Paper Planes (Sandejas Siblings: Companion Book)

Kabanata 5

Kabanata 5

"WHAT'S YOUR ANSWER?" Winston asked me. I stopped walking, saglit akong napaisip doon at mabilis siyang nagsalita.

"'Yong sa sulat ko..." alangang sabi niya.

Halos masapo ko ang mukha nang maalala ang ibinigay niya. I never had a chance to even read that letter!

"Uhmm..." think, Lena! Nakakahiya sa tao! "Alright?" I answered.

His eyes brightened, mabilis niyang nasuklay ang buhok ang ngumiti.

"Great!" He exclaimed gladly.

Napakurap ako roon at nayakap ang libro ko.

"Sa senior ball, huh? Sunduin kita sa bahay n'yo! Salamat, Lena!" He said at nang kumaway siya sa akin habang nangingiting tumakbo palayo ay umawang ang labi ko nang maintindihan ang sinabi niya.

"Oh my god..." I whispered.

That letter is referring to the senior ball?!

I shook my head.

Oh my God! I'm freaking dead!

Mabilis akong naglakad sa hallway at nginitian ang mga bumabati, nang makita ko si Floyd ay natigil ako nang may i-abot siya sa aking bulaklak.

I blinked once and spoke.

"Why?"

"Uhm, I just want to make peace with you for...everything I've said that day," aniya, tinutukoy noong nasabi niya kay Ejercito.

Napangiti ako, gumaan ang loob ko sa sinabi niya at inabot ang bulaklak na iniaabot nito.

"I didn't mean to say that, you know Lena, ayokong nagagalit ka sa akin." He said shyly, brushing his hair. It made me bit my inner cheek, stopping my smile.

He's cute!

I smiled softly and brought the flowers to my nose to smelled its sweet fragrance.

"Ayos lang..." I answered. "No problem."

"Thank you," he breathed. "And I just want to ask you something."

"Ano 'yon?" I asked. He looks adorable, his soft features really captivated me.

Kaya crush ko 'to, eh!

"I just want to ask kung may date ka na sa ball?" He asked.

Bigla na naman akong na-praning. Winston came back inside my head.

"Uhmm..."

"Please, Lena! I promise, i-uuwi rin kita ng gabi tapos susunduin kita sa bahay n'yo..." aniya at nakita kong nag-kantyawan ang mga kaibigan niya sa gilid sa narinig na turan niya.

Nag-init ang pisngi ko. I did not expect this! I mean, my crush is asking me to be his date!

"A-ano kasi, Floyd..." hindi ko maintindihang sinabi.

Si Winston!

"Please, Lena..." he murmured.

I bit my lip, opening my mouth to speak but a large, heavy arm fell on my shoulder at mas lalo akong kinabahan nang makita si Ejercito na seryoso ang mga mata habang nakatitig sa akin at tila pinagmamasdan ang mukha ko.

Halos pantay lang ang tangkad nila but Jer stands out in everything.

I saw how his jaw clenched at nanginig ang kamay ko nang makitang napatingin siya kay Floyd at tumaas ang kilay.

"Sorry, Sanchez but I'm her date..." maangas niyang sabat.

Napapikit ako sa sinabi niya at halos paypayan ang sarili.