko." Malambing na sabi nito habang sabay niyang inihawak ang kanyang mga kamay sa lamesa para kumuha ng suporta.

He quickly made a soft kiss on my cheeks. "How's my pretty dentist? Hindi kita nadalaw kahapon. I'm sorry for that."

"Because?" muling ngumisi si Triton sa tanong ko.

"Hinanap mo ko?"

"Yes," tipid na sagot ko na mas lalong nagpalawak nang ngisi ni Triton. "That's why I am here now, babawi ako." Tumama ang mga mata nito sa isang folder na nakatapatong sa lamesa ko.

"Let me see this-"

"Triton, no!"

Mabilis akong tumayo para agawin ito kay Triton, nagmadali pa akong umikot sa aking lamesa para lamang maabot siya.

But everything was just a trap. When I lower my guard down, Triton made a fast movement.

Agad nitong naibalik ang folder sa lamesa at sa isang iglap ay nakakulong na ako sa kanyang mga braso habang nakaupo ako sa kanyang kandungan.

"I missed your smell," bulong nito.

"Triton, the door isn't locked."

"So?"

"Where have you been?" tanong ko dito.

"Business,"

"Business like?"

"Clean business, Euphie." Bumuntong-hininga ako at kusa na akong sumandal kay Triton.

"Gusto ko nang mamuhay nang normal, Triton. That we're just simple individuals, na walang hinahanap, walang sinusunod at walang dapat kinatatakutan. We've been living in a complicated world, na hindi pwedeng umalis hanggang walang nasasagot."

Yumakap sa akin si Triton at isinandal nito sa aking balikat ang kanyang baba.

"I'm sorry for everything, Euphie. I was just a kid back then, kung pwede ko lang pigilan si ate. Kung pwede lang na sana ako na lang, sana hindi na kayo nadamay ni Ahmed." Sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya.

"I've been living in this world wearing masks, Triton. I even deceived my own parents, how cruel was that?"

"They were never been fooled or deceived, Euphie. Trust me, they are your parents. Can't you notice? They never initiated to send you to professionals." Natigilan ako sa sinabi ni Triton.