«Αν δεν του το πεις εσύ θα του το πω εγώ Μελίνα!»
«Αγγελική, θα του το πω στο υπόσχομαι. Απλά όχι τώρα. Τώρα ξεκινάει τη νέα του δουλειά, υπέγραψε, φεύγει!»
Έχουν περάσει πέντε μέρες, από το τελευταίο τσακωμό μας. Με τον Άρη μιλάμε μόνο με μηνύματα και αυτό για τα τυπικά.
Μεθαύριο κλείνουμε δυο χρόνια παντρεμένοι κι επίσης μεθαύριο φεύγει για Κρήτη.
Η Αγγελική είναι η μόνη που ξέρει την κατάσταση. Της μίλησε εκείνος και της είπε να με προσέχει τώρα που θα λείπει.
Έτσι ήρθε σπίτι δήθεν να με δει και της τα είπα όλα. Προσπαθεί να μην πάρει θέση, αν και μέσα μου πιστεύω πως με θεωρεί ηλίθια που σκέφτηκα να τον αφήσω. Βέβαια από την άλλη δεν μπορεί να δεχτεί κι εκείνη όπως εγώ πως ο Άρης φεύγει.
Για την εγκυμοσύνη το κατάλαβε μόνη της όταν με είδε να κάνω εμετό επαλειμμένα. Χωρίς να της πω κουβέντα, της έδειξα την πρώτη φωτογραφία του παιδιού μας κι έβαλε αμέσως τα κλάματα.
Όλη την ώρα λέει θα γίνω γιαγιά. Φυσικά από τότε έχει ξεκινήσει ο γνωστός τσακωμός να το πω στον Άρη!
«Έχει το δικαίωμα να ξέρει».
«Δεν θα το κρατήσω κρυφό. Προσπαθώ να του δώσω λίγο χρόνο να προσαρμοστεί. Και σου είπα δεν θέλω να μείνει για το παιδί. Δεν μπορεί να είναι μαζί μου Αγγελική και οι πράξεις του το αποδεικνύουν».
«Να σου πω κάτι; Όσο δεν του το λες δείχνει πως έχει δίκιο και φεύγει. Τον επιβεβαιώνεις Μελίνα. Τον επιβεβαιώνεις στο ότι δεν τον υπολογίζεις. Πως στις μεγάλες αποφάσεις τον αφήνεις απέξω. Όπως τώρα…».
Θεέ μου πόσο δίκιο έχει. Αυτό ακριβώς κάνω. Για ακόμα μια φορά αποφασίζω μόνη μου. «Θα του το πω. Έχεις δίκιο. Πρέπει να σταματήσω να αποφασίζω για εκείνον».
«Ααα, έτσι μπράβο!»
«Αγγελική πρέπει να φύγω».
«Θα πας να τον βρεις;»
«Όχι, έχω μια δουλειά. Κι εσύ να φύγεις να πας σπίτι σου. Δυο μέρες τώρα μένεις εδώ. Να πας στο Γιώργο να σε δει και λίγο ο άνθρωπος».
«Εντάξει αλλά ότι χρειαστείς».
«Θα σε πάρω εννοείται».
...
Δυο ώρες μετά επιστρέφω σπίτι. Βγήκα να του πάρω το δώρο για την επέτειο μας. Εγώ θα του το δώσω γιατί αυτό αισθάνομαι και ας είναι η τελευταία.
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
