Αριαδνης POV.
*Η ωρα περασε, φαγαμε, γελασαμε, και ηρθε η ωρα να φυγει η Αθηνα. Δεν ηθελα να φυγει... αλλα επρεπε... αλλωστε κι εγω το επομενο πρωι ειχα σχολειο. Μου ειχε πει οτι θα περναγε να με παρει εκεινη με το αυτοκινητο 3 ωρες νωριτερα, ετσι κι αλλιως τις 3 τελευταιες ωρες ειχα 2 ωρες κενο και μετα γυμναστικη... *
Αθηνα - Εγω να φευγω, περασε η ωρα... ευχαριστω. Για ολα.
Αλεξανδρος - Γεια σου κοριτσι μου, εννοειται θα το ξανακανουμε αυτο, τωρα ειδικα που εισαι με την Αριαδνη μας. *Την... αγκαλιασε...? ουαου... προοδος.*
Μαρια - Καληνυχτα Αθηνουλα.. *κι εκεινη την αγκαλιασε... και την ειπε και Αθηνουλα... μεγαλη προοδος...*
Αριαδνη - Θα σε παω μεχρι το αυτοκινητο...
*Και αρχισαμε να προχωραμε προς την εξωπορτα, και μετα προς το αυτοκινητο της που ηταν παρκαρισμενο απ εξω απο το σπιτι μου. *
Αθηνα - Τι μερα η σημερινη...
Αριαδνη - Ναι, ουαου...
Αθηνα - Δεν περιμενα να πανε ολα τοσο καλα...
Αριαδνη - Ουτε κι εγω να σου πω την αληθεια... αλλα χαιρομαι πραγματικα...
Αθηνα - Εγω να δεις.
Αριαδνη - Θα μπορουμε επιτελους να ειμαστε μαζι.. χωρις ανησυχιες μηπως το καταλαβουν οι γονεις μου... θα ζησουμε τον ερωτα μας..
Αθηνα - Δεν φανταζεσαι ποσο χαιρομαι γι αυτο...
*με πλησιασε περισσοτερο και με αγκαλιασε*
Αριαδνη - Σε αγαπαω πολυ, Αθηνα...
*μυριζωντας το υπεροχο αρωμα της...*
Αθηνα - Εγω να δεις...
*τραβηχτηκε λιγο απο την αγκαλια μας για να με κοιταξει στα ματια..*
Αθηνα - Σε αγαπαω παρα πολυ... να το ξερεις.
*Ετσι, σε αυτα της τα λογια την φιλησα... ενω την κρατουσα απο την μεση. Εκεινη ειχε τα χερια της στη μεση μου, το ενα το αφησε εκει και λιιιγο πιο κατω... και το αλλο στον λαιμο μου. Και βαθαινε το φιλι μας... ηθελα για μια ακομα φορα να την κανω δικη μου. Τοσο γαμημενα πολυ. Και πανω στη σκεψη μου αυτη, μου δαγκωσε το κατω χειλος. Εγω με μια αποτομη κινηση, την γυρισα και την ακουμπησα πανω στο αυτοκινητο της (στο πλαι, στην πορτα) και συνεχισα να την φιλαω, αυτη τη φορα πιο επιθετικα.*
Αλεξανδρου POV.
*Κοιταξα εξω απο το παραθυρο να δω αν εφυγε η Αθηνα... και τι να δω... η Αριαδνη την ειχε κολλησει στο πλαι του αυτοκινητου της και την φιλαγε... δε περιμενα να εχει τοση επιθετικοτητα η κορη μου... αλλα τι να πω... δε μου πεφτει λογος. Ομως ηταν επικινδυνο να το κανει αυτο εξω, οπου ο καθενας μπορει να τη δει και να το σχολιασει... οποτε για να την προστατεψω επρεπε να κανω χαλαστρα... δεν ηθελα να διακοψω τη στιγμη τους, αλλα δεν ειχα αλλη επιλογη. Ετσι, πηρα τηλεφωνο την Αριαδνη. Εκεινη εβγαλε το κινητο απο την τσεπη της και σταματησε να φιλαει την Αθηνα, ομως την ειχε ακομα παγιδευμενη αναμεσα στα χερια της*
