Μπαίνουμε στο στούντιο πιασμένοι από το χέρι, είμαστε και οι δυο τρελά ευτυχισμένοι. Το πρωί ξυπνήσαμε από το φως του ήλιου που έμπαινε από τις τζαμαρίες, χθες κοιτούσαμε αγκαλιασμένοι τ’ αστέρια, τη θάλασσα και μας πήρε ο ύπνος έτσι.
Έρωτα δεν κάναμε ξανά από τη τελευταία φορά στη σεζλόνγκ. Φυσικά η ερωτική ένταση υπόβοσκε όλη τη διάρκεια της νύχτας, αλλά είχαμε ανάγκη να μείνουμε απλώς ο ένας κοντά στον άλλο.
«Άρη θέλω να σου μιλήσω», μας πλησιάζει νευριασμένος ο Λευτέρης μόλις μας βλέπεις.
«Καλημέρα και σε σένα Λευτέρη», λέμε ταυτόχρονα με τον Άρη και γελάμε και οι τρεις, διαλύοντας την άσχημη ατμόσφαιρα.
«Συγνώμη παιδιά μου, καλημέρα. Άρη θέλω να σου μιλήσω. Σήμερα θα έχεις εξωτερικό γύρισμα, όποτε πριν φύγεις πρέπει να τα πούμε. Μελίνα σε πειράζει να μας αφήσεις μόνους; Εξάλλου πρέπει να πας να σε ετοιμάσουν».
«Κανένα πρόβλημα».
Σηκώνομαι στις μύτες και φιλάω στο μάγουλο τον Άρη.
«Έλα αηδίες», λέει δήθεν θυμωμένα ο Λευτέρης. «Ααα και για να μην ξεχνιόμαστε Μελίνα, πρέπει να βγούμε να γιορτάσουμε τη σχέση σας με τον Άρη. Δεν το έχω ξεχάσει!»
«Εσύ όλο στα γλέντια ο νου σου».
«Τι να κάνω ρε παιδιά, είμαστε μια υπέροχη ατμόσφαιρα. Δεν έχω δουλέψει ποτέ με ανθρώπους και να έχουμε δέσει τόσο πολύ».
«Θα το κανονίσουμε», λέω καθώς απομακρύνομαι και κλείνω το μάτι στο Λευτέρη.
Μια ώρα μετά είμαι έτοιμη να αρχίσω το γύρισμα. Η Μυρτώ φέρνει στο καμαρίνι το σενάριο και μου εξηγεί τις σημερινές σκηνές.
Φαίνεται πολύ ευτυχισμένη κι εκείνη και μπορώ να ξεχωρίσω τη χαρά του έρωτα στο βλέμμα της. Το ίδιο βλέπω και στο δικό μου κάθε φορά που κοιτάζομαι στο καθρέπτη.
«Όλα καλά με το Χρήστο εεε;»
«Είμαι πολύ ευτυχισμένη Μελίνα μου. Αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί!»
«Τι γίνεται ρε συ είναι η περίοδος που συγκατοικούν τα ζευγάρια; Ο Στράτος με τη Μαρία, εσύ με το Χρήστο, εγώ με τον Άρη…».
«Ααα εσείς το προχωρήσατε πολύ βλέπω!»
«Τον αγαπάω Μυρτώ. Αν σου πω τι περάσαμε θα το κάνεις νέο σίριαλ».
«Τότε να μου πεις σίγουρα. Σ’ αφήνω να ετοιμαστείς μέχρι να ξεκινήσουμε».
«Σ’ ευχαριστώ».
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
