Δυο χρόνια μετά…
«Δεν ξέρω ρε Αγγελική κι εγώ ήθελα να κάνουμε κάτι για την δεύτερη επέτειο του γάμου μας, αλλά δεν την βλέπω καλά. Είναι συνέχεια κουρασμένη και θλιμμένη. Όταν νομίζει πως δεν την βλέπω ή τα βράδια που κάνω πως μ’ έχει πάρει ο ύπνος, την ακούω να κλαίει».
«Της μίλησες καθόλου;»
«Εννοείται την έχω ρωτήσει πάρα πολλές φορές τι συμβαίνει και λέει πως είναι απλά κουρασμένη ή ξεσπάει σε κλάματα και φεύγει από μπροστά μου. Δεν αντέχω να την βλέπω άλλο έτσι! Πονάει η ψυχή μου!»,
«Το γεγονός να σου λέει την αλήθεια και να είναι απλά κουρασμένη δεν παίζει; Εξάλλου τώρα τελειώσατε τα γυρίσματα της ταινίας σας. Είναι λογικό να έχει εξαντληθεί!»
«Αγγελική νομίζω πως δεν με θέλει πια!»
«Άρη αυτό είναι ότι πιο γελοίο έχω ακούσει», λέει η Αγγελική καθώς πίνει το καφέ της.
Ήρθα σπίτι της διότι έπρεπε κάπου να μιλήσω και να ξεσπάσω. Τα δύο χρόνια που πέρασαν μείναμε και οι δυο έκτος τηλεόρασης. Κάναμε και οι δυο θέατρο κάτι που μας αρέσει πολύ και λίγους μήνες πριν αποφασίσαμε να συμπρωταγωνιστήσουμε ξανά, σε μια ταινία με σεναριογράφο τη Μυρτώ φυσικά.
Ήμασταν και οι δυο πολύ ενθουσιασμένοι και τρελά ερωτευμένοι. Είχαμε ξεκουραστεί, είχαμε τελειώσει τις ετοιμασίες στα δυο σπίτια, πήγαμε ταξίδια, έτσι πιστέψαμε πως είμαστε έτοιμοι για την επόμενη δουλειά. Απ’ ότι φάνηκε όμως ήταν λάθος κίνηση. Από τότε η Μελίνα άρχισε να αλλάζει.
«Αγγελική είναι λίγοι μήνες που τα πράγματα δεν πάνε καλά. Δεν τσακωνόμαστε φυσικά, αλλά το βλέμμα της δεν λάμπει το ίδιο. Με αποφεύγει συνέχεια!»
«Τι εννοείς σε αποφεύγει συνέχεια; Εκείνη είναι τρελή για σένα!»
«Ήταν μάλλον. Έχουμε σχεδόν ένα μήνα να βρεθούμε ερωτικά».
«Εσείς οι δυο;», με ρωτάει έκπληκτη και κουνάω θετικά το κεφάλι μου.
«Δεν το πιστεύω αυτό Άρη, όποιος βρίσκεται κοντά σας παίρνει φωτιά από το πάθος σας!»
«Ρε Αγγελική δεν σου λέω ψέματα. Νομίζω πρέπει να κάνω μια σοβαρή κουβέντα μαζί της!»
…
Σε λίγο πλησιάζει η δεύτερη επέτειος του γάμου μας και τίποτα δεν θυμίζει εκείνες τις μέρες. Αισθάνομαι αποτυχημένη. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα της ταινίας. Ζούσαμε τρελά ευτυχισμένοι.
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
