Met een grote gaap loop ik de keuken in. Het is weer een zooi waardoor ik een diepe zucht slaak. ''Jongens, ruim alsjeblieft een keer jullie zooi op.'' Zeg ik en ik loop door naar de woonkamer waar James en Alexander onderuitgezakt op de bank zitten.
''Ik praat tegen jullie.'' Nu pas kijken ze beide op. ''Willen jullie gewoon jullie troep opruimen? Anders doen ik en papa het steeds en dat is super vervelend.'' Zeg ik en ze knikken. ''Ja, papa.'' Zegt James zuchtend en ook Alexander slaakt een diepe zucht.
''Papa help.'' Roept Natalie die met haar shirt binnenstebuiten én achterstevoren aan aankomt gelopen. Ik lach zacht en help haar met het uittrekken.
Ja, we hebben er inmiddels meer. James is inmiddels al 14, Alexander is 10, Natalie is 6 en Oliver en ik kregen ineens baby koorts en hebben nu nog kleine Lucas van 2. Dat is de laatste.
Beloofd.
''Papa, nemen we een hond?'' Vraagt Natalie ineens nadat ik haar shirt goed aan heb getrokken en ik frons. ''Wat?'' Vraag ik verbaasd en ze knikt enthousiast.
''Ome Joey heeft ook een hond!'' Zegt ze en ik zucht. Verdomme Joey. Hij had een puppy voor de verjaardag van zijn vrouw gekocht.
''Nee, ik denk niet dat daar tijd en ruimte voor is.'' Merk ik op en Natalie kijkt me boos aan.
''Papa, mijn band is lek. Wil je me brengen?'' Vraagt James en ik kijk verbaasd op. ''Waarom heb je dat niet verteld?'' Vraag ik en hij haalt zijn schouders op. ''Ik had het tegen papa gezegd. Misschien is hij het vergeten.'' Zegt hij en hij zet zijn bord in de vaatwasser en ruimt zijn gebruikte spullen op. Wat fijn.
''Oli, wist jij dat James zijn band lek was?'' Vraag ik als hij met Lucas in zijn armen aan komt gelopen. ''Ja, ik breng hem vanmiddag weg. Ik had eerder geen tijd. Sorry, Jamie'' Zegt Oliver en hij zet Lucas op het aanrecht.
''Goed, ik breng je wel. Hoe laat moet je er zijn?'' Vraag ik en James kijkt op de klok. ''Over een half uur.'' Zegt James en ik zucht. ''Ben je lekker op tijd, sukkel.'' James lacht zacht en ik pak mijn sleutels.
''Tot zo dan maar.'' Zeg ik en ik stap snel in mijn schoenen.
''Papa!" Roept Lucas enthousiast als hij me ziet en hij rent onhandig op me af. Ik vang hem op en zwaai hem door de lucht. Hij krijst van plezier.
''Papa, gaan we op vakantie?'' Vraagt Alexander ineens en ik kijk verbaasd op.
''Ik wil best op vakantie, maar dan moet je dat aan Oliver vragen, papa heeft namelijk last van vliegangst. Daarom vliegen we niet vaak.'' Leg ik uit en Alexander knikt. ''Dus als papa ja zegt gaan we op vakantie?'' Vraagt hij enthousiast.
''Ja, maar dan moeten we wel met zijn vieren aan tafel zitten waar heen en welke vakantie. Tally en Luc snappen het toch niet.'' Zeg ik en Alexander springt enthousiast op en neer.
''Papa! Papa! Gaan we op vakantie?'' Vraagt Alexander enthousiast als Oliver samen met James binnenkomt. James glimlacht en kijkt naar Oliver. ''Ja pap, gaan we?'' Vraagt hij verbaasd maar ook blij.
''Hoe kom je daar nou ineens bij?'' Vraagt Oliver en Alexander glimlacht. ''Iedereen gaat op vakantie! Wij gaan nooit. Ja, maar binnen Engeland of alles wat met de auto kan. Ik wil naar een warm land. Met mooie stranden!'' Verteld Alexander enthousiast terwijl hij druk gebaard. Oliver lacht zacht en kijkt me even na.
''Oké, is goed. Kies maar uit.'' Zegt hij en mijn ogen worden groot van verbazing.
Mijn blikken kruizen even met die van mijn twee oudste kinderen en mijn zijn drieën rennen we naar de keuken waar mijn laptop op het keukeneiland staat. Ik hoor Oliver hard lachen.
We zijn wel eens op exotische vakanties geweest. Maar dat kan James zich niet meer herinneren. De laatste mooie zon vakantie was toen hij 6 of 7 was. Dus Alexander weet er ook niks meer van.
''Deze is mooi!'' Roept James en hij wijst er een aan. ''Ja, maar die lijkt op een boot!'' Roept Alexander die een andere aanwijst. ''Die is alleen voor volwassenen. Dus Oli, met zijn twee?'' Vraag ik en hij lacht kort.
''Nee!'' Roepen James en Alexander tegelijk. Lachend verdwijn ik tussen de twee jongens vandaan en ze schuiven dichter naar elkaar.
''Dat ging makkelijk?'' Vraag ik verbaasd en Oliver knikt. ''Ja, jullie willen het allemaal graag. Mij lijkt het ook wel gezellig. Daarnaast is het iedere keer goed gegaan als ik met jou vloog.'' Zegt Oliver en ik glimlach. ''Ik ben trots op jou.'' Glimlach ik en ik kus hem zacht.
''Jongens als jullie ruzie gaan maken stoppen jullie er mee.'' Merk ik op en beide jongens kijken op en beginnen hun irritaties naar elkaar naar mij te roepen. Ik loop op ze af en neem mijn laptop weg.
''Klaar nu. Als jullie niet gezellig samen kunnen zijn dan niet.'' Zeg ik geïrriteerd en ik leg mijn laptop veilig weg. Het protest van de jongens gaat door en ik grom zacht.
''Naar boven, nu! Alle twee!'' Zeg ik boos. James vloekt zacht en stampt boos naar boven gevolgd door Alexander.
Met een kleine zucht zet ik alle pannen en borden op tafel. Ik schrik op als ik een luide gil en gebonk hoor gevolgd door luid gehuil. Natalie.
''Papa!'' Hoor ik James geschrokken roepen en ik snel naar boven. James zit naast Natalie op de grond die loeihard aan het huilen is.
''Wat is er gebeurd?'' Vraag ik terwijl ik zie dat Natalie haar hoofd bloed. ''Ze viel van de trap.'' Zegt James geschrokken en ik probeer Natalie te sussen. ''Waar heb je allemaal pijn lieverd?'' Vraag ik en ik pak de natte doek aan van Oliver en leg het voorzichtig op de wond op haar hoofd. Natalie is te druk met alleen maar huilen om te kunnen antwoorden.
''Lieverd, ga recht zitten.'' Ik help haar om recht te zitten. Als ze eindelijk kalm is en tegen James aan leunt haal ik voorzichtig de doek van haar hoofd.
''Heb je ergens ander pijn?'' Vraag ik opnieuw en ze duikt weg als ik haar hoofd wil bekijken. ''Mijn bil.'' Snikt ze zacht. ''Natalie ik moet echt even kijken. Ik zit er niet aan, ik beloof het.'' Zeg ik en ze wilt wegduiken maar ik heb haar hoofd al vast. Een vervelende schaafwond, maar niks ergs. Even ontsmetten en een kus er op en het zal wel weer oké zijn.
''We moeten het zometeen even schoonmaken. Kan je alles nog bewegen?'' Vraag ik en Natalie knikt. ''Ja, niet schoonmaken.'' Mompelt ze. ''Jawel, laat eens zien.'' Zeg ik en Natalie laat zien dat ze alles nog goed kan bewegen.
Gelukkig, dat scheelt weer een hoop gezeik.
