ΑΘΗΝΑΣ POV.
ΑΘΗΝΑ - Ειναι πολυ αργα πια. Δεν το ακυρωνω.
ΔΑΝΑΗ - Λοιπον, τι θα της πεις;
ΑΘΗΝΑ - Ολα, τα παντα. Οτι ναι, πηγα μαζι σου και ηταν ενα τραγικο μεθυσμενο λαθος. Και οτι τωρα με εκβιαζεις.
ΔΑΝΑΗ - Στο λεω, αν πεις το οτιδηποτε...
ΑΘΗΝΑ - Αν πω το οτιδηποτε, τι;
ΔΑΝΑΗ - Δεν μπορω να σε αφησω να πεις τιποτα στην Αρι... *βαζει το χερι της μεσα στην τσαντα της και βγαζει ενα μαχαιρι*
ΑΘΗΝΑ - Δαναη.. τι κανεις;
ΔΑΝΑΗ - Δεν μπορει να μαθει τιποτα η Αρι... *πλησιαζει την Αθηνα ολο και περισσοτερο με καθε της λεξη.*
ΑΘΗΝΑ - Δαναη ηρεμησε. Τι πας να κανεις;
ΔΑΝΑΗ - Αν δεν το μαθει απο εσενα, δεν θα το μαθει απο κανεναν. *γυαλιζει το ματι της*
ΑΘΗΝΑ - Η Αρι θα ειναι εδω σε λιγο. Ηρεμησε, ασε κατω το μαχαιρι.
ΔΑΝΑΗ - Τοτε δεν πρεπει να μας βρει εδω... προχωρα. *αρχιζει να βουρκωνει λιγο λιγο*
ΑΘΗΝΑ - Δεν παω πουθενα... ειμαστε στην καμερα του ξενοδοχειου... ο,τι και αν κανεις, θα σε βρουν. Δωσε μου το μαχαιρι και δεν θα παθει κανενας κακο. Δεν θα πω τιποτα στην Αρι.
ΔΑΝΑΗ - Αληθεια; *Εχει ηδη αρχισει να κλαιει*
ΑΘΗΝΑ - Ναι, αρκει μονο να ηρεμησεις και να μου δωσεις το μαχαιρι. Δεν θελουμε να γινει κανενα ατυχημα, ετσι;
*Η Δαναη εχει αρχισει να ηρεμει, κοιταζει το πατωμα και κουναει το κεφαλι της. Παει να δωσει στην Αθηνα το μαχαιρι, οταν ξαφνικα πεταγεται προς τα πανω. Φαινεται πιο αναστατωμενη απο πριν. Ξεκιναει και παλι να κλαιει, ομως με εναν εκνευρισμο*
ΔΑΝΑΗ - Δεν μπορω να πιστεψω οτι τα τρωω ολα αυτα που μου λες. Σιγα μη μεινει ολο αυτο μεταξυ μας. Αποκλειεται... δεν μπορω να σε εμπιστευομαι Αθηνα... δεν μπορω... πρεπει να ειμαι σιγουρη οτι δεν θα μαθει κανενας τιποτα.
ΑΘΗΝΑ - Δαναη... σε παρακαλω. Θα κανεις κατι που θα μετανιωσεις μετα. Ηρεμησε. Ηρεμησε... *Πηγαινει ολο και πιο πισω, οσο την πλησιαζει η Δαναη*
ΑΡΙΑΔΝΗΣ POV.
ΑΡΙΑΔΝΗ - Μαμα, πρεπει να παω καπου να συναντησω την Αθηνα, μου φανηκε στο μηνυμα της οτι ειναι σοβαρο. Μπορω να παρω το αυτοκινητο;
ΜΑΡΙΑ - Ναι παιδι μου. Να προσεχεις μονο. Μη σε σταματησουν να σου κοψουν καμια κληση... δεν εχεις ακομα το διπλωμα.
ΑΡΙΑΔΝΗ - Παντα δε προσεχω ρε μαμα;
ΜΑΡΙΑ - Ε συνηθως εχεις την Αθηνα και δε φοβαμαι τοσο...
ΑΡΙΑΔΝΗ - Λοιπον, εφυγα.
ΑΛΙΝΑ - Θες να ρθω για παρεα;
ΑΡΙΑΔΝΗ - Οχι, καθιστε εδω, φανταζομαι δε θα αργησω.
ΑΛΙΝΑ - Αν θες κατι παρε τηλ.
ΜΑΡΙΑ - Και στειλε μας μηνυμα οτι ολα ειναι καλα να μην ανησυχουμε.
ΑΡΙΑΔΝΗ - Ενταξει μαμα.
ΜΑΡΙΑ - ΜΗ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΣΟ ΟΔΗΓΕΙΣ...
ΑΡΙΑΔΝΗ - Ενταξει μαμα... φευγω.
*Η Αρι μπαινει στο αυτοκινητο της μαμας της, βγαινει απ το παρκινγκ του σπιτιου και αρχιζει να οδηγει, ισως λιγο γρηγοροτερα απο οσο θα επρεπε. Παιρνει τηλεφωνο την Αθηνα αλλα εκεινη δεν το σηκωνει. Εχει αρχισει να ανησυχει πολυ. Παιρνει παλι τηλεφωνο, στελνει και μηνυμα, αλλα καμια απαντηση. Αρχιζει να τρεχει περισσοτερο, προσπαθωντας να φτασει γρηγοροτερα στην διευθυνση που της εστειλε η Αθηνα. Ξαφνικα ακουγεται το τηλεφωνο, το σηκωνει χωρις να δει ποιος ειναι*
ΑΡΙΑΔΝΗ - Αθηνα???
ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Ο Δημητρης ειμαι...
ΑΡΙΑΔΝΗ - Α, Δημητρη... τι κανεις;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Τιποτα, πηρα να τσεκαρω αν εισαι καλα. Αλλα δεν ακουγεσαι καλα, τι εγινε;
ΑΡΙΑΔΝΗ - Δημητρη ψαχνω την Αθηνα, δεν το σηκωνει στα τηλεφωνα, μου εστειλε σε μηνυμα να παω σε μια διευθυνση... αυτο μονο. Δεν μου εξηγησε για ποιο λογο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Νταξει και;
ΑΡΙΑΔΝΗ - Ανησυχω. Ηταν πολυ αποτομη. Κατι εχει γινει, αλλιως θα το σηκωνε το τηλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Ολα μια χαρα θα πανε, θες να ερθω να σε βρω καπου;
ΑΡΙΑΔΝΗ - Θα σου στειλω τη διευθυνση με μηνυμα. Ελα κι εσυ σε παρακαλω.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Στειλε μου και ξεκιναω.
*Η Αρι κλεινει το τηλεφωνο με τον Δημητρη, πηγαινει στα μηνυματα και κανει copy την διευθυνση που της εστειλε η Αθηνα και paste στη συνομιλια της με τον Δημητρη. Οταν ξαφνικα... *
~CRASH~
