De achterdeur slaat dicht en Alexander komt enthousiast de woonkamer in.
''Papa ik heb een sport gevonden waar ik goed in ben!'' Roept hij blij uit en ik kijk verrast op.
''Echt waar? Vertel.'' Zeg ik geïnteresseerd en ik leg mijn spullen opzij om mijn volledige interesse te tonen.
''Volleybal! We deden dat vandaag met gym!'' Roep hij uit en ik zie de enthousiasme in zijn gezicht en ik glimlach. ''Volleybal? Dat is iets nieuws. Vond je het leuk?'' Vraag ik en hij knikt wild.
''Ja! Ik speelde het voor het eerst en ik mocht meedoen met het fanatieke team, omdat het zo goed ging. Ik doe altijd mee met de niet fanatieke mensen, want ik ben niet goed in sporten, maar de meester was heel blij. Hij zei dat ik het super goed deed! Ik was een van de beste, pap!'' Ratelt Alexander trots en de blijdschap straalt van beide onze gezichten.
Bij hem omdat hij een sport heeft gevonden die hij leuk vind, en ik omdat ik geniet van zijn enthousiasme en trotsheid.
''Maar hey wacht even.'' Begin ik voordat ik mijn onderzoek met Alexander begin naar volleybal verenigingen.
''Je weet dat je niet per sé goed hoeft te zijn in sport om in een fanatiek team mee te doen, toch? Als je je best doet en je goed inzet voor iets, dan ben je ook fanatiek. Fanatiek zijn heeft niks te maken met goed of slecht.'' Zeg ik en Alexander denkt na over mijn woorden.
''Zo heb ik er eigenlijk nooit over nagedacht. Dankjewel, papa.'' Glimlacht Alexander en ik keer me tevreden terug naar mijn laptop.
We hebben een lange tijd rond gekeken op internet en hebben eindelijk een volleybal vereniging gevonden die goed is, leuk lijkt en niet gigantisch ver is. Denkend aan het feit dat ik mijn tien jarige zoon niet zo graag door heel Londen laat fietsen.
Tuurlijk zullen Oliver en ik hem kunnen brengen af en toe. Misschien kan de bus ook wel... We zullen het zien.
''Ik zal ze vanavond even bellen ja? Of wil je nog even nadenken?'' Vraag ik en Alexander schud vastberaden zijn hoofd. ''Nee, bel maar.'' Zegt hij en ik glimlach.
''Gaat goed komen, maatje.'' Ik woel even door zijn haar en schrijf het nummer op.
''Sander?'' Roep ik en ik kijk zijn kamer in. Hij speelt een spelletje. ''Vrijdag middag na school?'' Vraag ik en hij fronst. ''Een proefles volleybal.'' Verduidelijk ik mijn vraag en zijn ogen worden groot.
''Ja, ja is goed!" Zegt hij enthousiast en ik glimlach. ''Vrijdag middag is goed, ja.'' Meld ik aan degene aan de telefoon.
Ik pak de stift en loop naar de kalender en schrijf het er bij. Ook herken ik James zijn warrige handschrift. 'Papa's kijken bij hockey.' Staat er op zondag. Oliver heeft een wedstrijd om 9 uur. Die van James begint precies daar na. Voor Oliver net genoeg tijd om van het ene veld naar het andere veld te gaan.
Moet je nagaan wat voor hel het wordt als Alexander gaat volleyballen. Ik begin gewoon een taxi bedrijf.
Ik vind het eigenlijk helemaal niet erg.
Ik vind het heerlijk om al mijn mannen te zien stralen tijdens het spelen van hun sport.
Het is hun geluk en dus ook mijn geluk.
Zodra de tafel is afgeruimd en de keuken weer schoon is zitten we met zijn allen exclusief Lucas nog even aan de eettafel met lekkers en thee. ''Nee, ik zie net dat ik naar een hockey wedstrijd moet bekijken.'' Merk ik op en James lacht zacht. ''Het was een uitnodiging.'' Lacht hij en ik glimlach.
''Dan ga je wel mee ook bij papa kijken.'' Zeg ik en James knikt. ''Mag ik ook mee?'' Vraagt Alexander en ik knik. ''Tally en Luc bij opa en oma?'' Vraag ik en Natalie kijkt op van haar tekening. ''Ja!'' Roept ze enthousiast uit en ik lach zacht. Natalie houd zo veel van de opa's en oma's. Super schattig. Als wij dus iets willen doen waar de twee kleinste nog geen energie of geduld voor hebben kunnen ze naar opa en oma.
''En wat voor leuks heeft Sander vandaag ontdekt?'' Vraag ik en Alexander zijn gezicht licht op. ''Ik heb vandaag volleybal gespeeld met gym! Het was heel leuk. En ik was er goed in! Ik ga vrijdag een proefles doen.'' verteld Alexander blij en Oliver glimlacht.
''Wat ontzettend leuk. Wat fijn dat je wat leuks hebt gevonden.'' Zegt Oliver en James fronst.
''Wat heb je nou aan volleybal?'' Vraagt hij en Alexander zijn glimlacht verdwijnt.
''James, niet zo lullig. Maakt iemand een opmerking over dat jij hockey speelt? Iedereen haalt plezier uit zijn eigen dingen waar hij of zij goed in is.'' Merk Oliver geïrriteerd op.
Het verbaasd me dat het uit zijn mond komt voor dat het uit mijn mond kan komen.
''Ik wil dat je nu naar boven gaat!'' Roep ik kwaad terwijl Alexander al naar boven is gelopen. ''Waar slaat dat-'' ''James Louis Reece, nu!'' Zegt Oliver en boos stampt James naar boven. Deze discussie is totaal uit de hand gelopen.
''De puberteit begint, I guess.'' Zucht Oliver en ik zucht ook diep. ''Ik ga even bij Sandertje kijken.'' Mompel ik en ik loop naar boven. ''Sander?'' Vraag ik en ik klop zacht op zijn deur. Ik krijg geen antwoord en ik open de deur op een kier. Hij ligt op bed en kijkt op zijn mobiel. Pas als ik naast hem kom zitten kijkt hij op. Hij heeft even lekker gedoucht.
''Hey, gaat het?'' Vraag ik en hij trekt zijn oortjes uit zijn oren en haalt zijn schouders op. Hij kijkt opnieuw op en ik zie hoe hij tegen zijn tranen vecht. ''Kom hier, lieverd.'' Zeg ik zacht en ik trek hem tegen mijn borst aan. Een kleine snik verlaat zijn mond.
''Ik vind hockey ook stom. Ik zeg daar ook niks over en kom gewoon kijken. Omdat hij het leuk vind!'' Snikt Alexander en ik zucht zacht.
''Ik weet het, wat hij zei was ook echt heel gemeen. Je moet je er niks van aantrekken. Als jij wilt volleyballen ga je lekker volleyballen. Papa is met James aan het praten. Daarnaast vergeet niet dat je broer nu in een situatie komt waar jij ook in gaat komen. Dat is best lastig.'' Zeg ik en Alexander knikt.
''Maar dat zorgt er niet voor dat het minder gemeen is!'' Zegt hij en ik knik. ''Weet ik, dat zei ik ook niet. Maar ik bedoel het meer van dat je dat niet moet vergeten. Voor hem is het ook verwarrend en moeilijk. Daardoor komt hij ook in situaties die hij niet fijn vind en zegt hij dingen die hij niet zo bedoeld.'' Leg ik uit en opnieuw knikt Alexander.
Alexander is voor zijn leeftijd een bijzonder slimme jongen. Soms verbaas ik me echt over hem. Hij heeft zelfs een klas overgeslagen.
Hij komt er wel.
