''We hebben het overleefd, pap!'' Roept James die Oliver lachend aankijkt zodra hij een opgeluchte zucht slaakt. Alle kinderen vonden het geweldig om vanuit het vliegtuigraam naar de wolken te kijken. Ik ben blij dat we wat spelletjes mee hadden. Lucas had wel last van zijn oortjes, maar daar waren we op voorbereid. Alexander had overgeven van de spanning, maar ook was dat niet erg. ''Het is zo warm.'' Klaagt James en ik lach. ''Ik zei toch dat je geen lange broek aan moest doen.'' Zeg ik en James zucht opnieuw. Eindelijk, na een hele lange vlucht zijn we er:
Hawaii.
Voor de tweede keer, de eerste keer met Oli, en nu weer met Oli en ons gezin. Lucas kijkt met grote ogen om zich heen wat hij allemaal ziet. ''Is dat onze auto?'' Roept Alexander en Oliver knikt. ''Ja, maar we kunnen er nog niet in. Ik ga de sleutels ophalen. Red jij het, Jack?'' Vraagt hij en ik knik. Oliver glimlacht en loopt weg om de autosleutels op te halen.
''Kijk wat een grote boom!'' Roept Natalie verwonderd uit en ze loopt op de palmboom af. ''Waar is mijn zonnebril?'' Moppert James en ik rol kort mijn ogen. Meneer wilt naar Hawaii en klaagt vervolgens alleen maar. ''In je tas.'' Merk ik op en hij kijkt in zijn tas.
''Wauw!'' Zegt Alexander die blij in het huisje rondkijkt. ''Zijn we weer.'' Mompelt Oliver met een tevreden zucht. ''Nu met zijn allen.'' Glimlach ik en Oliver en ik geven elkaar een zucht. ''Gaan we zwemmen?'' Vraagt Alexander vrolijk die al in zijn zwembroek staat en ik lach. ''Ja hoor, ik maak Luc wel klaar.'' Zeg ik en ik loop naar de koffer.
''Luc, laat me heel even los.'' Zeg ik als hij me blijft vasthouden terwijl ik hem probeer los te laten. ''Nee.'' Zegt hij zacht en ik zucht. ''Ik wil even je zwembroek pakken, dan kunnen we gezellig zwemmen met zijn allen.'' Zeg ik en Luc schud eigenwijs zijn hoofd.
''Waarom niet? Is er iets?'' Vraag ik en hij kijkt me even aan.
''Mijn oren doen au.'' Zegt hij en zijn onderlipje begint te trillen.
''Nog steeds?'' Vraag ik en hij knikt terwijl een kleine traan uit zijn oog naar beneden rolt. Ik zucht zacht en veeg het kleine traantje weg.
''Waar is Luc?'' Vraagt Oliver verbaasd als ik alleen naar buiten kom. Alexander spettert vrolijk rond door het water terwijl James Natalie vasthoud en ze voorzichtig door het water lopen. Natalie vind het spannend, maar ook leuk. Alexander is altijd al een waterrat geweest. Hij kon binnen no-time zwemmen en gaat veel met vrienden naar het zwembad. ''Hij ligt op de bank. Ik heb de tv voor hem aan gezet en hem warme melk gegeven. Hij moest huilen, want hij had pijn aan zijn oren. Arm joch.'' Zucht ik en Oliver legt zijn handen op mijn heupen en trekt me naar zich toe. ''Het gaat wel weer over. Hij zal vast zo nog wat slapen.'' Zegt hij en ik knik. Ik hoop het.
Ik aai zacht over Luc zijn hoofd. Hij ligt inderdaad te slapen. Zijn fles hangt half uit zijn mond en hij lijkt ver weg te zijn. Voorzichtig haal ik de fles uit zijn mond en hand en zet hem weg. Na een zachte kus op zijn hoofd sta ik op en loop naar buiten waar ik mijn 3 jongens en kleine dame pret zie hebben in het water. Een brede glimlach verschijnt op mijn lippen. ''Papa kom!'' Roept Natalie vrolijk die bij Oliver op zijn nek zit. Ik spring lachend bij de 4 in het water.
''Wat zijn eigenlijk al onze volledige namen?'' Vraagt James ineens. ''Ook die van jullie!"' Roept Alexander en ik lach zacht. ''Ik heb geen extra namen. Ik ben gewoon Jack, tenzij je mijn achternaam als dubbel telt. Dan ben ik Jack Tomlinson Reece. Papa is Oliver Samuel Reece. James is James Louis Reece, Alexander Matías Reece, Natalie Sofia Reece en Lucas Emiliano Reece.'' Som ik op en Alexander fronst. ''Jullie roddelen over ons!'' Roept hij uit en Oliver en ik lachen beide. ''En nu kan het niet meer.'' Lacht Oliver en James fronst. ''Heb je dat nooit gehoord? Papa hebben het wel is over Louis, Matías, Sofia en Emiliano. Ik vroeg me altijd al af wie dat waren! Bij Louis dacht ik gewoon opa. Dat is code taal!'' Roept Alexander uit en Oliver en ik grijnzen. ''Ik dacht er nooit iets achter... Dat is best wel... Oké ik moet toegeven dat dat best wel slim is.'' Lacht James en ook wij lachen mee.
''Jullie gaan me toch niet vertellen dat dit jullie kids zijn toch?'' Joe komt met een brede glimlach naar onze tafel gelopen. Alle drie glimlachen we breed. Joe hebben we ontmoet toen we hier vorige keer waren. Super aardige gast. Hij is zelf ook homo, maar heeft geen kinderen. Hij runt dit restaurant vlak bij ons verblijf samen met zijn man. ''Joe, ik moet je toch echt vertellen... Dit zijn onze kids.'' Glimlacht Oliver trots. ''Jeetje.'' Hij kijkt ze even aan. ''Dan was jij op komst toen ze hier waren of niet?'' Vraagt Joe aan James en hij knikt. ''Ik ben Joe trouwens.'' Zegt hij lachend en hij steekt zijn hand uit. ''James.'' Zegt James met een lach en Joe gaat de andere 3 ook af. Lucas gaat lastig. Maar ook Lucas steekt zijn handje uit naar hem. Ook voor het eerst.
''Toen jullie zeiden dat jullie nog een keer terug zouden komen zeiden jullie niet dat dat... oe oud ben jij?'' Vraagt Joe aan James en hij lacht. ''Over twee dagen 15 jaar.'' Zegt hij trots en ik glimlach. ''15 jaar zou duren!'' Zegt hij en alle drie lachen we. ''Ieder jaar hoopte we weer dat jullie kwamen. Jullie foto's hangen nog steeds bij de bar.'' Zegt Joe en ik lach. ''Echt waar?'' ''Hangen er foto's van papa's bij de bar?'' Vraagt Alexander verbaasd en blij. ''Ja, eentje van de verloving. Die is heel mooi. En een paar van gewoon gezelligheid waar hun ook bij waren.'' verteld Joe en Alexander staat op en loopt naar binnen. ''Goed zoeken!'' Roept Joe hem lachend na en Oliver en ik lachen beide.
''Byron!'' Hoor ik Oliver ineens roepen en ik kijk op. Byron ziet ons en komt met een brede glimlach naar onze bedjes gelopen. We zijn al lang klaar met eten en zijn nog even bij de bedjes gaan zitten. Niet per sé om te zwemmen want daar is het te laat voor. Natalie wilde nog een kasteel bouwen en Lucas vond dat een fan-tas-tisch idee, uiteraard. En Alexander zag een paar jongens en meisjes Beach volleybal spelen, maar is te verlegen om mee te doen. Het is wel een on-even team.
''Joe zei al dat jullie er waren!'' Zegt hij en hij omhelst ons enthousiast. ''Hoe gaat het man?'' Vraagt Oliver en hij knikt enthousiast. ''Ja goed! Met jullie! Wat een mooi gezin!" Zegt hij enthousiast kijkend nara de twee zandmonsters en de andere twee. James speelt een spelletje op zijn mobiel en Alexander staart naar het groepje volleyballers.
Ik kijk op van ons gesprek als ik geroep hoor. ''Je kijkt, maar je mag best mee doen. We komen toch iemand te kort.'' Ik kijk om naar Alexander en knipoog naar hem. Zijn gezicht licht op en hij staat op. ''Ja, graag, dankjewel.'' Zegt hij blij en hij huppelt nog net niet achter de jongen aan. Hij is misschien James zijn leeftijd. De andere spelers doen het net iets lager zodat Alexander ook eerlijk mee kan doen.
Natalie slaakt een gil en begint hard te huilen terwijl haar handen voor haar ogen zitten. ''Oh Jezus.'' Zucht Oliver die het zand van haar af klopt en Lucas kijkt verward toe. ''Lucas, hoe vaak moeten we nog zeggen, niet met zand gooien.'' Zucht ik diep en Lucas kijkt onschuldig op. In plaats van ingepeperd met sneeuw is hij ingepeperd met zand. Dat word een hel zometeen.
Plots merk ik op dat alleen James zijn mobiel nog op zijn plek ligt. Ik kijk even rond en lach dan zacht. Alexander zit helemaal in zijn volleybal spel met de rest. En ook James doet mee. Op zijn eigen manier.
Aan de zijlijn.
Als scorebord.
Lachend maak ik een foto en kijk toe naar het spel. James zijn idee om terug te keren naar Hawaii is precies wat we nodig hadden. Iedereen geniet. Behalve Natalie want die heeft zand in haar ogen...
