SERENDIPITY •yoonmin•

8

იუნგი: სიზმარში გნახე

ცხელი სითხე, ძლივს გადავყლაპე, იუნგის თბილი მზერა მაბნევდა, მან ისე მშვიდად თქვა ეს ყველფერი, მაგრამ ნერვიულობა შემეტყო, რატომ, როგორ.

იუნგი: შენც გაგიკვირდა?  არ ვიცი ეს რატომ მოხდა, ძლივს გაგიხსენე - შოკოლადი მოსვა და წვიმას გახედა.
ჯიმინი: შეგიძლია მომიყვე რა ნახე?
იუნგი: ახლა უკვე რომანტიკაში გადაეშვი? ნუ იოცნებებ ეროტიული არაფერი ყოფილა - გაიცინა.
ჯიმინი: ეროტიული არც მიგულისხმია რა სისულელეა - სიტყვები მიაყარა.
იუნგი: დამშვიდდი, რატომ ანერვიულდი.
ჯიმინი: არა არა, არ მინდა ჩემზე ასე ფიქრობდე.
იუნგი: ჯიმინ,  რა გჭირს, არ ყოფილა სიზმარი ეროტიული, რატომ შეხტი ასე.
ჯიმინი: არ ვიცი, უბრალოდ.
იუნგი: კარგი, მივხვდი, ისედაც გეტყობა, რომ ბავშვი ხარ. ასე, რომ დამშვიდდი.
ჯიმინი: მაშინ მომიყევი.
იუნგი: ისეთი არაფერი, საბავშო ცენტრში ვიყავით, რა სასაცილოა, იქ ბავშობის შემდეგ არ ვყოფილვარ, მხოლოდ მანქანიდან დამინახავს, რომ შეცვლილია, თუმცა სიზმარში ის ძველი ჩანდა, მარტოსული, იქ მარტო მე და შენ ვიყავით, შენ ატრაქციონზე იჯექი, ბავშვივით მიღიმოდი და ფოტოს გადაღებას მთხოვდი, ძალიან დიდი სისულელა.
ჯიმინი: უნდა წავიდე.
იუნგი: რა გჭირს?
ჯიმინი: ეს სიზმარი, ნუთუ ის ჩემზე ნახე.
იუნგი: ვერ ვხდები რა გჭირს, გაბრაზდი? ახლა მაინც ვერსად წახვალ, ძალიან წვიმს ისევ.
ჯიმინი: იცი პირველად ვუყურებ წვიმას ასე.
იუნგი: ძალიან კარგი, მიყვარს როცა  განსხვავებული ვარ, ეს მომენტიც დაგამახსოვრდება.
ჯიმინი: შენს გვერდით მე ყველაფერი მახსოვს.
იუნგი: მაგრამ ჩემს გვერდით ახლა პირველად ხარ.
ჯიმინი: მე ჰომ გხედავდი.
იუნგი: ბავშვი ხარ, რატომ არ მოხვედი და არ დამელაპარაკე.
ჯიმინი: მეშინოდა.
იუნგი: მართლა ასეთი საშიში ვარ?
ჯიმინი: კი, მაგრამ მე ჰომ გავბედე შენი მოწონება.
იუნგი: მაგრამ მე ვერ ვბედავ, ამ გრძნობაზე პასუხის დაბრუნებას.
ჯიმინი: რას გულისხმობ?
იუნგი: იცი რასაც.
ჯიმინი: არ გინდა მოგწონდე.
იუნგი: მართალია, შენი აზრით მჭირდება გვერდით ვინმე საყვარელი ადამიანი, რომელიც ჩემს გაცინებას და მხოლოდ მოფერებას შეძლებს?  შეიძლება მოგწონვარ, შეიძლება ჩემს გვერდით გინდოდეს, თუმცა აცნობიერებ, რომ შენი ცხოვრებიდან სიმშვიდე ნელნელა წავა, რომ ჩემს გვერდით ასეთი  გაღიმებული ვეღარ იქნები. ან თუნდაც ეს ყველაფერი გიზიდავს ჩემში?
ჯიმინი: ნუ ლაპარაკობ ასე.
იუნგი: აი ხედავ, გრცხვენია.
ჯიმინი: შეიძლება.
იუნგი:  არ მიყვარს მორცხვი ადამიანები, მათთან ყველაფერი უფრო რთულია, უბრალოდ არ  ვიცი მათთან მოქცევა, მე ჰომ...
ჯიმინი: იცი? რა ვიფიქრე როცა მივხვდი, რომ მომწონდი?
იუნგი: გულდასმით გისმენ - კვლავ თბილად გაუღიმა.
ჯიმინი: მე არაფერი ვიცი შენზე, შენ იმასაც ვერ წარმოდიგენ, საიდან გავჩნდი აქ, როცა აქ მოვედი, იმედით სავსე ვიყავი, რომ ახალ ცხოვრებას დავიწყებდი, როცა დაგინახე, შენ ერთ ჭუჭყიან ფურცელს გავდი,  რომელიც უბრალოდ უნდა დაკუჭო და გადააგდო, როცა მივხვდი, რომ იმაზე საშინელი იყავი ვიდრე კიდევ წარმოვიდგენდი,  ვიფიქრე, რომ  ამ ფურცლის გამთელება ჯერ კიდევ შესაძლებელი იქნებოდა, ამიტომ ის უნდა გაანადგურო, მაგრაამ ვერ გაგიმეტე, იმიტომ, რომ გულუბრყვილო ვარ, როცა დავინახე შენში წუხილი, მივხვდი, რომ არ აქ მნიშნელობა ვინ იყავი და ხარ, ჩემს გონებაში სუფთა ფურცლად გაქცევდი, რომელზეც არაფერი წერია, რომელზეც მხოლოდ კარგი მოგონებები უნდა დაიწეროს,  შემდეგ კი  ამ ფურცელს, დავიტოვებდისამუდამოდ, რაც არ უნდა მომხდარიყო, სადაც არ უნდა წავსულიყავი და გავმქრალიყავი. მინდოდა შენში კარგი დამენახა, მართლა ძალიან მინდოდა და გამომივიდა, ახლა არ ვფიქრობ იმაზე, როგორ გნახე პირველად, არაფერს ვფიქრობ ახლა, მომწონს შენთან ყოფნა და საუბარი, ვისთანაც არ უნდა იყო, მე არ მაქ უფლება საკუთარ თავს ვუღალატო, ჩემი გრძნობები ჩემია, საბოლოოდ ყველა მასთან დარჩება ვისაც ეკუთვნის დაბადებიდან, დიახ იუნგი ადამიანები ერთმანეთისთვის იბადებიან,  გახლეჩიელები, შემდეგ ერათმანეთს პოულობენ, რომ გამთელდნენ, მე ამის მჯერა, თუ კი როდესმე შენს სახეზე ბედნიერებას დავინახავ, მივხვდები, რომ შენ შენი მეორე ნახევარი იპოვე, მაშინ გამოდის მე არ ვყოფილვარ ის ვინც შენ გჭირდებოდა, მაშინ გამოდის, რომ მეც მელოდება სადღავ ვიღაც, დროს არასდროა გაუსწორო, არაფერი გააკეთო დაუფიქრებლად, რომ სანანებელი არ გქონდეს, არ ნანობ ყველაფერს რაც ჰოსოკთან გაკავშირებდა? ეს ჰომ ერთი დიდი შეცდომა, ტყუილი, სისულელე იყო, არ გინდა გყავდეს შეყვარებული ამბობ, მაგრამ გინდა, რადგად მარტოსული და ჩაკეტილი ხარ, აქამდე კი ამის დანახვა ვერავინ შეძლო - ჯიმინს თვალები აემღვრა, იუნგი კი, ის მიშტერებოდა ბიჭის ტუჩებს, რომლებიც ნელა და დაფიქრებულად მეტყვეებდნენ,  ხანაც თვალებში ჩახედავდა, შემდეგ ისევ ტუჩების მოძრაობის ყურებით ტკბებოდა.
იუნგი: დაასრულე?
ჯიმინი: კი
იუნგი: კარგი - ახლად გაწყვეტილი საუბარი, ახლად დაცლილი ჯიმინის გრძნობები, ჯიმინის სიტყვებიდან გამომჟღავნებული გულისსიღრმეში თბილი იუნგი, წვიმა, თბილი პლედი, მათი თმებიც კი, ეს ყველაფერი ერთ დიდ სიმყუდროვეს ქმნიდა, კავშირს და სითბოს, ერთმანეთის თვალებში გაშტერებული ორი ადამიანი და ჰაერი, რომელიც უფრო და უფრო თბებოდა, რადგან იუნგი ნელა იწეოდა ჯიმინის სხეულისკენ, ამჯერად გააზრებულად, სახე ძალიან შეუმჩნევლად გვერდით გადაწია, მშრალ ტუჩებს შორის, ჯიმინის ზედა ფაფუკი ტუჩი მოიქცია და ნაზად აკოცა, ცალი ხელი ჯიმინის ნიკაბზე ჩამოესვენა, რომელიც მის ყელსაც წვდებოდა და განძრევის საშუალებას არ აძლევდა, თვალ დახუჭული ჯიმინი, ტუჩების გაუაზრებელი მოძრაობით კოცნიდა ცისფერთმიანს, იუნგის კი ვნება მორეოდა, ჯიმინის ქვედა ტუჩს მთლიანად დაეუფლა და ღრმად წოვას განაგრძნობდა, ორივე ღრმად სუნთქავდა, მხოლოდ ახლა შეამჩნიეს, რომ მთლიანად ერთმანეთის სურვილით გაბრუებულებს, წვიმამ გადაიღო, გვიანი ღამის ბრალი იყო, რომ ახლა ცისარტყელამ არ გამოანათა, თუმცა მათი განსხვავებული გარეგნობდა ამის პასუხი იყო,  იუნგიმ ნელა გამოსწია თავი, ვარდისფერთმიანს თვალები კვლავ დახუჭული ქონდა, ტუჩებიც ისევ წინ გამოწეული, იუნგიმაც თმიდან ყელზე ნაზად ჩამოაცურა ხელი და მისი მოფერება განაგრძო, მხოლოდ ახლა გაახილა თვალები ჯიმინმა და ისევ, ისევ ეს სანატრელი და საყვარელი ულამაზესი ღიმილი დაინახა.
იუნგი: ლამაზი ხარ.
ჯიმინი: ეს კოცნაა...
იუნგი: ვიცი პირველი იყო.
ჯიმინი: ძალიან კარგი იყო
იუნგი: მეც მომეწონა, მაგრამ ეს არაფერს ნიშნავს.
ჯიმინი: მინდა გაგიბრაზდე, მაგრამ არ შემიძლია.
იუმგი: უბრალოდ ბავშვი ხარ. საყვარელი და ლამაზი ბავშვი.
ჯიმინი: არ მინდა ასეთი გეგონო.
იუნგი: იმის თქმა გინდა, რომ გინდა შენზე წარმოდგენა შევიცვალო?
ჯიმინი: კი.
იუნგი: როგორ აპირებ იმის დამტკიცებას, რომ დიდი ხარ?
ჯიმინი: არ ვიცი, როგორც გინდა - იუნგიმ ხარბად აათვალიერა ბიჭი, თუმცა ბოლოს მაინც გაიღიმა.
იუნგი: წამოდი, სახლში წაგიყვან.
ჯიმინი: და ეს ყველაფერი რაც ახლა მოხდა?
იუნგი: ეს გასაკვირი არაა, არაფერი გაგვიკეთებია ისეთი, რომ ერთმანეთის შეგვრცხვეს.
ჯიმინი: სამწუხაროა, რამდენიმე წუთის წინ სრულიად სხვანაირი იყავი.
იუნგი: არა, მე სულ ასეთი ვარ, შენს გამო შეიძლება უფრო ნაზიც ვიყავი, ვიდრე სინამდვილეში, თუმცა ეს არაფერს ნიშნავს.
ჯიმინი: ჩემი გრძნობები შენთვის რამეს ნიშნავს?
იუნგი: პატარავ, გიმეორებ შენ ჩემთვის ძალიან საყვარელი ბავშვი ხარ, ახლა კი წავიდეთ.

თეჰიონის pov

ქუქი:კარგად ხარ?
თეჰიონი: არა.
ქუქი: უბრალოდ დამშვიდდი, აქაურობას მოგაშორებ.
თეჰიონი: რატომ, ვარ შენთან ერთად?
ქუქი: იმიტომ რომ, ასეათ მდგომარეობაში სახლში ვერ მიხვალ.
თეჰიონი: მცხვენია.
ქუქი: რისი, ისეთი არაფერი მომხდარა, ჰოსოკი გიჟივით იქცეოდა, შენ არაფერ შუაში ხარ.
თეჰიონი: მე თავის დაცვაც კი ვერ შევძელი.
ქუქი: ისიც თქვი, რომ ვისაც კოცნიდი ვერც მან დაგიცვა.
თეჰიონი: ამას როგორ ამბობ?
ქუქი: როგორ? ამას სერიოზულად ამბობ? იუნგის იცაავ?  -  საჭე გვერძე სწრაფად გადაწია, გაურკვეველ  გზაზე აღმოჩნდა, სადაც ნორმალური გზაც კი არ იყო, მანქანა გააჩერა და თეჰიონი გადმოიყვანა.
ქუქი: ანუ, იმის თქმა გინდა, რომ იუნგი იმის მერე, რაც დაინახე როგორ ურტყავდა გაბრაზებისგან შეყვარებულს და როგორ გიჟივით მოგექცა ჰობი იუნგის გამო, ამ დროს იუნგიმ ხმის ამოღებაც კი ვერ შეძლო, ლაჩარივით უბრალოდ იდგა და ამ ყველაფრის შემდეგ მას იცავ? იქნებ ისიც მომატყუო, რომ მართლა მოგწონს, რომ დღევანდელი სახალხო კოცნა მოგეწონა? მიდი მითხარი, რომ ჩემი ძმა შეგიყვარდა იმდენად, რომ მზად ხარ მის ცხოველურ ჩვევებზე თვალები დახუჭო, თვალებში ჩამხედე თეჰიონ და მითხარი, რომ იუნგი მოგწონს და არა მე
თეჰიონი: ქუქ...
ქუქი: ხედავ ვერ მეპასუხები, ქუქი? საყვარლად ამბობ, მაგრაამ.
თეჰიონი: რაა მაგრამ?
ქუქი: რაღაც აკლია - მანქანაზე აყუდებული თეჰიონისკენ ძალიან სწრაფად დაიძრა, ნიავი ქროდა და ორივეს თმას სასიამოვნოდ არხევდა, ხელების სახესთან შეცურება და მათი ტუჩების შეერთება ერთი იყო, გრძნობას, რომელსაც ორივე ამდენი ხანი მალავდა, თითქოს ორივე ერთად კოცნისგან აფრქვევდა, ხარბად იყვნენ ჩაჭიდებულნი ერთმანეთს და გაჩერებას არც ფიქრობდნენ,  სინქრონულად პოზიციებს ცვლიდნენ და ყოველი თავის გადატრიალებისას, უფრო მეტად ეკვროდნენ ერთმანეთს.
ქუქი: თეჰიონ, შენ ჩემი უნდა იყო.