Να μαστε παλι εδώ..... η ιστορία συνεχίζεται δυο μήνες μετα κ θα μας κόψει την ανάσα...
Δυο μήνες μετά…
«Αγγελική γύρισα», κλείνω τη πόρτα και περιμένω ν’ ακούσω τη φωνή της για να δω σε ποιο μέρος του σπιτιού είναι.
Ό,τι και να πω γι’ αυτή τη γυναίκα είναι λίγο. Μου στάθηκε καλύτερα και από οικογένεια. Για μένα έγινε η μάνα που ποτέ δεν είχα.
Παρόλο που είχαμε ένα κουραστικό χειμώνα με τα γυρίσματα της σειράς, όλο το καλοκαίρι στάθηκε δίπλα μου βράχος. Εκείνη, ο Γιώργος, ο Στράτος, η Μαρία. Πιο πολύ βέβαια εκείνη, χωρίς να θέλω να ρίξω τους άλλους φυσικά. Με πήρε σπίτι της μετά το νοσοκομείο, με κράτησε και με φρόντισε όταν μυαλό μου δεν λειτουργούσε.
Αλλά κι αργότερα μαζί με τη Χαρά με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου. Έκανε όλες τις διαδικασίες που χρειάστηκαν για να πουληθεί το σπίτι μου, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναμπώ εκεί μέσα μετά απ’ ότι έγινε.
Ήταν δίπλα μου το κάθε λεπτό. Πολλά βράδια από τότε που συνήλθα από τη φυτό κατάσταση που ήμουν, κοιμόμασταν μαζί αγκαλιά. Όσο μπορούσα φυσικά, μαζί μ’ εκείνη έμαθα να δέχομαι ξανά το άγγιγμα στο κορμί μου.
Με τη μαμά μου δεν δέχομαι να έχω επαφές. Δεν την θέλω στη ζωή μου. Επίσης, με προτροπή της Χαράς ξεκίνησα να πηγαίνω σε σχολή Krav maga. Έπρεπε ν’ αντιμετωπίσω τους μεγαλύτερους φόβους μου και αυτή η μέθοδος αυτοάμυνας ήταν η καλύτερη.
Σιγά σιγά βρήκα ξανά τη δύναμη και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου.
Έχει μπει ο Σεπτέμβρης πια. Για τον Άρη δεν μιλάω καθόλου, ούτε και αφήνω τους άλλους να μου μιλάνε για κείνον.
Από τη σειρά σταμάτησε χωρίς να πει που είναι. Από εκείνη τη μαύρη μέρα έχει εξαφανιστεί και το γεγονός πως δεν γυρνάει πίσω λέει πολλά. Έτσι κι εγώ προσπαθώ να μάθω να ζω χωρίς εκείνον.
Κάνα δυο φορές ήρθε ο Χάρης να με δει, απ’ ότι μου είπε η Αγγελική, ανησυχούσε για μένα κι έπαιρνε να μάθει πως είμαι. Η συνάντηση μαζί του όμως μου έκανε κακό, γιατί είναι άτομο του Άρη και αυτό πονάει πολύ.
«Εδώ στο δωμάτιο είμαι», μου φωνάζει η Αγγελική από τη κρεβατοκάμαρα.
Παρατάω τη τσάντα του γυμναστηρίου, πετάω παπούτσια και σκαρφαλώνω μαζί της στο κρεβάτι.
«Τι κάνεις εδώ;»
«Απολαμβάνω τις τελευταίες μέρες ηρεμίας. Με πήρε ο Λευτέρης. Αύριο θα πάμε στο στούντιο, να μιλήσουμε, να γνωρίσουμε τον νέο σου συμπρωταγωνιστή…».
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
ספרות נוער«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
