Ξυπνάω το πρωί σ’ ένα διαφορετικό και παράλληλα τόσο γνωστό χώρο. Το άρωμά του καταλαμβάνει το χώρο, γεμίζοντας ωραία τις αισθήσεις μου. Ανοίγω τα μάτια και βρίσκομαι στη κρεβατοκάμαρά του.
Τι κάνω εδώ αναρωτιέμαι και παράλληλα αρχίζω να θυμάμαι.
Του μίλησα, Θεέ μου του μίλησα, δεν είναι δυνατόν. Πώς το έκανα αυτό; Θα με σιχαθεί, θα με μισήσει κι εκείνος. Για το παιδί μας, για το σώμα μου που σχεδόν βιάστηκε.
Σηκώνομαι βιαστικά με σκοπό να τον βρω, αλλά αντί για τον Άρη βρίσκω στο σαλόνι την Αγγελική να κοιμάται. Τι κάνει εδώ; Πάω δίπλα της, τη χαϊδεύω και ανοίγει τα μάτια.
«Είσαι καλά κορίτσι μου; Ο Άρης γύρισε;»
«Είμαι καλά, εσύ πώς ήρθες εδώ; Και από πού να γυρίσει ο Άρης;»
«Μου τηλεφώνησε να έρθω, ήταν σε άθλια κατάσταση με όσα του είπες. Δεν ξέρω πού πήγε. Τέλος πάντων εσύ είσαι καλά εεε;»
«Είμαι καλά. Πάμε σπίτι μας. Έχουμε γύρισμα εξάλλου σε λίγο».
Αισθάνομαι πως μ’ εγκατέλειψε για δεύτερη φορά και τώρα δεν μπορώ να πω τίποτα. Έχει κάθε δίκιο. Κι εγώ στη θέση του μπορεί να έκανα το ίδιο.
Είμαι τόσο προβληματική, ελαττωματική, σακατεμένη ψυχικά και σωματικά.
Θα συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά όπως όταν έλειπε. Ποια ζωή μου θα μου πεις τώρα. Την όποια ζωή είχα, δεν έχω άλλη επιλογή και το ξέρω πολύ καλά. Αφού σώθηκα από την αυτοκτονία και τη βαριά κατάθλιψη καλούμε να ζήσω όπως μπορώ.
Φτάνοντας στο στούντιο πέφτω πάνω στον Απόλλωνα, σκύβω το κεφάλι από τη ντροπή μου και πάω να τον προσπεράσω. Εκείνος όμως με προλαβαίνει και με σταματάει.
«Μελίνα μην τολμήσεις να απομακρυνθείς. Εκείνος είναι εεε; Ο Άρης είναι αυτός που αγάπησες;»
«Ναι», παραδέχομαι με σκυμμένο κεφάλι.
«Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Δεν έκανες κάτι κακό. Είμαι φίλος σου Μελίνα κι έτσι θα σου σταθώ. Ειρωνικό είναι πάντως ε;»
«Ποιο;»
«Να πάντα είχα άνετα όποια γυναίκα μου έκανε κέφι και τώρα που ερωτεύτηκα πραγματικά εσένα, εσύ θέλεις άλλον».
Βάζουμε και οι δυο τα γέλια κι έτσι μας βρίσκει η μακιγιέζ.
«Γιατί γελάτε εσείς; Μελίνα πρέπει να σε βάψω, εσύ Απόλλωνα στο μαλλί, άντε σε περιμένουν».
ESTÁS LEYENDO
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Novela Juvenil«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
