SERENDIPITY •yoonmin•

11

იუნგი: სიახლოვის გეშინია?
ჯიმინი: რა სისულელეა.
იუნგი: მაშინ ახლოს დაჯექი.
ჯიმინი: შეიძლება?
იუნგი: სულელო, რათქმაუნდა, მაინტერესებს, მოგეწონება თუ არა.

ნახევარი საათის შემხეგ

ჯიმინი: იუნგი, შეხედე, ისინი ძალიან ბედნიერები არიან, მაგრამ თითქოს ორივეს გული ტკივა.
იუნგი: მართალია
ჯიმინი: ვფიქრობ, გოგოს ძალიან უყვარს, მაგრამ ბიჭი ბოლომდე არ უშვებს მას ახლოს.
იუნგი: მართალია.
ჯიმინი: მაგრამ ეს გრძნობა, ორივეს ტკენს გულს, ბიჭს სხვა ყავს, თუმცა მაინც მას ურეკავს.
იუნგი: იცი, ისინი მეგობრები არიან, საუკეთესო მეგობრები, რომლებსაც გრძნობები აქვთ ერთმანეთის მიმართ, მაგრამ მხოლოდ სიყვარული არ კმარა , რთულია იყო მხოლოდ ერთ ადამიანთან, როცა სხვა არაფერი გაგიცდია, ყველაფერი საინტერესოა, ამიტომ ბიჭსაც უყვარს, მაგრამ ეს მას გართობაში ხელს არ უშლის, ის თავისუფლად ცხოვრობს.
ჯიმინი: მაგრამ გოგო რატო ვერ ცხოვრობს, თავისუფლად, ის იტანჯება, ხმას არ იღებს, როცა იცის ის სხვასთანაა.
იუნგი: ის ცდილობს გრძნობები დამალოს, ტკივა მაგრამ არ იმჩნევს მის თვალწინ.
ჯიმინი: შენც ასეთი ხარ, როცა გტკივა გარბიხარ და მარტოობა გინდა.
იუნგი: ვიცი, სისულელეა ადამიანებს საკუთარი პრობლემები მოახვიო.
ჯიმინი: სულაც არა, მე ყველას მოვუსმენდი, თუ კი ამით ოდნავ დავეხმარები.
იუნგი: შენ, შენ ხარ, ამიტომ მაოცებ.
ჯიმინი: შენი აზრით, ეს გოგო ბევრს ნიშნავს ბიჭისთვის, შენი აზრით ეს გოგოც გაოცებას იწვევს მასში?
იუნგი: დარწმუნებული ვარ ასეა.
ჯიმინი უბრალოდ გაჩუმდა და ფილმის ყურება გააგრძეს.

20 წუთის შემდეგ

ჯიმინი: გული მტკივა, იუნგი, რატომ აქვთ მათ ყველაფერი ასე რთულად.
იუნგი: ეს რთული რამ, ცხოვრებაა.
ჯიმინი: ეს გოგო, რამდენს, შრომობს, ცდილობს, მაგრამ არაფერი გამოსდის.
იუნგი: გამოსდის, უბრალოდ ეს ბედნიერებისთვის არ ყოფნის.
ჯიმინი: ის ბიჭი სჭირდება.
იუნგი: მეც ასე ვფიქრობ.