SERENDIPITY •yoonmin•

9

ქუქის ყავსფერ თვალებში მთლიანად ვიძირებოდი, ის გარხევის საშუალებას არ მაძლევდა და არც მე მინდოდა მისგან წასვლა, მხოლოდ ერთმანეთის თვალებში მიმართული ჩვენი მზერა, ბევრსაც ამბობდა და გვანბნევდა, რამ გამოიწვია ეს კოცნა? რას ნიშნავდა მისი ეს საქციელი?
თეჰიონი: ეს ყველფერი... - ჯანგუკმა არ დააცადა სიტყვის თქვა, კვლავ ტუჩებით შეეხო თეჰიონს, ტუჩები ძლიერად მიაბჯინა და ხელებისიც დაბლა მიჰქონდა.
თეჰიონი: გაჩერდი.
ქუქი: რა მოხდა?
თეჰიონი: წამიყვანე აქედან.
ქუქი: რატომ?
თეჰიონი: ისედაც ბევრი დრო დავკარგე, იუნგი, შენ ეს ყველაფერი, მეჩქარება.
ქუქი: და კოცნა?
თეჰიონი: წავიდეთ.
ქუქი: კარგი წამოდი.
ხმას არ ვიღებდით არცერთი, ბოლოს ჩემს კომპანიასთან მივედით, კარები გავაღე და გადასვლას ვაპირებდი, მან ხელი მომკიდა და შემაჩერა.
ქუქი: პასუცს რატო არ მცემ.
თეჰიონი: მე შენი ძმის შეყვარებული ვარ - მანქნიდან სწრაფად გადმოვედი და კომპანიაში ძალიან სწრაფად შევედი.
რა გავაკეთე, ვერ ვიაზებდი, რა მინდოდა არ ვიცოდი, იუნგის ასე ვერ დავტოვებდი, ასე უპასუხისმგებლოდ, უთქმელად, იქნებ მეძებს კიდეც, მე კი, მე მის ძმასთან ახლა, მცხვენია, თუმცა ქუქის კოცნა, ეს ჩვენს მიმართ განსხვავებული ლტოლვა, ეს არ გავდა იუნგის ხარბ კოცნას, გული ამოვარდნაზე მქონდა, კარი შევაღე სადაც ყველა მე მელოდებოდა.
- თეჰიონ, დაიგვიანე, დროზე გამოიცვალე ფოტოსესიას შევუდგეთ.
თეჰიონი: ახლავე.
გასახდელიდან გამოვდივარ და ვცდილობ კარგად გამოვიყურებოდე კამერების წინ, სულ რამდენიმე ფოტო, ფოტოგრაფი მაქებდა, არ მჯეროდა, ასეთი რამ არასდროს დამმართნია, თითქოს ბედნიერიც ვიყავი და დაღონებული, სრულიად სხვა ადამიანი ვიყავი.
- თეჰიონ, დღეს ძალიან კარგი ფოტოები გამოვიდა, სიტყვები არ მყოფნის, შენს თვალებში ახლა რაღაც განსხვავებული იგრძნობა, ის რაც აქამდე არ ანათებდა.
დავიმორცხვე, გამოვიცვალე და წამოსვლას ვაპირებდი როცა კვლავ დამიძახეს.
კაბინეტი შევაღე და კვლავ რამოდენიმე შექება მოვისმინე, საბოლოოდ კი ფურცელი მომიტანეს.
- ბევრი ვიფიქრეთ, ფოტოსესიებს თავს ვერ დაანებებ, მგონი გესმის, თუმცა თუ შენ მზად ხარ, შეგვიძლია პოდიუმზეც დავდიქრდეთ და სწავლას შეუდგე, თუ კი ფიქრობ რომ ამდენს მოასწრებ.