10.Mektup

27 1 0
                                    

'Seni artık sevmiyorum'

Bu cümleyi bile kabullenemem. Çünkü başta sevmiyordun. Sevdiğini sanıyordun. Benden öncekilerde ve sonrakilerde durum hep aynı olacaktı.

Ne zaman durulursun onuda bilmiyorsun gerçekten hangi kadına verdiğin sözü tutup onunla evleneceksin onu bile bilmiyorsun.

Bilmediklerinin içinde kalbini boşu boşuna titretiyorsun. Sanki gerçekten hissediyor gibi. Gerçekten hissedenlerin bırakmayacağını bilmiyorsun.

Sen sevgi kelimesini takılmak olarak algılamışsın. Sadece onun üzerine kurulusun. Gerçekten sevgiyi hiç tatmamışsın sevgilim.

Oysa bana verseydin izin sana sevgi kelimesini iliklerine kadar hissettirirdim. Seni gerçekten sevdim. Fakat sevilmedim. Şu cümleyi okuyunca gözlerimin nasıl dolduğunu bilemezsin.

Nasıl yıprandığımı kağıtlara anlatabilirim bir. Sessizliğin içinde boğulmaktayım. Çaresizim. Sesimin çıkmasını istediğim yerde boğazım düğümleniyor, konuşamıyorum.

Çığlıklar atıyorum, fakat bir ben duyuyorum. Gözlerin geliyor aklıma hayalinle oturup düşünüyorum. Yutkunamıyorum bile. Tam huzurlu gözlerimi kapatayım diyorum. Olmuyor.

Hayata yeniden başlamak için gerekli gayreti gösteremiyorum. Bıraktığın yarım insan kendisine artık bir fayda sağlamıyor.  Sen olsaydın ama o seninle tamamlanırdı.

Şimdi yarıda bıraktığın insanın canı çok yanıyor. Sana nasılda dokunmak için çırpınıyor. Hayallerinde hep sen varsın. Gülen yüzün hiç silinmiyor aklından.

Şimdi söyle adam sen onun aklında bu kadar varken sen kimlere umut veriyorsun...

O'na MektuplarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin