''Pap stop ik vind het eng.'' Roept James die me angstig aankijkt. ''Ik doe nog niks James, ze moeten er toch echt uit.'' Zeg ik en James zucht diep. ''Oli kan je even komen?'' Roep ik en Oliver komt aangelopen.
James zijn hechtingen mogen er naar ruim een week uit, maar hij schijt in zijn broek. Begrijpelijk, maar ze moeten er echt uit.
''Moeten ze er uit?'' Vraagt Oliver en ik knik.
''Straks doet het pijn...'' Roept James uit en hij kijkt met angst naar de schaar in mijn handen. ''Lieverd, je vader heeft hier voor gestudeerd. Hij heeft dit al een miljoen keer gedaan en hij zal je nooit pijn willen doen.'' Zegt Oliver en hij zucht diep.
''Ja maar- Oh my god.'' Roept James uit als hij ziet dat ik de eerste er al uit heb. ''Dat was niet zo erg toch?'' Vraag ik en James schud zijn hoofd maar knijpt nog steeds in Oliver zijn hand.
''Niet in mijn huid kni-'' ''Nee, nee, geen zorgen.'' Zeg ik en ik knip de volgende er uit. ''Gadverdamme.'' Zegt James die vies kijkt naar hoe zijn huid een klein beetje mee beweegt als ik de hechting er uit trek.
Snel maar voorzichtig haal ik de rest van de hechtingen er ook uit.
''Ik verdien het verhaal over je derde depressie nu.'' Mompelt hij terwijl ik de laatste hechting er uit trek. ''Je verdient een ijsje. That's it.'' Lach ik zacht en ik gooi de hechtingen weg. James wilt van de tafel af springen maar ik hou hem tegen. ''Ontsmetten.'' Zeg ik en hij zucht.
''Maar dat doe-'' James vloekt als ik snel het watje met ontsmettingsmiddel over de wond haal. ''Taalgebruik, jongeman.'' Grijns ik en James kijkt me boos aan. ''Het prikt.'' Zegt hij en ik knik.
''Weet ik. Heel even maar... IJsje?'' Vraag ik en ik gooi het watje weg en draai me naar de koelkast. ''Nee.'' Zegt James geïrriteerd en hij gaat van de tafel af en trekt zijn joggingbroek weer omhoog.
James komt bij ons op de bank zitten en kijkt ons aan. ''Wij hebben toch allemaal een andere moeder?'' Vraagt James ineens en ik kijk verbaasd op. ''Nee, Alexander en jij hebben dezelfde moeder.'' Zeg ik en James knikt.
''Echt? Oh... Dus Larissa is mijn en Alexander zijn moeder?'' Vraagt hij en ik knik met een frons. ''Hoe weet jij dat Larissa dat is?'' Vraagt Oliver verward.
''Ze versprak zich een keer op een verjaardag vorig jaar.'' Zegt hij simpel en Oliver en ik wisselen even blikken.
''Maar ze voelt meer als een kennis hoor. Jullie zijn mijn vaders gewoon hoor.'' Merkt hij snel op met grote ogen.
''Lieverd, daar twijfelen we echt niet aan. We schrikken gewoon een beetje dat je dat weet en er zo... Luchtig over bent.'' leg ik uit en hij knikt.
''Oh... Ja maar... maar hebben jullie dus met drie vrouwen seks gehad?'' Vraagt James verbaasd en mijn ogen worden groot. ''God nee! Moet er niet aan denken!'' Roept Oliver uit en ik geef hem een waarschuwende blik.
Breng nooit een kind in verlegenheid door iets wat hij of zij zegt door onwetendheid.
''Er zijn andere manieren om zwanger te worden. Je hoeft geen seks te hebben.'' Leg ik uit en hij knikt langzaam.
''Oh... Sorry.'' Mompelt zijn met een beschaamd lachje.
''Papa en ik hebben beide wat zaadjes ingevroren. Die brengen ze dan in bij een vrouw en dan is er misschien een bevruchting. Insemineren noemen ze dat.'' Zeg ik en James knikt.
''Insemineren klinkt als elimineren. Noem het gewoon zaadspuiten ofzo. Het is geen hunger games.'' Lacht Oliver en James stikt bijna in zijn drinken.
''Zaadjes strijden hard hoor!'' Merkt James op en alle drie schieten we in de lach.
''Ga je morgen weer naar school?'' Vraag ik en James knikt. ''Ja, morgen ga ik wel weer.'' Zegt hij en ik glimlach. ''Mooi zo.'' Zeg ik en hij knikt.
''Mijn derde depressie had ik al bijna twee jaar toen ik me pas besefte dat ik er wat aan moest doen. Dat was alleen omdat Oliver zei dat het niet goed ging.'' Begin ik en ik slik en bijt even op mijn lip.
Oliver is inmiddels naar het werk. Hij werk nog een aantal uren per week en nu dus in de middag.
''Dat was ook wel echt mijn heftigste. Er zijn toen echt dingen gebeurd...'' Mompel ik en James kijkt me aan. ''Als je er niet over wilt praten dan is dat oké. Er is vast iets heftigs gebeurd, of niet?'' Vraagt James en ik knik langzaam.
''En ik heb papa en tante Demi daar zo veel pijn mee gedaan. En de rest om mij heen natuurlijk ook, maar hun extra.'' Begin ik en ik denk even na.
''Ik heb mezelf gesneden, heel lang zelfs. Eerst wist je vader daar niks van, maar toen we echt een relatie hadden en hij weer bij mij in ons oude huis kwam wonen kwam hij er achter. Toen was pas echt het punt voor mij dat ik me besefte dat ik opnieuw depressief was en opnieuw naar de psycholoog moest. Toen ging het een paar weken later fout.'' Zeg ik en de tranen staan in mijn ogen.
''Heb je...'' James kijkt me met grote ogen aan terwijl ik knik.
''Ja... Dat was... Ik weet niet...'' Mompel ik terwijl ik diep nadenk. Ik kijk daar nu zo anders op dan dat ik toen deed.
''Papa?'' Ik voel een kleine. hand in mijn gezicht terechtkomen en open mijn ogen. ''Hey Luc.'' Lach ik slaperig en ik pak zijn handje en geef er een kus op. ''Jamie.'' Zegt hij en hij duwt zijn hand in James zijn gezicht en ook hij word wakker.
''Luc hou daar eens mee op.'' Zucht hij. Blijkbaar zijn we na ons lange gesprek over mijn laatste depressie in slaap gevallen.
''Slaap koppies zijn het hé.'' Zegt Michelle die binnen komt gevolgd door Natalie en Alexander. ''Vermoeiende dag.'' Zucht James en hij gaat recht op zitten. ''Hoe was het in het ziekenhuis?'' Vraagt Michelle en James schud zijn hoofd.
''Papa heeft het hier gedaan.'' Zegt James en Michelle knikt. ''Ik vond het al zo apart dat daar een afspraak voor stond.'' Zegt ze en ik knik. ''Ja, was onnodig maar dat wisten we al. Die balie chick maakt dan automatisch een afspraak.'' Zeg ik en Michelle knikt begrijpelijk.
''Lucas!'' Roept James uit en hij duwt hem van zich af waardoor hij bijna van de bank af valt. Snel hou ik hem tegen. ''James waar was dat voor?'' Vraag ik boos en hij kijkt me met betraande ogen aan. Lucas heeft het op huilen gezet van de schrik.
''Sorry, hij viel op mijn ribben en dat deed pijn. Ik schrok.'' Zegt hij en ik zucht. Wat moet ik daar nou mee? ''Lucas we hadden afgesproken voorzichtig te doen met je broer.'' Zeg ik en ik kijk even naar James. Hij lijkt oké te zijn.
''Waar is Oliver?'' Vraagt Michelle die even komt zitten. ''Aan het werk. Zal zo wel weer terug komen. Hoe laat is het?'' Vraag ik en ik kijk op de klok. ''Hij kan ieder moment thuis komen.'' Zeg ik en Michelle knikt. ''Ik dacht dat hij helemaal niet meer werkte.'' ''Jawel, hier en daar wat uurtjes. Even rustig aan nu. Hij heeft alles overlegd met de arts.'' Zeg ik en Michelle knikt begrijpend.
''Ja, wat is er eigenlijk met papa?'' Vraagt Alexander nieuwsgierig. ''Papa kan de drukte even niet zo goed aan nu. Hij heeft het heel druk op het werk en daardoor slaapt hij niet zo goed en is hij af en toe een beetje prikkelbaar. Maar het komt vanzelf wel weer goed.'' Zeg ik en Alexander knikt en kijkt me ineens aan.
''Vandaag is dat volleybal ding.'' Zegt hij en ik vloek zacht. ''Dat had je laatst toch al?'' ''Ja, maar toen kwam Jamie in het ziekenhuis en wilde ik niet.'' Zegt Alexander en ik zucht diep.
''Hey, geen zorgen. Ik blijf hier wel. Ga jij lekker met je zoon mee.'' Knipoogt Michelle lief en ik knik.
''Vind je dat niet erg?'' Vraag ik en ze schud haar hoofd. ''Nee tuurlijk niet.'' Zegt ze en ze glimlacht breed. ''Ik ben het echt helemaal vergeten. Sorry maatje, toelaat moeten we daar zijn?'' Vraag ik en ik kijk op de kalender.
