In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 27

{Emily}

Na ongeveer een kwartier naast Stiles te hebben gezeten en niks doen, komt de sheriff binnen. Ik laat hem eventjes alleen met Stiles en besluit om naar de kantine te gaan om eten te gaan halen want ik heb best veel honger. Ik koop simpel weg gewoon yoghurt met fruit en muesli. Voor de rest niks. Ik loop met mijn yoghurt terug naar de kamer waar Stiles ligt. Als ik de kamer binnen kom, zie ik dat de sheriff al weg is. Ik zet mijn eten neer op het tafeltje naast het bed en ik ga op de stoel naast het bed zitten en begin te eten. Mijn moeder komt de kamer binnen en als ze mij ziet zitten, kijkt ze me aan met die blik die zegt; wat heb ik nu gezegd? "Emily, ik dacht dat ik had gezegd dat je niet te lang mocht blijven. Hij heeft rust nodig." Zie wat heb ik je gezegd. "Ik weet het. Maar ik blijf hier voor als er iets gebeurd. En ik wil gewoon hier blijven. Lydia komt zo spullen brengen." Ze zucht en stem dan toch mee in dat ik mag blijven. Ze doet een paar testjes bij Stiles en gaat dan weg. En nu zit ik weer alleen. Oké alleen ben ik niet echt. Lydia komt de kamer binnen gelopen met een zak vol spullen. "Emily ik heb niet veel tijd want Parrish zei dat ze me nodig hadden op het politie bureau. Dus ik heb wat kleren meegenomen, je oplader en andere dingen. Maar nu moet ik echt gaan want het was blijkbaar dringend." Dat was het laatste wat ze zei en liep de kamer uit. Dat was raar. Ik besloot om iets anders aan te doen. Iets wat meer comfy is dan een skinny jeans. Ik pakte de kleding en kleed me om in de 'badkamer'. Als ik het een badkamer kan noemen.

Ik pak mijn oortjes uit de tas en besluit om muziek te luister. Ik ga op een comfortabele manier in de stoel zitten en ik sluit mijn ogen eventjes. Maar ik val toch in slaap.

{Lydia}

Ik zag Emilys verwarde gezicht toen ik de kamer zo snel uitliep. Ik kan nu niet zeggen dat er iets aan de hand is. Ze heeft al te veel aan haar hoofd met al dat gedoe met Stiles. Ik stap in mijn auto en rij naar het politiebureau.

Daar aangekomen komen Scott, Jay en Spencer al naar me toe gelopen. "Wat is er aan de hand?" vraag ik meteen. "Weet je nog, op de eerste schooldag dit schooljaar dat Ethan, Aiden en Jackson een pack hebben horen praten over Emily?" vraagt Scott. "Ja, wat is daar mis mee?" "Ze zijn terug en zijn weer opzoek naar Emily maar deze keer ook naar mij, Jay en Spencer. En iets in me zegt dat het niet goed is." "En waarom zijn we dan hier?" vraag ik. "Parrish heeft ontdekt dat de moorden hier toen we in Mexico zaten met hun te maken hebben en één van hun hebben ze kunnen oppakken. Dus gaan we nu met ze praten." We gaan naar binnen en gaan meteen door naar de cellen. Daar zit een meisje van ongeveer onze leeftijd. En als ze ons binnen zien komen kijkt ze blij. Alsof ze hier lang op heeft gewacht. "Eindelijk we hebben jullie gevonden. Je weet niet hoelang we al op zoek zijn naar jullie." zegt ze. We kijken haar raar aan. "Wat bedoel je met we?" vraagt Scott. "Ik en mijn pack." zegt het meisje op een dhu toon. "Waarom hebben jullie die mensen vermoord.?" vraag ik. "Het waren jagers die bij Gerard en Isabella hoorde." "Hoe weet je over Gerard en Isabella?" vraagt Scott. "Dat mag ik niet zeggen. We hebben beloofd aan onze alfa's dat we het woord nooit uitspreken tegen andere. Hun alleen mogen het zeggen." "Waarom zijn jullie opzoek naar ons?" "We hebben jullie hulp nodig en jullie die van ons. We weten dat er een oorlog aankomt. En geen gewone. We weten alles over jullie. En ik weet wie Stiles heeft aangereden. Waarom ze het deed. Want het was met opzet gedaan. Ik mag niks meer zeggen dat moet de alfa doen. Ik kan alleen zeggen dat er een verrader is in jullie midden."