SIZI

ölüm

Doktor açıklama yaptıktan sonra olduğum yere çökmüş hazırda bekleyen gözyaşlarımı serbest bırakmıştım. Yengemin yardımıyla kalkıp lavaboya gittik. Yüzüme birkaç  defa su çarptıktan sonra kendime gelmiştim. Güçlü olmam gerekiyordu. Kendimi toparlayıp yengemle beraber annemin kaldığı odaya gittik. Ameliyat için hazırlık yapıyorlardı. Hemen annemin yanına gidip elini öptüm.

"Anne. Sağ salim çıkacaksın ordan biliyorum. Sen beni bırakmazsın."

"Ne olursa olsun hakkını helal et kızım. Kendinden fedakârlık yapıp bana baktın."

"Helal olsun annem. Asıl sen helal et."

Annem yüzündeki yaşları silip sessizce "helâl olsun" diyebildi.
Hemşire annemi götürmek için harekete geçerken ben sessiz bir şekilde arkasından bakıyordum. Biliyordum annem beni bırakmazdı. Güçlü olmam gerekiyordu. Hızla gözümdeki yaşı silip odadan çıktım.

Ameliyathanenin önünde duvarlara boş bakışlar atarken aklımda sadece anneme bişey olma düşüncesi vardı. Tek dayanağım olan annemi kaybetmek istemiyordum. Annemi içeri alalı tam sekiz saat olmuştu ama kimseden ses seda yoktu.
Koridorda ablamın sesiyle bakışlarımı o yöne çevirdim. Perişan bir halde, yanında Efe ve Yunus abimle beraber yanımıza geldiler.

"Annem iyi mi? Nerde? Nasıl olmuş?"

Yunus abim telaşla sorularını sıralarken ben sessizce onları izliyordum. Halit abim hepsine doktorun söylediklerini anlattıktan sonra ablam eliyle yüzünü kapatıp yere çöktü. Yunus ve Efe abimi daha önce hiç böyle görmemiştim. Koca koca adamlar karşımda  ağlıyordu. Nefes alamadığımı hissedince abimlere bahçeye çıkacağımı söyleyip kendimi dışarı attım.  soğuk hava tenimi yalayıp geçerken hava yavaştan aydınlanmıştı.

Bahçede ne kadar süre oturdum bilmiyordum ama telefonumun çalmasıyla kendime geldim. Arayanın ablam olduğunu görünce anneme birşey olma düşüncesi ile hızla hastaneye girdim. Ameliyathanenin olduğu kata, asansör yerine merdivenlerle koşa koşa çıkmış nefessiz kalmıştım. Nefes nefese ameliyathaneye yetişince yunus abimin doktorun yakasını tutup "ölmedi o! Yalan konuşma!Ölemez!" diye bağırdığını gördüm. Olduğum yerde kaskatı bir şekilde dururken ablamın bana sarıldığını bile farketmemiştim. Gözümden bir damla yaş akmıyor,olduğum yerden milim kıpırdamıyordum. Sesler kulağıma uğultu şeklinde gelirken ağzımdan çıkan kelime "annem" olmuştu. Sonrası karanlık..

Gözlerimi açtığımda başım çok kötü ağrıyordu. Etrafıma bakınca bir hastane odası olduğunu gördüm. Yatağın yanındaki koltukta yengemin oturduğunu görünce neler olduğunu anlamaya çalışıyordum. Yengem uyandığımı fark etmiş olacak ki koltuktan kalkıp elimi tuttu.

"Iyi misin canım?"

Soğuk bir şekilde sorduğu soruya sadece başımı sallamakla yetindim.

Aklıma annem gelince yavaş yavaş olanları hatırladım. Annem.. gitmişti. Artık yoktu. Gözümden yaşlar akarken yengem beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Kolumdaki serumu koparırcasına kolumdan çıkarıp kalkmaya çalıştım. Başımın dönmesiyle sendelesemde umursamayıp odadan çıktım. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Koridorda yana yakıla dolaşırken yengemde arkamdan bana yetişmeye çalışıyordu. Gözüm kimseyi görmüyor, deli gibi odaları dolaşıyordum bir umut.

"Sera! Dur!"

Yengemi umursamadan koşmaya devam ettim. Girdiğim odalardan aradığım sonuca ulaşamazken tükendiğimi hissettim. Tutunduğum duvara sırtımı yaslayıp gözyaşlarımı akıttım.

Oturduğum yerde deli gibi ağlayıp debelenirken yüzümde hissettiğim acıyla kendime geldim. Karşımda Halit abim vardı. Gözyaşlarım akmaya devam ederken "annem nerde?" Diye sordum güçlükle çıkan sesimle. Halit abim beni oturduğum yerden kaldırırken kollarını sardı ve yürümeye başladık.
Abimin kollarında yürürken 'Morg' yazan yere geldiğimizde durdum. Abim elini güç verircesine sıkarken görevlinin yönlendirmesiyle annemin yanına gelmiştim. Halit abim dışarda ablam ve diğer abilerimin yanına dönerken kurumuş gözyaşlarıma yenisi ekleniyordu. Sanki annem görünce kızacakmış gibi gelen gözyaşlarımı elimin tersiyle siliyordum. Biliyordum annem ağlamama dayanamaz çok kızardı. Bana hep 'benim kızım güçlü. Ağlamaz' der dururdu. Elimi annemin buz tutmuş yüzünde gezdirirken Gözümden akan yaşlara Doktor açıklama yaptıktan sonra olduğum yere çökmüş hazırda bekleyen gözyaşlarımı serbest bırakmıştım. Yengemin yardımıyla kalkıp lavaboya gittik. Yüzüme birkaç  defa su çarptıktan sonra kendime gelmiştim. Güçlü olmam gerekiyordu. Kendimi toparlayıp yengemle beraber annemin kaldığı odaya gittik. Ameliyat için hazırlık yapıyorlardı. Hemen annemin yanına gidip elini öptüm.